Veljko MićunovićMoskovske godine 1956/1958Veljko Mićunović (Velestovo, kod Cetinja, 16. januar 1916 — Beograd, 2. avgust 1982) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, diplomata, društveno-politički radnik SFRJ i SR Crne Gore, junak socijalističkog rada i narodni heroj Jugoslavije.Posle oslobođenja Jugoslavije, Veljko je obavljao mnoge odgovorne državne i partijske funkcije. Bio je:ministar unutrašnjih poslova u Vladi Narodne Republike Crne Gore,načelnik Odeljenja za zaštitu naroda za Grad Beograd,pomoćnik ministra unutrašnjih poslova FNRJ Aleksandra Rankovića,direktor Generalne direkcije metalurgije i član Vlade FNRJ.Dva puta je bio član državne delegacije na zasedanjima Organizacije ujedinjenih nacija (OUN) — 1949. i 1951. godine, a februara 1952. godine prešao je u diplomatsku službu, gde je obavljao funkcije:pomoćnika ministra inostranih poslova FNRJ Edvarda Kardelja, od 1952. do 1956.ambasadora FNRJ u Sovjetskom Savezu, od 1956. do 1958.zamenika Saveznog sekretara za inostrane poslove FNRJ Koče Popovića, od 1958. do 1962.ambasadora SFRJ u Sjedinjenim Američkim Državama, od 1962. do 1967.predsednika Odbora za spoljnu politiku Savezne skupštine SFRJ, od 1967. do 1969.ambasadora SFRJ u Sovjetskom Savezu, od 1969. do 1971.

Moskovske godine 1956/1958

Veljko Mićunović
Moskovske godine 1956/1958
Veljko Mićunović (Velestovo, kod Cetinja, 16. januar 1916 — Beograd, 2. avgust 1982) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, diplomata, društveno-politički radnik SFRJ i SR Crne Gore, junak socijalističkog rada i narodni heroj Jugoslavije.
Posle oslobođenja Jugoslavije, Veljko je obavljao mnoge odgovorne državne i partijske funkcije. Bio je:
ministar unutrašnjih poslova u Vladi Narodne Republike Crne Gore,
načelnik Odeljenja za zaštitu naroda za Grad Beograd,
pomoćnik ministra unutrašnjih poslova FNRJ Aleksandra Rankovića,
direktor Generalne direkcije metalurgije i član Vlade FNRJ.
Dva puta je bio član državne delegacije na zasedanjima Organizacije ujedinjenih nacija (OUN) — 1949. i 1951. godine, a februara 1952. godine prešao je u diplomatsku službu, gde je obavljao funkcije:
pomoćnika ministra inostranih poslova FNRJ Edvarda Kardelja, od 1952. do 1956.
ambasadora FNRJ u Sovjetskom Savezu, od 1956. do 1958.
zamenika Saveznog sekretara za inostrane poslove FNRJ Koče Popovića, od 1958. do 1962.
ambasadora SFRJ u Sjedinjenim Američkim Državama, od 1962. do 1967.
predsednika Odbora za spoljnu politiku Savezne skupštine SFRJ, od 1967. do 1969.
ambasadora SFRJ u Sovjetskom Savezu, od 1969. do 1971.


