Fridrih EngelsDijalektika prirodeKroz čitav svoj život Marx i Engels pažljivo su pratili razvitak prirodnih nauka. Filozofski uopćavali njihove rezultate 1 orvjetljavali ih s gledišta teorije dijalektičkog materijalizma. Pitanja teoretske prirodne nauke zauzimaju vidno mjesto u ako važnom djelu marksističke literature kao sto je Engelsov Anti-Dühringe… u kojem su opsežno izloženi sastavni dijelovi marksističke teorije. Mnogobrojne opaske o problemima prirod nih nauka nalazimo u čitavom nizu drugih Marxovih i Engelsovih djela. Među njima i u glavnom Marxovom djelu – Kapitalu.Pitanjima prirodnih nauka posvećena je također velika pažnja u korespondenciji Marxa i Engelsa. Ali najopsežnije su razrađena pitanja koja se tiču svih važnijih grana prirodnih nauka i matematike u Dijalektici prirode, nedovršenom, ali po bogatstvu misli izvanrednom Engelsovom djelu, na kojem je Engels radio tijesno povezan s Marxom.Iz korespondencije s Marxom vidi se da je Engels već godine 1873 odlučio da napiše veće djelo o dijalektici u prirodi. U pismu od 30. maja 1873. Engels saopćava Marxu svoje misli o prirodnim naukama. Tu je on već formulirao tri centralne ideje svoje Dijalektike prirode:1) nerazdvojivost materije i kretanja (kretanje kao oblik postojanja materije);2) kvalitativne razlike oblika kretanja i različite nauke koje ih proučavaju (mehanika fizika kemija biologija);3) dijalektički prijelaz jednog oblika kretanja u drugi i, u skladu s tim, jedne nauke u drugu Pismo završava primjedbom da je za razrađivanje tih misli po trebno mnogo vremena«.Sadržaj ovog pisma gotovo je identičan s jednim od fragmenata koji ulaze u Dijalektiku prirode…

Dijalektika prirode

Fridrih Engels
Dijalektika prirode
Kroz čitav svoj život Marx i Engels pažljivo su pratili razvitak prirodnih nauka. Filozofski uopćavali njihove rezultate 1 orvjetljavali ih s gledišta teorije dijalektičkog materijalizma. Pitanja teoretske prirodne nauke zauzimaju vidno mjesto u ako važnom djelu marksističke literature kao sto je Engelsov Anti-Dühringe… u kojem su opsežno izloženi sastavni dijelovi marksističke teorije. Mnogobrojne opaske o problemima prirod nih nauka nalazimo u čitavom nizu drugih Marxovih i Engelsovih djela. Među njima i u glavnom Marxovom djelu – Kapitalu.
Pitanjima prirodnih nauka posvećena je također velika pažnja u korespondenciji Marxa i Engelsa. Ali najopsežnije su razrađena pitanja koja se tiču svih važnijih grana prirodnih nauka i matematike u Dijalektici prirode, nedovršenom, ali po bogatstvu misli izvanrednom Engelsovom djelu, na kojem je Engels radio tijesno povezan s Marxom.
Iz korespondencije s Marxom vidi se da je Engels već godine 1873 odlučio da napiše veće djelo o dijalektici u prirodi. U pismu od 30. maja 1873. Engels saopćava Marxu svoje misli o prirodnim naukama. Tu je on već formulirao tri centralne ideje svoje Dijalektike prirode:
1) nerazdvojivost materije i kretanja (kretanje kao oblik postojanja materije);
2) kvalitativne razlike oblika kretanja i različite nauke koje ih proučavaju (mehanika fizika kemija biologija);
3) dijalektički prijelaz jednog oblika kretanja u drugi i, u skladu s tim, jedne nauke u drugu Pismo završava primjedbom da je za razrađivanje tih misli po trebno mnogo vremena«.
Sadržaj ovog pisma gotovo je identičan s jednim od fragmenata koji ulaze u Dijalektiku prirode…


