Dostojevski i savremenostMeđunarodni simpozium u Beogradu povodom stogodišnjice smrti Dostojevskog 12 - 14 novembar 1981. godinePovez: mekiIzdavač: Filološki fakultet u Beogradu, BeogradGodina izdanja: 1983Obim: 136Stanje: odličnoDostojevski i savremenost (monografija, zbornik).Recenzenti: Milosav Babović; Zoran Božović;Odgovorni urednik: Milosav Babović; Sadržaj:Dr. Milosav Babović - Dostojevski i savremenostDr. Radegast Parolek - Эstetičeskiй ideal Dostoevskogo i sovremennostьDr. Michael Wegner - ZUR Romankonzeption Fedor M. DostojevskijsDr. Lюdvika Яэukevič - Dostoevskiй i polьnjskaя hudoženstvennaя proza XX vekaDr. Dюla Kirai - Dostoevskiй i intelektualьno-psihogičeskiй roman XX vekaDr. Sava Penčić - Dostojevski o umetnostiDr. Milosav Babović - Problema žanra Velikogo InkvizitoraDr. Višnja Ristar - Tehnika pripovedanja u Zlim dusimaDr. Zvonimir Kostić - Dostojevski i revolucijaDr. Milan Đurčinov - Dostojevski i nova makedonska književnostDr. Bohumil Neuman - Dostoevskiй i v českoй sredeDr. Ante Muljačić - Dostojevski i DonadiniDr. Dragan Krstić - Dostojevski i koncept reaktivne ličnosti

Dostojevski i savremenost

Dostojevski i savremenost
Međunarodni simpozium u Beogradu povodom stogodišnjice smrti Dostojevskog 12 - 14 novembar 1981. godine
Povez: meki
Izdavač: Filološki fakultet u Beogradu, Beograd
Godina izdanja: 1983
Obim: 136
Stanje: odlično
Dostojevski i savremenost (monografija, zbornik).
Recenzenti: Milosav Babović; Zoran Božović;
Odgovorni urednik: Milosav Babović;

Sadržaj:
Dr. Milosav Babović - Dostojevski i savremenost
Dr. Radegast Parolek - Эstetičeskiй ideal Dostoevskogo i sovremennostь
Dr. Michael Wegner - ZUR Romankonzeption Fedor M. Dostojevskijs
Dr. Lюdvika Яэukevič - Dostoevskiй i polьnjskaя hudoženstvennaя proza XX veka
Dr. Dюla Kirai - Dostoevskiй i intelektualьno-psihogičeskiй roman XX veka
Dr. Sava Penčić - Dostojevski o umetnosti
Dr. Milosav Babović - Problema žanra Velikogo Inkvizitora
Dr. Višnja Ristar - Tehnika pripovedanja u Zlim dusima
Dr. Zvonimir Kostić - Dostojevski i revolucija
Dr. Milan Đurčinov - Dostojevski i nova makedonska književnost
Dr. Bohumil Neuman - Dostoevskiй i v českoй srede
Dr. Ante Muljačić - Dostojevski i Donadini
Dr. Dragan Krstić - Dostojevski i koncept reaktivne ličnosti


Dostojevski i savremenost
Međunarodni simpozium u Beogradu povodom stogodišnjice smrti Dostojevskog 12 - 14 novembar 1981. godine