Veljko Mićunović
Moskovske godine 1956/1958

Toni ParsonsNeše nezaboravne priče*Toni Parsons (engl. Toni Parsons, rođen 6. novembra 1953 u Ramfordu - London) je britanski pisac i novinar.*Datum je 16. avgust 1977. Toga dana, kada je umro Elvis Prisli, Teri se vratio iz Berlina kupajući se u svetlosti prijateljstva s legendarnom rok zvezdom Dagom Vudom. Ali Dag baca oko na Terijevu devojku, tajanstvenu mladu fotografkinju Misti. Hoće li Terijeva ljubav preživeti ovu vrelu letnju noć?Rej je jedini novinar popularnog muzičkog časopisa Novine koji odbija da se podšiša i prestane da nosi zvoncare. A preti mu i otkaz, pa on utehu pronalazi u naručju starije žene. Ali u gradu je, samo te noći, Džon Lenon i Rej veruje da će sačuvati posao ako uspe da dobije intervju od povučenog Bitlsa. Mogu li Džon Lenon i gospođa Braun da spasu mladićevu dušu?Leon beži od bande zvane Dagenamski psi, kojoj se nije dopao jedan njegov članak. Krijući se u disko klubu „Zlatni rudnik“, Leon upoznaje Rubi – kraljicu plesa iz svojih snova. Ko će ove noći prvi pronaći Leona – Dagenamski psi ili prava ljubav?Naše nezaboravljene priče je roman o veri u večitu mladost, o seksu, ljubavi i rokenrolu, o snovima mladosti u čeonom sudaru sa svetom odraslih. Toni Parsons vraća se svojim korenima u ovoj duboko ličnoj knjizi – u priči koju je dugo čekao da ispriča.*„Knjiga za pamćenje, osećajna knjiga... Niko ne ume da iz prizora iscedi više istinskih osećanja od Tonija Parsonsa.“Spectator*„Zabavan, ozbiljan, nežan i iskren... Toni Parsons piše o istinskim dilemama u savremenom životu.“Sunday Express*„Parsons je specijalista za savremena emocionalna pitanja koja gotovo svi ostali muški pisci zanemaruju.“Guardian

Nese nezaboravne price

Toni Parsons
Neše nezaboravne priče
*
Toni Parsons (engl. Toni Parsons, rođen 6. novembra 1953 u Ramfordu - London) je britanski pisac i novinar.
*
Datum je 16. avgust 1977. Toga dana, kada je umro Elvis Prisli, Teri se vratio iz Berlina kupajući se u svetlosti prijateljstva s legendarnom rok zvezdom Dagom Vudom. Ali Dag baca oko na Terijevu devojku, tajanstvenu mladu fotografkinju Misti. Hoće li Terijeva ljubav preživeti ovu vrelu letnju noć?
Rej je jedini novinar popularnog muzičkog časopisa Novine koji odbija da se podšiša i prestane da nosi zvoncare. A preti mu i otkaz, pa on utehu pronalazi u naručju starije žene. Ali u gradu je, samo te noći, Džon Lenon i Rej veruje da će sačuvati posao ako uspe da dobije intervju od povučenog Bitlsa. Mogu li Džon Lenon i gospođa Braun da spasu mladićevu dušu?
Leon beži od bande zvane Dagenamski psi, kojoj se nije dopao jedan njegov članak. Krijući se u disko klubu „Zlatni rudnik“, Leon upoznaje Rubi – kraljicu plesa iz svojih snova. Ko će ove noći prvi pronaći Leona – Dagenamski psi ili prava ljubav?
Naše nezaboravljene priče je roman o veri u večitu mladost, o seksu, ljubavi i rokenrolu, o snovima mladosti u čeonom sudaru sa svetom odraslih. Toni Parsons vraća se svojim korenima u ovoj duboko ličnoj knjizi – u priči koju je dugo čekao da ispriča.
*
„Knjiga za pamćenje, osećajna knjiga... Niko ne ume da iz prizora iscedi više istinskih osećanja od Tonija Parsonsa.“
Spectator
*
„Zabavan, ozbiljan, nežan i iskren... Toni Parsons piše o istinskim dilemama u savremenom životu.“
Sunday Express
*
„Parsons je specijalista za savremena emocionalna pitanja koja gotovo svi ostali muški pisci zanemaruju.“
Guardian


Toni Parsons
Neše nezaboravne priče
Datum je 16. avgust 1977. Toga dana, kada je umro Elvis Prisli, Teri se vratio iz Berlina s legendarnom rok zvezd