Fridrih EngelsNemački seljački ratFridrih Engels (nem. Friedrich Engels;[1][2][3] Barmen, 28. novembar 1820 — London, 5. avgust 1895) bio je nemački filozof, istoričar, komunista, sociolog, novinar, biznismen i revolucionar.[4] Njegov otac bio je vlasnik velikih tekstilnih fabrika u Solfordu u Engleskoj i Barmenu u Prusiji (sada Vupertal, Nemačka).Nemački seljački rat predstavlja seljačku bunu koja je zahvatila Sveto rimsko carstvo 1524. godine. Vođa ustanika bio je Tomas Mincer. Ustanak je završen neuspehom.Engels i Lenjin su Nemački seljački rat smatrali prvom od tri velike buržoaske revolucije u Evropi.

Nemacki seljacki rat

Fridrih Engels
Nemački seljački rat
Fridrih Engels (nem. Friedrich Engels;[1][2][3] Barmen, 28. novembar 1820 — London, 5. avgust 1895) bio je nemački filozof, istoričar, komunista, sociolog, novinar, biznismen i revolucionar.[4] Njegov otac bio je vlasnik velikih tekstilnih fabrika u Solfordu u Engleskoj i Barmenu u Prusiji (sada Vupertal, Nemačka).
Nemački seljački rat predstavlja seljačku bunu koja je zahvatila Sveto rimsko carstvo 1524. godine. Vođa ustanika bio je Tomas Mincer. Ustanak je završen neuspehom.
Engels i Lenjin su Nemački seljački rat smatrali prvom od tri velike buržoaske revolucije u Evropi.


Nemački seljački rat

Fridrih EngelsAnti-DiringMarksizam i njegovi izvoriFridrich Engels (Barmen, 28. rujna 1820. - London, 5. kolovoza 1895.) je bio njemački sociolog, filozof i revolucionar poznat kao bliski suradnik Karla Marxa i jedan od su-osnivača filzofskog pravca i ideologije zvane marksizam.

Anti-Diring

Fridrih Engels
Anti-Diring
Marksizam i njegovi izvori
Fridrich Engels (Barmen, 28. rujna 1820. - London, 5. kolovoza 1895.) je bio njemački sociolog, filozof i revolucionar poznat kao bliski suradnik Karla Marxa i jedan od su-osnivača filzofskog pravca i ideologije zvane marksizam.


Fridrih Engels
Anti-Diring
Marksizam i njegovi izvori

Sun CuUmeće ratovanjaPrevod: Mirko BižićUmeće ratovanja je kineski vojni traktat koga je u 6. veku p. n. e. napisao Sun Cu. Sastoji od 13 poglavlja (Strategijske procene, Vođenje bitke, Planiranje opsade, Formacija, Sila, Praznina i Punoća, Oružana borba, Prilagođavanje, Manevrisanje vojskom, Teren, Devet zemljišta, Napad vatrom i Špijuni), svako od kojih je posvećeno jednom aspektu ratovanja. Dugo je vremena hvaljeno kao najbolje delo vojne strategije i taktike svog vremena. „Umeće ratovanja“ se takođe smatra jednom od najstarijih vojnih knjiga na svetu. Takođe se smatra jednim od najuticajnijih knjiga na vojnu teoriju i poslovne strategije, kako na Istoku tako i na Zapadu. Sun Cu je bio prvi mislilac koji je shvatio značenje položaja u strategiji i da na položaj utiču, kako objektivne okolnosti fizičke okoline, tako i subjektivno mišljenje suparnika u toj okolini. On je naučavao da strategija nije planiranje u smislu pravljenja liste postupaka, nego da zahteva brze i odgovarajuće odgovore na promene okolnosti. Planiranje deluje u kontrolisanoj okolini, ali u kompetitivnoj okolini planovi se sudaraju stvarajući nepredviđene situacije. Knjigu je na Zapadu prvi put objavljena godine 1782. u prevodu francuskog jezuita Žana Žozefa Marija Amioa, na čemu neki temelje teorije da je uticala na Napoleona, ali i na planiranje operacije Pustinjska oluja. Vođe kao što su su Mao Cedung, general Vo Ngujen Đap i general Daglas Makartur su tvrdili da su pronašli nadahnuće u tom delu. Knjiga „Umeće ratovanja“ se takođe primenjivala na poslovne i menadžerske strategije.