Jovan DeretićIstorija srpske književnostiČetvrto izdanjeDoktor Jovan Deretić (22. januar 1934, Orovac (Orahovac) kod Trebinja – 16. mart 2002, Beograd), istoričar književnosti, dekan i redovni profesor Filološkog fakulteta u Beogradu. Školovao se u rodnom mestu, Vrbasu i Beogradu, gde je diplomirao i doktorirao. Doktorsku disertaciju pod nazivom Kompozicija Gorskog vijenca odbranio je na Filološkom fakultetu u Beogradu 1966. godine, gde je 1958. završio osnovne studije na katedri za Jugoslovenske književnosti i opštu književnost. Profesionalnu karijeru započeo je 1962. godine na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gde je kao redovni profesor predavao Srpsku književnost XVIII i XIX veka, Novu jugoslovensku književnost i Kulturnu istoriju Srba, a tokom stručnog usavršavanja na Univerzitetu u Strazburu, započeo je rad na više svojih kasnije objavljenih knjiga. Od 1970. do 1971. bio je gostujući predavač na Filološkom fakultetu u Lenjingradu, od 1972. do 1987. odgovorni urednik časopisa Književna istorija i jedan od njegovih osnivača. Od 1975. do 1977. bio je prodekan Filološkog fakulteta, od 1980. do 1984. predsednik Društva za srpskohrvatski jezik i književnost, od 1981. do 1983. dekan Filološkog fakulteta, a od 1988. do 1990. upravnik Međunarodnog slavističkog centra. Od 1990. do 1992. bio je gostujući predavač na Hankuk univerzitetu u Seulu, a od 1992. do 1994. predsednik Društva za srpski jezik i književnost. Od 1997. do 2002. bio je i odgovorni urednik časopisa Svet reči. Autor je više značajnih knjiga i studija iz srpske književnosti i pisac jedine celovite istorije srpske književnosti.U Istoriji srpske književnostio opisani su svi njeni dominantni tokovi, pisani i usmeni, prikazane sve njene književne tradicije. U njoj se objašnjava odnos domaćeg i stranog, nacionalnog i internacionalnog, u književnom razvitku , i u svemu što je stvoreno izdvaja se ono što je najvrednije, čime se srpska književnost naročito odlikuje. Najviše prostora posvećeno je onim književnim formacijama kojima ona duguje svoje najveće domete: starim biografijama i narodnim pesmama, romantičarskoj i realističkoj poetici, modernoj poeziji i prozi. Vodeći pisci, od Sv. Save do prvaka književne reči u XX veku dobili su najviše prostora. No, nisu zaobiđeni ni drugi stvaraoci ni poslenici na književnom polju, pa čak ni oni koji iz današnje perspektive predstavljaju više kulturnu nego književnu vrednost, jer bez njihovog prisustva slika pojedinih razdoblja ne bi bila potpuna i celovita.

Istorija srpske knjizevnosti

Jovan Deretić
Istorija srpske književnosti
Četvrto izdanje
Doktor Jovan Deretić (22. januar 1934, Orovac (Orahovac) kod Trebinja – 16. mart 2002, Beograd), istoričar književnosti, dekan i redovni profesor Filološkog fakulteta u Beogradu. Školovao se u rodnom mestu, Vrbasu i Beogradu, gde je diplomirao i doktorirao. Doktorsku disertaciju pod nazivom Kompozicija Gorskog vijenca odbranio je na Filološkom fakultetu u Beogradu 1966. godine, gde je 1958. završio osnovne studije na katedri za Jugoslovenske književnosti i opštu književnost. Profesionalnu karijeru započeo je 1962. godine na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gde je kao redovni profesor predavao Srpsku književnost XVIII i XIX veka, Novu jugoslovensku književnost i Kulturnu istoriju Srba, a tokom stručnog usavršavanja na Univerzitetu u Strazburu, započeo je rad na više svojih kasnije objavljenih knjiga. Od 1970. do 1971. bio je gostujući predavač na Filološkom fakultetu u Lenjingradu, od 1972. do 1987. odgovorni urednik časopisa Književna istorija i jedan od njegovih osnivača. Od 1975. do 1977. bio je prodekan Filološkog fakulteta, od 1980. do 1984. predsednik Društva za srpskohrvatski jezik i književnost, od 1981. do 1983. dekan Filološkog fakulteta, a od 1988. do 1990. upravnik Međunarodnog slavističkog centra. Od 1990. do 1992. bio je gostujući predavač na Hankuk univerzitetu u Seulu, a od 1992. do 1994. predsednik Društva za srpski jezik i književnost. Od 1997. do 2002. bio je i odgovorni urednik časopisa Svet reči. Autor je više značajnih knjiga i studija iz srpske književnosti i pisac jedine celovite istorije srpske književnosti.
U Istoriji srpske književnostio opisani su svi njeni dominantni tokovi, pisani i usmeni, prikazane sve njene književne tradicije. U njoj se objašnjava odnos domaćeg i stranog, nacionalnog i internacionalnog, u književnom razvitku , i u svemu što je stvoreno izdvaja se ono što je najvrednije, čime se srpska književnost naročito odlikuje. Najviše prostora posvećeno je onim književnim formacijama kojima ona duguje svoje najveće domete: starim biografijama i narodnim pesmama, romantičarskoj i realističkoj poetici, modernoj poeziji i prozi. Vodeći pisci, od Sv. Save do prvaka književne reči u XX veku dobili su najviše prostora. No, nisu zaobiđeni ni drugi stvaraoci ni poslenici na književnom polju, pa čak ni oni koji iz današnje perspektive predstavljaju više kulturnu nego književnu vrednost, jer bez njihovog prisustva slika pojedinih razdoblja ne bi bila potpuna i celovita.