Neše nezaboravne priče

Dobrica ĆosićPrijateljiDobrosav Ćosić (Velika Drenova, kod Trstenika, 29. decembar 1921 — Beograd, 18. maj 2014) bio je srpski i jugoslovenski književnik, političar i akademik.*„Prijatelji“ su memoari srpskog pisca Dobrice Ćosića objavljeni 2005. U njima je u vidu svojevrsnih portreta opisao svoje najbliže prijatelje koji su mu tokom decenija kulturnog i političkog rada bili podrška, pomoć i stimulacija. Drugo izdanje memoara koje je izdao Službeni glasnik štampani su pod naslovom „Prijatelji moga veka“.Knjiga je podeljena po poglavljima, u kojima Ćosić opisuje prijateljstva koja su na neki način uticala na njegov život. Kroz opise svojih prijateljstava, on stvara sliku o društvenom, kulturnom i političkom stanju u Srbiji, kao i o svojim aktivnostima počev od Narodonooslobodilačke borbe, preko borbe protiv titozma, do raspada Jugoslavije i svojih napora vezanih za srpsko nacionalno pitanje.*"Prijatelji su mi u oslobodilačkom ratu i okupacijskoj ilegali spasli život; prijatelji su me u miru ubedili da mogu da se posvetim književnom radu; prijatelji su mi bili podsticaj i podrška da se u titoizmu borim za istinu, slobodu i dostojanstvo; prijatelji su me činili moćnim za sve neizvesnosti u koje sam stupao. Ako, pored porodice, u mom životu postoji nešto što bez dvoumljenja smatram srećom, to su moji prijatelji." - Dobrica Ćosić*SADRŽAJ:Dragoslav Jovanović Španac , Krista Đorđević , Antonije Isaković , Mića Popović , Oskar Davičo , Tanasije Mladenović , Miodrag Protić , Milan Dedinac , Meša Selimović , Petar Džadžić , Zoran Gavrilović , Lazar Trifunović , Nebojša Mitrić , Ljubomir Tadić , Mihailo Marković , Jovan Rašković , Momo Kapor , Nenad Mihajlović , Pjer Mari Galoa ;

Prijatelji

Dobrica Ćosić
Prijatelji
Dobrosav Ćosić (Velika Drenova, kod Trstenika, 29. decembar 1921 — Beograd, 18. maj 2014) bio je srpski i jugoslovenski književnik, političar i akademik.
*
„Prijatelji“ su memoari srpskog pisca Dobrice Ćosića objavljeni 2005. U njima je u vidu svojevrsnih portreta opisao svoje najbliže prijatelje koji su mu tokom decenija kulturnog i političkog rada bili podrška, pomoć i stimulacija. Drugo izdanje memoara koje je izdao Službeni glasnik štampani su pod naslovom „Prijatelji moga veka“.
Knjiga je podeljena po poglavljima, u kojima Ćosić opisuje prijateljstva koja su na neki način uticala na njegov život. Kroz opise svojih prijateljstava, on stvara sliku o društvenom, kulturnom i političkom stanju u Srbiji, kao i o svojim aktivnostima počev od Narodonooslobodilačke borbe, preko borbe protiv titozma, do raspada Jugoslavije i svojih napora vezanih za srpsko nacionalno pitanje.
*
"Prijatelji su mi u oslobodilačkom ratu i okupacijskoj ilegali spasli život; prijatelji su me u miru ubedili da mogu da se posvetim književnom radu; prijatelji su mi bili podsticaj i podrška da se u titoizmu borim za istinu, slobodu i dostojanstvo; prijatelji su me činili moćnim za sve neizvesnosti u koje sam stupao. Ako, pored porodice, u mom životu postoji nešto što bez dvoumljenja smatram srećom, to su moji prijatelji." - Dobrica Ćosić
*
SADRŽAJ:
Dragoslav Jovanović Španac , Krista Đorđević , Antonije Isaković , Mića Popović , Oskar Davičo , Tanasije Mladenović , Miodrag Protić , Milan Dedinac , Meša Selimović , Petar Džadžić , Zoran Gavrilović , Lazar Trifunović , Nebojša Mitrić , Ljubomir Tadić , Mihailo Marković , Jovan Rašković , Momo Kapor , Nenad Mihajlović , Pjer Mari Galoa ;


Dobrica Ćosić (Velika Drenova, kod Trstenika, 29. decembar 1921 — Beograd, 18. maj 2014) bio je srpski i jugoslovenski književnik.
Prijatelji