Umece ratovanja

Sun Cu
Umeće ratovanja
Prevod: Mirko Bižić
Umeće ratovanja je kineski vojni traktat koga je u 6. veku p. n. e. napisao Sun Cu. Sastoji od 13 poglavlja (Strategijske procene, Vođenje bitke, Planiranje opsade, Formacija, Sila, Praznina i Punoća, Oružana borba, Prilagođavanje, Manevrisanje vojskom, Teren, Devet zemljišta, Napad vatrom i Špijuni), svako od kojih je posvećeno jednom aspektu ratovanja. Dugo je vremena hvaljeno kao najbolje delo vojne strategije i taktike svog vremena.

„Umeće ratovanja“ se takođe smatra jednom od najstarijih vojnih knjiga na svetu. Takođe se smatra jednim od najuticajnijih knjiga na vojnu teoriju i poslovne strategije, kako na Istoku tako i na Zapadu. Sun Cu je bio prvi mislilac koji je shvatio značenje položaja u strategiji i da na položaj utiču, kako objektivne okolnosti fizičke okoline, tako i subjektivno mišljenje suparnika u toj okolini. On je naučavao da strategija nije planiranje u smislu pravljenja liste postupaka, nego da zahteva brze i odgovarajuće odgovore na promene okolnosti. Planiranje deluje u kontrolisanoj okolini, ali u kompetitivnoj okolini planovi se sudaraju stvarajući nepredviđene situacije.

Knjigu je na Zapadu prvi put objavljena godine 1782. u prevodu francuskog jezuita Žana Žozefa Marija Amioa, na čemu neki temelje teorije da je uticala na Napoleona, ali i na planiranje operacije Pustinjska oluja. Vođe kao što su su Mao Cedung, general Vo Ngujen Đap i general Daglas Makartur su tvrdili da su pronašli nadahnuće u tom delu.

Knjiga „Umeće ratovanja“ se takođe primenjivala na poslovne i menadžerske strategije.


Sun Cu
Umeće ratovanja
Prevod: Mirko Bižić

Umeće ratovanja

Karl MarksKapitalKritika političke ekonomijeKultura 1947, 1948Kapital 1-3, komplet Karl Marks1947/1948 KULTURA Beogradkritika političke ekonomijeKultura , Beograd, 1947/1948Tvrd povez, strana 747+511+835.I tom: Proces proizvodnje kapitala;II tom: Prometni proces kapitatala;III tom: Celokupni proces kapitalističke proizvodnje. Kapital (nem. Das Kapital; 1. izd. 1867) je najvažnije djelo njemačkog ekonomiste i filozofa Karl Marksa. Djelo se sastoji od triju knjiga, a bavi se kritikom kapitalističkog sistema. Marks je na tom djelu radio 40-ak godina, a uspio je dovršiti samo prvu knjigu, dok je druge dvije dovršio njegov prijatelj i saradnik Fridrih Engels nakon Marksove smrti 1883. godine.

Kapital

Karl Marks
Kapital
Kritika političke ekonomije
Kultura 1947, 1948
Kapital 1-3, komplet Karl Marks
1947/1948 KULTURA Beograd
kritika političke ekonomije
Kultura , Beograd, 1947/1948
Tvrd povez, strana 747+511+835.
I tom: Proces proizvodnje kapitala;
II tom: Prometni proces kapitatala;
III tom: Celokupni proces kapitalističke proizvodnje.