Jovan Deretić
Istorija srpske književnosti
Četvrto izdanje

Istorija srpske književnosti

Vojislav ĐurićLirikaVojislav Đurić (Malo Krčmare, 17. januar 1912 — Beograd, 27. jul 2006) bio je srpski istoričar književnosti, akademik i univerzitetski profesor. Bio je osnivač Katedre za opštu književnost i teoriju književnosti na beogradskom Filozofskom fakultetu (jednom od preteča Filološkog fakulteta) i današnjeg Instituta za teoriju književnosti i umetnosti.

Lirika

Vojislav Đurić
Lirika
Vojislav Đurić (Malo Krčmare, 17. januar 1912 — Beograd, 27. jul 2006) bio je srpski istoričar književnosti, akademik i univerzitetski profesor. Bio je osnivač Katedre za opštu književnost i teoriju književnosti na beogradskom Filozofskom fakultetu (jednom od preteča Filološkog fakulteta) i današnjeg Instituta za teoriju književnosti i umetnosti.


Vojislav Đurić
Lirika
Vojislav Đurić (Malo Krčmare, 17. januar 1912 — Beograd, 27. jul 2006) 

Milo LomparMoralistički fragmentiDrugo prošireno izdanjeMilo Lompar (Beograd, 19. april 1962) srpski je istoričar književnosti, esejista i univerzitetski profesor. Lompar je redovni profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, predsednik Zadužbine Miloša Crnjanskog, nekadašnji generalni direktor Politike i predsednik Srpske književne zadruge. Lomparova studija Duh samoporicanja postala je jedna od najčitanijih knjiga na srpskom jeziku.Moralistički fragmenti su knjiga kojom je Milo Lompar, još 2007. godine, iskoračio iz užih okvira struke i oglasio se povodom širih društveno-kulturnih pitanja. Fragmenti su odmah naišli na negativan odjek u redovima drugosrbijanaca. Među prvima, negativno ju je vrednovao Ivan Čolović na sajtu „Peščanik“, a potom i mnogi drugi. Međutim, vrednost knjige zapravo je samo rasla. Već posle dve godine, 2009. objavljeno je drugo izdanje, koje je takođe vrlo brzo rasprodato.Jedan deo ideja i zapažanja, kojima se rukovodio u ovoj knjizi, Lompar je presudno razvio u čuvenom Duhu samoporicanja, čije prvo izdanje se pojavilo 2011. godine. Zbog izvanrednog odjeka koji je knjiga imala tada, a ima ga i skoro deset godina kasnije, Moralistički fragmenti su ostali nekako u senci. Neopravdano, u svakom slučaju.Jer, tematski opseg ove knjige širi je od Duha samoporicanja. Za razliku od njega, ovde su obuhvaćene i teme koje nisu vezane samo za lokalnu, srpsku situaciju. Autor obuhvata i neke figure iz svetske istorije i književnosti, kreće se i kroz pozorište, likovne umetnosti, filozofiju, a pojedini fragmaneti su i čisto književni – napisani i komponovani kao pripovedni eseji.

Moralisticki fragmenti

Milo Lompar
Moralistički fragmenti
Drugo prošireno izdanje
Milo Lompar (Beograd, 19. april 1962) srpski je istoričar književnosti, esejista i univerzitetski profesor. Lompar je redovni profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, predsednik Zadužbine Miloša Crnjanskog, nekadašnji generalni direktor Politike i predsednik Srpske književne zadruge. Lomparova studija Duh samoporicanja postala je jedna od najčitanijih knjiga na srpskom jeziku.
Moralistički fragmenti su knjiga kojom je Milo Lompar, još 2007. godine, iskoračio iz užih okvira struke i oglasio se povodom širih društveno-kulturnih pitanja. Fragmenti su odmah naišli na negativan odjek u redovima drugosrbijanaca. Među prvima, negativno ju je vrednovao Ivan Čolović na sajtu „Peščanik“, a potom i mnogi drugi. Međutim, vrednost knjige zapravo je samo rasla. Već posle dve godine, 2009. objavljeno je drugo izdanje, koje je takođe vrlo brzo rasprodato.
Jedan deo ideja i zapažanja, kojima se rukovodio u ovoj knjizi, Lompar je presudno razvio u čuvenom Duhu samoporicanja, čije prvo izdanje se pojavilo 2011. godine. Zbog izvanrednog odjeka koji je knjiga imala tada, a ima ga i skoro deset godina kasnije, Moralistički fragmenti su ostali nekako u senci. Neopravdano, u svakom slučaju.
Jer, tematski opseg ove knjige širi je od Duha samoporicanja. Za razliku od njega, ovde su obuhvaćene i teme koje nisu vezane samo za lokalnu, srpsku situaciju. Autor obuhvata i neke figure iz svetske istorije i književnosti, kreće se i kroz pozorište, likovne umetnosti, filozofiju, a pojedini fragmaneti su i čisto književni – napisani i komponovani kao pripovedni eseji.