Boris RašetaČaruga - balkanski Robin Hud*Jovan Stanisavljević — Jovo Čaruga (1897 — 27. februar 1925) bio je razbojnik iz Slavonije početkom 20. veka.Rođen i pomenutom selu Bare 1897. godine a obešen u Osijeku kad je imao tek 28 godina (i silnim životom iza sebe), 1925. godine. Iako se rodio u bogatoj porodici uzgajivača goveda, rano je otišao iz kuće, učio zanat u Osijeku, najzad, stigao je i Veliki rat i on je bio regrutovan. Rat mu nije prijao pa je ubio narednika, falsifikovao dokumenta i dezertirao (kao što se vidi, ne klasično nego sa papirima). Pri povratku kući je, vele, ubio švalera svoje devojke, a potom i seoskog kneza, uhvaćen, osuđen, pobegao iz zatvora Sremska Mitrovica. Priključio se odredu (bandi) zvanoj Kolo gorskih tića kojim je komandovao Boža Matijević zvani Crveni Božo. Bilo je to vreme takozvanog zelenog kadra, kada su dezerteri iz austrougarske vojske krijući se po šumama (otud naziv) pljačkali i proglašavali crvene republike gde god su stigli. Ubrzo Boža gine a Čaruga preuzima gorske tiće. Živeo je, potom, dvostrukim životom: danju i zimi bio bi bogati trgovac, noću i leti bio je hajdučki harambaša. Ubio je mnogo ljudi i opljačkao silne novce. Najzad, dolijao je i bio obešen. To bi, ukratko, bila Čarugina biografija. Igor Đurić*Čaruga je mlad čovjek, srednjeg uzrasta. Obučen je u solidno građansko odijelo. Tipičan slavonski Srbin, s podkresanim crnim brčićima i gustim crnim solufima. Ima crne, bistre oči, koje sijevaju kao u sokola. Lice mu je nešto hrapavo, ali nije neprijatno. Uopće cijela njegova pojava daje utisak bistrog i promućurnog varoškog kartaša. Držanje mu je slobodno. Veselo razgovara s oružnicima o svojim razbojničkim pothvatima. Hrvatski list„Čaruga je hajduk koji je u naše ime volio lijepe žene, pljačkao bogate, dijelio sirotinji, zajebavao policiju, pravio idiote od državnih činovnika, smijao se sucima. On je naš neostvaren san i u tome leži tajna naše ljubavi prema mitu zvanom Čaruga.” Rajko Grlić, režiser*<a href="https://staraknjiga.com/blog/jovan-stanisavljevic-caruga" rel="noopener noreferrer" target="_blank" style="color: rgb(230, 0, 0);">ČITAJ OVDE: JOVAN STANISAVLJEVIĆ ČARUGA - IGOR ĐURIĆ</a>

Caruga - balkanski Robin Hud

Boris Rašeta
Čaruga - balkanski Robin Hud
*
Jovan Stanisavljević — Jovo Čaruga (1897 — 27. februar 1925) bio je razbojnik iz Slavonije početkom 20. veka.
Rođen i pomenutom selu Bare 1897. godine a obešen u Osijeku kad je imao tek 28 godina (i silnim životom iza sebe), 1925. godine. Iako se rodio u bogatoj porodici uzgajivača goveda, rano je otišao iz kuće, učio zanat u Osijeku, najzad, stigao je i Veliki rat i on je bio regrutovan. Rat mu nije prijao pa je ubio narednika, falsifikovao dokumenta i dezertirao (kao što se vidi, ne klasično nego sa papirima). Pri povratku kući je, vele, ubio švalera svoje devojke, a potom i seoskog kneza, uhvaćen, osuđen, pobegao iz zatvora Sremska Mitrovica. Priključio se odredu (bandi) zvanoj Kolo gorskih tića kojim je komandovao Boža Matijević zvani Crveni Božo. Bilo je to vreme takozvanog zelenog kadra, kada su dezerteri iz austrougarske vojske krijući se po šumama (otud naziv) pljačkali i proglašavali crvene republike gde god su stigli. Ubrzo Boža gine a Čaruga preuzima gorske tiće. Živeo je, potom, dvostrukim životom: danju i zimi bio bi bogati trgovac, noću i leti bio je hajdučki harambaša. Ubio je mnogo ljudi i opljačkao silne novce. Najzad, dolijao je i bio obešen. To bi, ukratko, bila Čarugina biografija.
             Igor Đurić
*
Čaruga je mlad čovjek, srednjeg uzrasta. Obučen je u solidno građansko odijelo. Tipičan slavonski Srbin, s podkresanim crnim brčićima i gustim crnim solufima. Ima crne, bistre oči, koje sijevaju kao u sokola. Lice mu je nešto hrapavo, ali nije neprijatno. Uopće cijela njegova pojava daje utisak bistrog i promućurnog varoškog kartaša. Držanje mu je slobodno. Veselo razgovara s oružnicima o svojim razbojničkim pothvatima.
                      Hrvatski list
„Čaruga je hajduk koji je u naše ime volio lijepe žene, pljačkao bogate, dijelio sirotinji, zajebavao policiju, pravio idiote od državnih činovnika, smijao se sucima. On je naš neostvaren san i u tome leži tajna naše ljubavi prema mitu zvanom Čaruga.”
                   Rajko Grlić, režiser
*
ČITAJ OVDE: JOVAN STANISAVLJEVIĆ ČARUGA - IGOR ĐURIĆ