Kapital (nem. Das Kapital; 1. izd. 1867) je najvažnije djelo njemačkog ekonomiste i filozofa Karl Marksa. Djelo se sastoji od triju knjiga, a bavi se kritikom kapitalističkog sistema. Marks je na tom djelu radio 40-ak godina, a uspio je dovršiti samo prvu knjigu, dok je druge dvije dovršio njegov prijatelj i saradnik Fridrih Engels nakon Marksove smrti 1883. godine.


Karl Marks
Kapital
Kritika političke ekonomije
Kultura 1947, 1948

Branislav Petronijević (Sovljak kod Uba, 25. mart/6. april 1875 — Beograd, 4. mart 1954) bio je srpski filozof, akademik.VELIKA FILOZOFSKA BIBLIOTEKA/ a) Metafizika b) Geometrija, I deo: Opšta ontologija i formalne kategorije, II deo: Realne kategorije i poslednja načela (sa 43 slike u tekstu), Prevod sa nemačkog i pogovor Milorad Lj. MIlenković, Latinica, Šiven povez, Omot, Obeležavač stranica, Ukupno 1030&nbsp;

Nacela metafizike I-II

Branislav Petronijević (Sovljak kod Uba, 25. mart/6. april 1875 — Beograd, 4. mart 1954) bio je srpski filozof, akademik.
VELIKA FILOZOFSKA BIBLIOTEKA/ a) Metafizika b) Geometrija, I deo: Opšta ontologija i formalne kategorije, II deo: Realne kategorije i poslednja načela (sa 43 slike u tekstu), Prevod sa nemačkog i pogovor Milorad Lj. MIlenković, Latinica, Šiven povez, Omot, Obeležavač stranica, Ukupno 1030 


filozofija brana petronijević metafizika  I deo: Opšta ontologija i formalne kategorije, II deo: Realne kategorije i poslednja načela

Načela metafizike I-II

Knjiga prva:Indijska filozofija i odabrani tekstovi;Knjiga druga:Iran, Islam, Kina, Japan i odabrani tekstovi.Čedomil Veljačić, filozof, indolog, rođen je u Zagrebu (18. 6. 1915), a umro u Berkliju, Kalifornija (28. 12. 1997). Diplomirao je 1939. na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, a doktorirao na istom fakultetu 1962., s tezom „Komparativno izučavanje indijske i evropske filozofije“.

Filozofija istocnih naroda

Knjiga prva:
Indijska filozofija i odabrani tekstovi;
Knjiga druga:
Iran, Islam, Kina, Japan i odabrani tekstovi.
Čedomil Veljačić, filozof, indolog, rođen je u Zagrebu (18. 6. 1915), a umro u Berkliju, Kalifornija (28. 12. 1997). Diplomirao je 1939. na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, a doktorirao na istom fakultetu 1962., s tezom „Komparativno izučavanje indijske i evropske filozofije“.


Indijska filozofija Iran, Islam, Kina, Japan Filozofija istočnih naroda

Filozofija istočnih naroda

Preveli: Mirjana Drašković, Albin VilharPredgovor: Mihailo ĐurićPlaton (grč. Πλάτων, 427. pne. - 347. pne.) je antički grčki filozof iz Atine koji se smatra jednim od najuticajnih ličnosti u istoriji zapadne civilizacije. Bio je učenik Sokrata (o kome predstavlja najvažniji izvor podataka), te je osnovao Akademiju - prvu instituciju takve vrste - u kojoj se školovao Aristotel. Njegovo najpoznatije djelo je Država, u kojoj iznosi utopijsku sliku idealnog društva kojim bi trebali upravljati filozofi. U 20. vijeku će neki te ideje nazvati pretečom totalitarizma.Gorgija (grč. Γοργίας, oko 483 – oko 376. god. st. e.) bio je antički grčki filozof i retor, rođen u Leontinu na Siciliji. Zajedno s Protagorom, Gorgija je utemeljitelj prve generacije sofista. Nekoliko doksografa kažu da je Gorgija bio Empedoklov učenik, premda je od njega bio mlađi samo nekoliko godina. Gorgija je značajan zato što je retoričku teoriju preneo sa Sicilije u Atiku i doprineo širenju atičkog dijalekta kao jezika književne proze.Protagora (grč. Πρωταγόρας, oko 481–oko 411. god. st. e.) bio je antički grčki filozof, jedan od najznamenitijih sofista. Platon u svom dijalogu Protagora kaže da je on izumeo ulogu profesionalnog sofiste, odnosno "učitelja vrline".Protagora je bio poznat kao učitelj koji obrađuje teme vezane za vrlinu i političku delatnost. Od drugih učitelja, koji su nudili praktično obrazovanje u retorici i veštini javnog govorenja, razlikovao se po tome što je nastojao doći do racionalne spoznaje i apstraktnog poimanja širokog spektra ljudskih karakteristika, kao što su, na primer, jezik i obrazovanje. Izgleda da se takođe posebno zanimao za ortoepiju, odnosno za pravilnu upotrebu reči, premda se ta tematika čvršće vezuje za Prodika, koji je takođe bio sofista.(Izvor: vikipedija)