Milo Lompar
Moralistički fragmenti
Drugo prošireno izdanje
Milo Lompar (Beograd, 19. april 1962) srpski je istoričar književnosti, esejista...

Moralistički fragmenti

Milo LomparNjegoš i modernaMilo Lompar (Beograd, 19. april 1962) srpski je istoričar književnosti, esejista i univerzitetski profesor. Lompar je redovni profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, predsednik Zadužbine Miloša Crnjanskog, nekadašnji generalni direktor Politike i predsednik Srpske književne zadruge. Lomparova studija Duh samoporicanja postala je jedna od najčitanijih knjiga na srpskom jeziku.„Njegoš i moderna“ prva knjiga Mila Lompara posvećena tumačenju Njegoševih dela objavljena je 1998. godine. Drugo izmenjeno izdanje knjige objavljeno je 2008. godine, a ovo je treće izmenjeno izdanje. Analizirajući Njegoševe lirske pesme i spevove, Milo Lompar je srpskoj nauci o književnosti dao važan prilog i pokazao da i danas, usred identitetske i vrednosne pometnje, ima onih koji su spremni da služe temeljnom nalogu svake kulture – uspostavljanju dijaloga sa delima koja su i sama temelj...

Njegos i moderna

Milo Lompar
Njegoš i moderna
Milo Lompar (Beograd, 19. april 1962) srpski je istoričar književnosti, esejista i univerzitetski profesor. Lompar je redovni profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, predsednik Zadužbine Miloša Crnjanskog, nekadašnji generalni direktor Politike i predsednik Srpske književne zadruge. Lomparova studija Duh samoporicanja postala je jedna od najčitanijih knjiga na srpskom jeziku.
„Njegoš i moderna“ prva knjiga Mila Lompara posvećena tumačenju Njegoševih dela objavljena je 1998. godine. Drugo izmenjeno izdanje knjige objavljeno je 2008. godine, a ovo je treće izmenjeno izdanje. 
Analizirajući Njegoševe lirske pesme i spevove, Milo Lompar je srpskoj nauci o književnosti dao važan prilog i pokazao da i danas, usred identitetske i vrednosne pometnje, ima onih koji su spremni da služe temeljnom nalogu svake kulture – uspostavljanju dijaloga sa delima koja su i sama temelj...



Milo Lompar
Njegoš i moderna
„Njegoš i moderna“  prva knjiga Mila Lompara posvećena tumačenju Njegoševih dela objavljena je 1998. godine. 

Njegoš i moderna

Pravopis srpskohrvatskog jezikaStevanović i JonkeMatica srpska i Matica hrvatska1986

Pravopis srpskohrvatskog jezika

Pravopis srpskohrvatskog jezika
Stevanović i Jonke
Matica srpska i Matica hrvatska
1986


Književni arhiv SKZ 1892-1970Svetlana StipčevičSVETLANA STIPČEVIĆ – KNJIŽEVNI ARHIV SRPSKE KNJIŽEVNE ZADRUGE 1892-1970KOLO LXXV KNJIGA 501, Prepiska sa piscima, Prepiska sa ustanovama, Zapisnici Upravnog odbora i Književnog odseka SKZ, Proslave, Godišnjice, Skupština SKZ, Index nominum, Ćirilica, 564 str mg

Knjizevni arhiv SKZ 1892-1970

Književni arhiv SKZ 1892-1970
Svetlana Stipčevič
SVETLANA STIPČEVIĆ – KNJIŽEVNI ARHIV SRPSKE KNJIŽEVNE ZADRUGE 1892-1970
KOLO LXXV KNJIGA 501, Prepiska sa piscima, Prepiska sa ustanovama, Zapisnici Upravnog odbora i Književnog odseka SKZ, Proslave, Godišnjice, Skupština SKZ, Index nominum, Ćirilica, 564 str mg


Književni arhiv SKZ 1892-1970
Svetlana Stipčevič
KOLO LXXV KNJIGA 501
Prepiska sa piscima, Prepiska sa ustanovama, Zapisnici Upravnog odbora 