Boris Rašeta
Čaruga - balkanski Robin Hud

Čaruga - balkanski Robin Hud

Alan MekdonaldTutankamonova grobnica Putevi istine : dve strane jedne priče *Hauard Karter i Lord Karnarvon dele istu ambiciju, da otkriju 7 grobnicu u čije postojanje niko drugi ne veruje, grobno mesto zaboravljenog dečaka – faraona. Njihova potraga počinje u udaljenoj egipatskoj dolini, gde ih iščekuju neverovatna blaga. Ali ma koliko iščekivali, ni jedan od njih dvojice nije pripremljen za posledice otvaranja Tutankamonove grobnice.*Tutankamonova grobnica (KV62 eng. King's Valley No 62) je grobnica faraona Tutankamona koja se nalazi u Dolini kraljeva. Poznata je po velikoj količini vrednih antikviteta nađenih u njoj[1]. Grobnicu je otkrio Hauard Karter 1922. godine, ispod ruševina koliba u kojoj su živeli radnici Dvadesete dinastije.Predmeti su bili zgurani i razbacani u grobnici, kako zbog njene male veličine, tako i zbog dve pljačke koje su se najverovatnije sprovele u žurbi. Bilo je potrebno osam godina da se grobnica isprazni, a njen celokupan sadržaj transportovan je u Egipatski muzej u Kairu.U Tutankamonovu grobnicu se ulazilo barem dvaput, neposredno nakon sahranjivanja njegove mumije, a mnogo pre Karterovih iskopavanja. Škrinje najudaljenije od Tutankamonovih kovčega bile su otpečaćene, dok su one najbliže bile netaknute.

Tutankamonova grobnica

Alan Mekdonald
Tutankamonova grobnica
 Putevi istine : dve strane jedne priče 
*
Hauard Karter i Lord Karnarvon dele istu ambiciju, da otkriju 7 grobnicu u čije postojanje niko drugi ne veruje, grobno mesto zaboravljenog dečaka – faraona. Njihova potraga počinje u udaljenoj egipatskoj dolini, gde ih iščekuju neverovatna blaga. Ali ma koliko iščekivali, ni jedan od njih dvojice nije pripremljen za posledice otvaranja Tutankamonove grobnice.
*
Tutankamonova grobnica (KV62 eng. King's Valley No 62) je grobnica faraona Tutankamona koja se nalazi u Dolini kraljeva. Poznata je po velikoj količini vrednih antikviteta nađenih u njoj[1]. Grobnicu je otkrio Hauard Karter 1922. godine, ispod ruševina koliba u kojoj su živeli radnici Dvadesete dinastije.
Predmeti su bili zgurani i razbacani u grobnici, kako zbog njene male veličine, tako i zbog dve pljačke koje su se najverovatnije sprovele u žurbi. Bilo je potrebno osam godina da se grobnica isprazni, a njen celokupan sadržaj transportovan je u Egipatski muzej u Kairu.
U Tutankamonovu grobnicu se ulazilo barem dvaput, neposredno nakon sahranjivanja njegove mumije, a mnogo pre Karterovih iskopavanja. Škrinje najudaljenije od Tutankamonovih kovčega bile su otpečaćene, dok su one najbliže bile netaknute.


Alan Mekdonald
Tutankamonova grobnica
 Putevi istine : dve strane jedne priče 

Alan Ford - U kolu s otmičarembroj 189superstripMagnus - Bunker*Kao i u Besplatnom podvigu, konkretna radnja se stavlja u drugi plan, a kolo vode različite potpriče. Naslovni otmičar se pojavljuje samo na zadnjih 20-ak stranica, a ostatak epizode zauzimaju pregovori s ministrima glede osnivanja podružnice, majmunarije u cvjećarnici, treći i konačni nastavak Odiseje, te mini-Odiseja Grunfa i Nosonje. Ipak, s takvom raspodjelom elemenata radnje nemam ništa protiv. Ionako konkretna priča nikad nije bila kamen temeljac serijala pa je osvježenje vidjeti ovakav način vođenja radnje.