Protagora - Gorgija

 Preveli: Mirjana Drašković, Albin Vilhar
Predgovor: Mihailo Đurić
Platon (grč. Πλάτων, 427. pne. - 347. pne.) je antički grčki filozof iz Atine koji se smatra jednim od najuticajnih ličnosti u istoriji zapadne civilizacije. Bio je učenik Sokrata (o kome predstavlja najvažniji izvor podataka), te je osnovao Akademiju - prvu instituciju takve vrste - u kojoj se školovao Aristotel. Njegovo najpoznatije djelo je Država, u kojoj iznosi utopijsku sliku idealnog društva kojim bi trebali upravljati filozofi. U 20. vijeku će neki te ideje nazvati pretečom totalitarizma.
Gorgija (grč. Γοργίας, oko 483 – oko 376. god. st. e.) bio je antički grčki filozof i retor, rođen u Leontinu na Siciliji. Zajedno s Protagorom, Gorgija je utemeljitelj prve generacije sofista. Nekoliko doksografa kažu da je Gorgija bio Empedoklov učenik, premda je od njega bio mlađi samo nekoliko godina. Gorgija je značajan zato što je retoričku teoriju preneo sa Sicilije u Atiku i doprineo širenju atičkog dijalekta kao jezika književne proze.
Protagora (grč. Πρωταγόρας, oko 481–oko 411. god. st. e.) bio je antički grčki filozof, jedan od najznamenitijih sofista. Platon u svom dijalogu Protagora kaže da je on izumeo ulogu profesionalnog sofiste, odnosno "učitelja vrline".
Protagora je bio poznat kao učitelj koji obrađuje teme vezane za vrlinu i političku delatnost. Od drugih učitelja, koji su nudili praktično obrazovanje u retorici i veštini javnog govorenja, razlikovao se po tome što je nastojao doći do racionalne spoznaje i apstraktnog poimanja širokog spektra ljudskih karakteristika, kao što su, na primer, jezik i obrazovanje. Izgleda da se takođe posebno zanimao za ortoepiju, odnosno za pravilnu upotrebu reči, premda se ta tematika čvršće vezuje za Prodika, koji je takođe bio sofista.
(Izvor: vikipedija)