Književni arhiv SKZ 1892-1970

Predrag JašovićPritoke književnosti Kosova i MetohijeM 42 – 5 Predrag Jašović, Pritoke književnosti Kosova i Metohije, Priština-Leposavić, 2010, str. 7-275; ISBN 978-86-82797-91-3; UDC 82.09 (091); 821.163.41.09“ 19“; 821.163.41: 929; COBISS.SR-ID 180656140.Recenzenti:Prof. dr Danica Andrejević, Filozofski fakultet u K. MitroviciProf. dr Milorad Jevrić, Filozofski fakultet u K. MitroviciUrednik: dr Srđan Slović, naučni saradnik

Pritoke knjizevnosti Kosova i Metohije

Predrag Jašović
Pritoke književnosti Kosova i Metohije
M 42 – 5 Predrag Jašović, Pritoke književnosti Kosova i Metohije, Priština-Leposavić,  2010, str. 7-275; ISBN 978-86-82797-91-3; UDC 82.09 (091); 821.163.41.09“ 19“; 821.163.41: 929; COBISS.SR-ID  180656140.
Recenzenti:
Prof. dr Danica Andrejević, Filozofski fakultet u K. Mitrovici
Prof. dr Milorad Jevrić, Filozofski fakultet u K. Mitrovici
Urednik: dr Srđan Slović, naučni saradnik


Predrag Jašović
Pritoke književnosti Kosova i Metohije


Pritoke književnosti Kosova i Metohije

Nebojša Vasović Zar opet o Kišu?Nebojša Vasović je diplomirao na Filološkom fakultetu u Beogradu, na grupi „Jugoslovenske književnosti sa opštom“ 1978. U Beogradu je radio kao slobodni umetnik: pisac, književni kritičar, jedan od urednika lista Književna reč (1984-88) i saradnik „Trećeg programa Radio Beograda“ (1980-88). Seli se za Kanadu marta 1988, gde i danas živi. Magistrirao je 1992. na „Novom kalifornijskom koledžu“ u San Francisku (program Poetics) sa temom „Epigramska poezija D. H. Lorensa“. Radovi su mu prevođeni na španski, nemački, engleski, francuski, švedski, poljski, rumunski, mađarski, slovački, slovenački, makedonski i turski.U knjizi Zar opet o Kišu?, Vasović uzvraća na izazov diskriminacije, zaoštrava svoje teze, iznova pokazujući osnovnu dvostrukost svog polemičkog stanovišta. On nastavlja da analizira pripovedne postupke samog Kiša. U veoma uspešnim analizama Grobnice za Borisa Davidoviča naglasak je postavljen na Kišovo pripovedno heroizovanje jednog tipa revolucionara kao nešto što bi trebalo da bude suprotno piščevoj oglašenoj kritici komunističkog totalitarizma. Uprkos takvoj kritici, Kiš u pripovednom svetu oblikuje jednog komunističkog revolucionara u skladu sa herojskom ideologijom tih vremena. U analizi priče Knjiga kraljeva i budala, pak, naš esejista dokazuje – analizom pripovedne podloge – monohromost piščeve imaginacije. Sve nas to može odvesti do značajnog teorijsko-polemičkog pitanja: koliko istorijski sadržaj mora biti kruto i tipizirano uprizoren, da bi se obrazovala njegova eksplicitna negacija?Sam Vasović smatra da je Kišov odnos prema jevrejskoj temi – neautentičan. On navodi neopovrgnuto svedočenje po kojem je Kiš Brodskom kazao kako je proganjan od srpskog antisemitizma. To je ruski pesnik i napisao u predgovoru za francusko izdanje Grobnice za Borisa Davidoviča. Upitan da objasni ovu potpunu neistinu, Kiš je rekao kako je dao takvo obaveštenje da bi se knjiga bolje prodavala u Francuskoj. To je biografska činjenica.Vasovićev interpretativni naglasak proističe iz saznanja o Kišovoj upotrebi jevrejske teme u skladu sa javnim očekivanjem: neko ko računa sa boljom prodajom knjige kao posledicom izmišljenog antisemitskog progona svakako je neko ko instrumentalizuje samu jevrejsku temu svog pripovedanja zbog očekivanog uspeha. Naš esejista smatra da je upotreba bilo koje teme – staljinističke, ruske ili jevrejske – u ozbiljnom neskladu sa autentičnošću. Otud dokazuje kako neautentično iskustvo ima svojih posledica u književnoj slabosti Kišovog pripovedanja. To je okosnica njegove argumentacije koja se račva u više pravaca, jer se u području književne autentičnosti odvija Vasovićevo dugotrajno kretanje od biografskih preko književnih do kulturnopolitičkih činjenica… (Pečat – M.Lompar)

Zar opet o Kisu?

Nebojša Vasović 
Zar opet o Kišu?
Nebojša Vasović je diplomirao na Filološkom fakultetu u Beogradu, na grupi „Jugoslovenske književnosti sa opštom“ 1978. U Beogradu je radio kao slobodni umetnik: pisac, književni kritičar, jedan od urednika lista Književna reč (1984-88) i saradnik „Trećeg programa Radio Beograda“ (1980-88). Seli se za Kanadu marta 1988, gde i danas živi. Magistrirao je 1992. na „Novom kalifornijskom koledžu“ u San Francisku (program Poetics) sa temom „Epigramska poezija D. H. Lorensa“. Radovi su mu prevođeni na španski, nemački, engleski, francuski, švedski, poljski, rumunski, mađarski, slovački, slovenački, makedonski i turski.
U knjizi Zar opet o Kišu?, Vasović uzvraća na izazov diskriminacije, zaoštrava svoje teze, iznova pokazujući osnovnu dvostrukost svog polemičkog stanovišta. On nastavlja da analizira pripovedne postupke samog Kiša. U veoma uspešnim analizama Grobnice za Borisa Davidoviča naglasak je postavljen na Kišovo pripovedno heroizovanje jednog tipa revolucionara kao nešto što bi trebalo da bude suprotno piščevoj oglašenoj kritici komunističkog totalitarizma. Uprkos takvoj kritici, Kiš u pripovednom svetu oblikuje jednog komunističkog revolucionara u skladu sa herojskom ideologijom tih vremena. U analizi priče Knjiga kraljeva i budala, pak, naš esejista dokazuje – analizom pripovedne podloge – monohromost piščeve imaginacije. Sve nas to može odvesti do značajnog teorijsko-polemičkog pitanja: koliko istorijski sadržaj mora biti kruto i tipizirano uprizoren, da bi se obrazovala njegova eksplicitna negacija?
Sam Vasović smatra da je Kišov odnos prema jevrejskoj temi – neautentičan. On navodi neopovrgnuto svedočenje po kojem je Kiš Brodskom kazao kako je proganjan od srpskog antisemitizma. To je ruski pesnik i napisao u predgovoru za francusko izdanje Grobnice za Borisa Davidoviča. Upitan da objasni ovu potpunu neistinu, Kiš je rekao kako je dao takvo obaveštenje da bi se knjiga bolje prodavala u Francuskoj. To je biografska činjenica.
Vasovićev interpretativni naglasak proističe iz saznanja o Kišovoj upotrebi jevrejske teme u skladu sa javnim očekivanjem: neko ko računa sa boljom prodajom knjige kao posledicom izmišljenog antisemitskog progona svakako je neko ko instrumentalizuje samu jevrejsku temu svog pripovedanja zbog očekivanog uspeha. Naš esejista smatra da je upotreba bilo koje teme – staljinističke, ruske ili jevrejske – u ozbiljnom neskladu sa autentičnošću. Otud dokazuje kako neautentično iskustvo ima svojih posledica u književnoj slabosti Kišovog pripovedanja. To je okosnica njegove argumentacije koja se račva u više pravaca, jer se u području književne autentičnosti odvija Vasovićevo dugotrajno kretanje od biografskih preko književnih do kulturnopolitičkih činjenica… (Pečat – M.Lompar)



Nebojša Vasović Zar opet o Kišu? Vasović uzvraća na izazov diskriminacije, zaoštrava svoje teze, iznova pokazujući osnovnu dvostrukost svog polemičkog

Zar opet o Kišu?

Dragiša ŽivkovićPočeci srpske književne kritike (1817-1860)Dragiša Živković (1914–2002), istoričar književnosti.Studije jugoslovenske književnosti i srpskohrvatskog jezika završio je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu odbranio doktorsku disertaciju pod nazivom: Počeci srpske književne kritike (1817-1860) (1956). Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu radi od 1957. na predmetima Teorija književnosti i Istorija jugoslovenskih književnosti. Bio je dekan Filozofskog fakulteta u Sarajevu 1959-1961. Godine 1962. prelazi na Filozofski fakultet u Novom Sadu. Istaknut je teoretičar književnosti. Bio je aktivan član Matice srpske i uredništva Letopisa Matice srpske za književnost i jezik.