Platon filozofija Stara Grčka Sokrat Aristotel grčka filozofija helenska kultura

Platon (grč. Πλάτων, 427. pne. - 347. pne.) je antički grčki filozof iz Atine koji se smatra jednim od najuticajnih ličnosti u istoriji zapadne civilizacije. Bio je učenik Sokrata (o kome predstavlja najvažniji izvor podataka), te je osnovao Akademiju - prvu instituciju takve vrste - u kojoj se školovao Aristotel. Njegovo najpoznatije djelo je Država, u kojoj iznosi utopijsku sliku idealnog društva kojim bi trebali upravljati filozofi. U 20. vijeku će neki te ideje nazvati pretečom totalitarizma.Država (lat. De Republica) je jedan od najvažnijih dijaloga grčkog filozofa Platona. U ovom Platonovom delu prikazana su najvažnija Platonova razmišljanja o državi, ali i o etici i umetnosti, kao idealističkog utopiste. Platonov idealizam slikovito pokazuje čuveni mit o pećini u VII knjizi "Države".Platonova država je idealistička iz razloga što ona ne postoji već treba da bude da bude produkt svesne delatnosti ljudi. Za razliku od svog dela Zakoni u "Državi" Platon traga za apsolutno najboljom državom, i u ovome leži utopistička kategorija "Države". Za Platona društveni poredak idealne države čine tri klase: filozofi, vojnici i proizvođači (zanatlije i zemljoradnici). Filozofi su ujedno i upravljači države, vojnici su čuvari, a robovi su proizvođači. Platon je uočio da privatna svojina kvari čoveka, pa je odlučio da prve dve klase ne mogu posedovati privatno vlasništvo. Veoma važna činjenica za funkcionisanje ovakve države leži u Platonovom konceptu pravde, odnosno pravednosti koja traži da:" Svako radi svoj posao". Po Platonu etički ideal je postići vrlinu, a ona se zasniva na znanju. To je težnja ka ideji Dobro|dobra kao vrhunskoj vrednosti. Ideja dobra se ne može ostvariti samo u pojedincu nego istovremeno u zajednici, odnosno u državi. Radi toga filozofi treba da imaju vrlinu koja se zasniva na znanju, a vojnici da poseduju vrlinu hrabrosti.(Izvor: Vikipedija)

Drzava

Platon (grč. Πλάτων, 427. pne. - 347. pne.) je antički grčki filozof iz Atine koji se smatra jednim od najuticajnih ličnosti u istoriji zapadne civilizacije. Bio je učenik Sokrata (o kome predstavlja najvažniji izvor podataka), te je osnovao Akademiju - prvu instituciju takve vrste - u kojoj se školovao Aristotel. Njegovo najpoznatije djelo je Država, u kojoj iznosi utopijsku sliku idealnog društva kojim bi trebali upravljati filozofi. U 20. vijeku će neki te ideje nazvati pretečom totalitarizma.
Država (lat. De Republica) je jedan od najvažnijih dijaloga grčkog filozofa Platona. U ovom Platonovom delu prikazana su najvažnija Platonova razmišljanja o državi, ali i o etici i umetnosti, kao idealističkog utopiste. Platonov idealizam slikovito pokazuje čuveni mit o pećini u VII knjizi "Države".
Platonova država je idealistička iz razloga što ona ne postoji već treba da bude da bude produkt svesne delatnosti ljudi. Za razliku od svog dela Zakoni u "Državi" Platon traga za apsolutno najboljom državom, i u ovome leži utopistička kategorija "Države". Za Platona društveni poredak idealne države čine tri klase: filozofi, vojnici i proizvođači (zanatlije i zemljoradnici). Filozofi su ujedno i upravljači države, vojnici su čuvari, a robovi su proizvođači. Platon je uočio da privatna svojina kvari čoveka, pa je odlučio da prve dve klase ne mogu posedovati privatno vlasništvo. Veoma važna činjenica za funkcionisanje ovakve države leži u Platonovom konceptu pravde, odnosno pravednosti koja traži da:" Svako radi svoj posao". Po Platonu etički ideal je postići vrlinu, a ona se zasniva na znanju. To je težnja ka ideji Dobro|dobra kao vrhunskoj vrednosti. Ideja dobra se ne može ostvariti samo u pojedincu nego istovremeno u zajednici, odnosno u državi. Radi toga filozofi treba da imaju vrlinu koja se zasniva na znanju, a vojnici da poseduju vrlinu hrabrosti.
(Izvor: Vikipedija)


Platon filozofija država Antika Akademija grčka filozofija stara grčka Aristotel Sokrat

Istraži sve knjige

Prošetajte se našim pretraživačem bajkovitim predelima stare knjige, prođite kroz šumarke i livade polovne knjige, idite potokom retke knjige do izvora antikvarne knjige.