Poceci srpske knjizevne kritike (1817-1860)

Dragiša Živković
Počeci srpske književne kritike (1817-1860)
Dragiša Živković (1914–2002), istoričar književnosti.
Studije jugoslovenske književnosti i srpskohrvatskog jezika završio je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu odbranio doktorsku disertaciju pod nazivom: Počeci srpske književne kritike (1817-1860) (1956). Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu radi od 1957. na predmetima Teorija književnosti i Istorija jugoslovenskih književnosti. Bio je dekan Filozofskog fakulteta u Sarajevu 1959-1961. Godine 1962. prelazi na Filozofski fakultet u Novom Sadu. Istaknut je teoretičar književnosti. Bio je aktivan član Matice srpske i uredništva Letopisa Matice srpske za književnost i jezik.



Počeci srpske književne kritike (1817-1860) Dragiša Živković
Dragiša Živković (1914–2002), istoričar književnosti.

Počeci srpske književne kritike (1817-1860)

Miroslav Pantić Iz književne prošlostiStudije i oglediSadržajDubrovačko pozorište Držićevog dobaPoetika Marina DržićaNalješkovićeva komedija "arecitana u Mara Klaričića na piru"Petar Zoranić i naša narodna književnostJugoslovenska književnost i usmena (narodna) književnost od XV do XVIII vekaKnez Lazar i Kosovska bitka u staroj književnosti Dubrovnika i Boke KotorskeStara dubrovačka maskerata "Tržnicam""Dubravka" Dživa GundulićaDubrovačko pozorište sedamnaestoga vekaBeleške uz staru dubrovačku komediju "Jerko Škripalo"Dubrovački pesnik Antun GleđevićNovopazarski zapisi Dubrovčanina Sima Budmanija iz 1734. godineSolarić, Kreljanović, ApendiniPogovor

Iz knjizevne proslosti

Miroslav Pantić  
Iz književne prošlosti
Studije i ogledi
Sadržaj
Dubrovačko pozorište Držićevog doba
Poetika Marina Držića
Nalješkovićeva komedija "arecitana u Mara Klaričića na piru"
Petar Zoranić i naša narodna književnost
Jugoslovenska književnost i usmena (narodna) književnost od XV do XVIII veka
Knez Lazar i Kosovska bitka u staroj književnosti Dubrovnika i Boke Kotorske
Stara dubrovačka maskerata "Tržnicam"
"Dubravka" Dživa Gundulića
Dubrovačko pozorište sedamnaestoga veka
Beleške uz staru dubrovačku komediju "Jerko Škripalo"
Dubrovački pesnik Antun Gleđević
Novopazarski zapisi Dubrovčanina Sima Budmanija iz 1734. godine
Solarić, Kreljanović, Apendini
Pogovor



Miroslav Pantić Iz književne prošlosti polovna knjiga polovne knjige

Iz književne prošlosti

Igor Mandić Predsmrtni dnevnikIgor Mandić (Šibenik, 20. novembar 1939 — Zagreb, 13. mart 2022) bio je hrvatski književnik, esejista, feljtonista, polemičar, kao i književni i muzički kritičar.*Došlo neko takvo vrijeme, da se smrt „vrati u život“ – tako će, paradoksalnom morbidnosti, vjerojatno odgovoriti Igor Mandić na pitanje što ga je ponukalo na pisanje „Predsmrtnog dnevnika“. Ako se uzme u obzir da su promišljanja o velikim, ali prešutno zataškanim temama moderne civilizacije – tj. o starosti, samoubojstvu i smrti – danas ponajviše.Došlo neko takvo vrijeme, da se smrt „vrati u život“ – tako će, paradoksalnom morbidnosti, vjerojatno odgovoriti Igor Mandić na pitanje što ga je ponukalo na pisanje „Predsmrtnog dnevnika“. Ako se uzme u obzir da su promišljanja o velikim, ali prešutno zataškanim temama moderne civilizacije – tj. o starosti, samoubojstvu i smrti – danas ponajviše u domeni medicinskih znanosti ili da ih se razvlači po novinama u paušalnom dajdžestiranju, onda se naglašava jedinstvenost ovoga dnevnika sročenoga iz literarnoga konteksta. Propuštajući te velike teme kroz filtar osobne i obiteljske sudbine, Mandić je ovdje čitateljima izručio istovremeno opis svojih (netočno predviđenih) posljednjih dana i sukus ponajboljih ideja koje su o istim temama kroz povijest već sročili neki od najoštroumnijih filozofa, sociologa, antropologa… Dakako, na impuls pisanja u prvom je redu utjecalo osobno iskustvo starenja i možda previše naglašena patetična svijest – formulirana prema J. Améryju kao „nagnuće prema smrti“ – kako su njegova životna putanja i djelovanje dokrajčeni (I. M. rođen je 1939. g.).Srećom, nije pogodio, pa kako se taj slućeni kraj nije dogodio ni tijekom pisanja ni po zapisivanju (IV./2014. – VIII./2015.), umjesto loših vijesti dobili smo ovakav dnevnik, prvi i jedini takav u povijesti hrvatske (i šire) tekstualnosti. Nasuprot mogućoj sumnji kako je biološko klonuće prouzročilo i slabljenje pisma, ovdje se čita kako se iskazano „nagnuće prema smrti“ često samo od sebe pobija. Stoga ovdje zatječemo i onoga „staroga“ (tj. mlađega) Mandića, poznatog nam desetljećima po polemičkim knjigama (npr. „Nježno srce“; „Policajci duha“; „Sloboda lajanja“; „Za našu stvar“; „Hitna služba“; „Bijela vrana“ itd.). Dakle i u predsmrtnom ozračju – koje se priviđa autoru – njegov intelektualno-biološki nerv tome se opire. Možda hoće reći kako se smrti najbolje može napakostiti tako da joj, makar i u posljednji čas – opalimo pljusku.

Predsmrtni dnevnik

Igor Mandić
 Predsmrtni dnevnik
Igor Mandić (Šibenik, 20. novembar 1939 — Zagreb, 13. mart 2022) bio je hrvatski književnik, esejista, feljtonista, polemičar, kao i književni i muzički kritičar.
*
Došlo neko takvo vrijeme, da se smrt „vrati u život“ – tako će, paradoksalnom morbidnosti, vjerojatno odgovoriti Igor Mandić na pitanje što ga je ponukalo na pisanje „Predsmrtnog dnevnika“. Ako se uzme u obzir da su promišljanja o velikim, ali prešutno zataškanim temama moderne civilizacije – tj. o starosti, samoubojstvu i smrti – danas ponajviše.Došlo neko takvo vrijeme, da se smrt „vrati u život“ – tako će, paradoksalnom morbidnosti, vjerojatno odgovoriti Igor Mandić na pitanje što ga je ponukalo na pisanje „Predsmrtnog dnevnika“. Ako se uzme u obzir da su promišljanja o velikim, ali prešutno zataškanim temama moderne civilizacije – tj. o starosti, samoubojstvu i smrti – danas ponajviše u domeni medicinskih znanosti ili da ih se razvlači po novinama u paušalnom dajdžestiranju, onda se naglašava jedinstvenost ovoga dnevnika sročenoga iz literarnoga konteksta. Propuštajući te velike teme kroz filtar osobne i obiteljske sudbine, Mandić je ovdje čitateljima izručio istovremeno opis svojih (netočno predviđenih) posljednjih dana i sukus ponajboljih ideja koje su o istim temama kroz povijest već sročili neki od najoštroumnijih filozofa, sociologa, antropologa… Dakako, na impuls pisanja u prvom je redu utjecalo osobno iskustvo starenja i možda previše naglašena patetična svijest – formulirana prema J. Améryju kao „nagnuće prema smrti“ – kako su njegova životna putanja i djelovanje dokrajčeni (I. M. rođen je 1939. g.).
Srećom, nije pogodio, pa kako se taj slućeni kraj nije dogodio ni tijekom pisanja ni po zapisivanju (IV./2014. – VIII./2015.), umjesto loših vijesti dobili smo ovakav dnevnik, prvi i jedini takav u povijesti hrvatske (i šire) tekstualnosti. Nasuprot mogućoj sumnji kako je biološko klonuće prouzročilo i slabljenje pisma, ovdje se čita kako se iskazano „nagnuće prema smrti“ često samo od sebe pobija. Stoga ovdje zatječemo i onoga „staroga“ (tj. mlađega) Mandića, poznatog nam desetljećima po polemičkim knjigama (npr. „Nježno srce“; „Policajci duha“; „Sloboda lajanja“; „Za našu stvar“; „Hitna služba“; „Bijela vrana“ itd.). Dakle i u predsmrtnom ozračju – koje se priviđa autoru – njegov intelektualno-biološki nerv tome se opire. Možda hoće reći kako se smrti najbolje može napakostiti tako da joj, makar i u posljednji čas – opalimo pljusku.


Igor Mandić Predsmrtni dnevnik Igor Mandic polovna knjiga

Istraži sve knjige

Prošetajte se našim pretraživačem bajkovitim predelima stare knjige, prođite kroz šumarke i livade polovne knjige, idite potokom retke knjige do izvora antikvarne knjige.