Alan Ford - U kolu s otmicarem

Alan Ford - U kolu s otmičarem
broj 189
superstrip
Magnus - Bunker
*
Kao i u Besplatnom podvigu, konkretna radnja se stavlja u drugi plan, a kolo vode različite potpriče. Naslovni otmičar se pojavljuje samo na zadnjih 20-ak stranica, a ostatak epizode zauzimaju pregovori s ministrima glede osnivanja podružnice, majmunarije u cvjećarnici, treći i konačni nastavak Odiseje, te mini-Odiseja Grunfa i Nosonje. Ipak, s takvom raspodjelom elemenata radnje nemam ništa protiv. Ionako konkretna priča nikad nije bila kamen temeljac serijala pa je osvježenje vidjeti ovakav način vođenja radnje.


Alan Ford - U kolu s otmičarem
broj 189
superstrip
Magnus - Bunker


Alan Ford - U kolu s otmičarem

Vladislav Petković DisPesmetvrd povez sa omotom, strana 242, 20cm*Vladislav Petković Dis (Zablaće, kod Čačka, 10. mart 1880 — Jonsko more, 17/30. maj 1917) bio je srpski pesnik, učitelj i carinski službenik. Pripadao je epohi impresionizma i jedan je od najznamenitijih pesnika sa kraja 19. i početka 20. veka. Bio je izveštač sa fronta u Balkanskim ratovima. Povlačio se sa srpskim narodom i vojskom za vreme Prvog svetskog rata preko Albanije, a zatim je bio prebačen na Krf. Transportovan je u Francusku, gde je napisao svoju poslednju zbirku pesama Nedovršene pesme. Po povratku u Grčku, brod na kome je plovio potapa nemačka podmornica u blizini Krfa, 30. maja 1917. godine.*SADRŽAJ:1904-1910Pogreb, I tako, Noć ljubavi. Poenta, Pesma bez imena, Život, Kako mi je, Pogled, Iz knjige Reči, Uvod u legendu Lapota, Naši dani;UTOPLJENE DUŠETamnica, Pijanstvo, Ona i njoj, Stara pesma, Pesma, Na onome bregu, Violina, Himna, Razumljiva pesma, Na očevom grobu, Utopljene dušeKUĆA MRAKAUMRLI DANITIŠINENEDOVRŠENE REČISAN MOŽDA SPAVA1911-1912MI ČEKAMO CARAVELIKI DANIKRVAVI DANIBOL I SLAVA1913-1917

Pesme

Vladislav Petković Dis
Pesme
tvrd povez sa omotom, strana 242, 20cm
*
Vladislav Petković Dis (Zablaće, kod Čačka, 10. mart 1880 — Jonsko more, 17/30. maj 1917) bio je srpski pesnik, učitelj i carinski službenik. Pripadao je epohi impresionizma i jedan je od najznamenitijih pesnika sa kraja 19. i početka 20. veka. Bio je izveštač sa fronta u Balkanskim ratovima. Povlačio se sa srpskim narodom i vojskom za vreme Prvog svetskog rata preko Albanije, a zatim je bio prebačen na Krf. Transportovan je u Francusku, gde je napisao svoju poslednju zbirku pesama Nedovršene pesme. Po povratku u Grčku, brod na kome je plovio potapa nemačka podmornica u blizini Krfa, 30. maja 1917. godine.
*
SADRŽAJ:
1904-1910
Pogreb, I tako, Noć ljubavi. Poenta, Pesma bez imena, Život, Kako mi je, Pogled, Iz knjige Reči, Uvod u legendu Lapota, Naši dani;
UTOPLJENE DUŠE
Tamnica, Pijanstvo, Ona i njoj, Stara pesma, Pesma, Na onome bregu, Violina, Himna, Razumljiva pesma, Na očevom grobu, Utopljene duše
KUĆA MRAKA
UMRLI DANI
TIŠINE
NEDOVRŠENE REČI
SAN 
MOŽDA SPAVA
1911-1912
MI ČEKAMO CARA
VELIKI DANI
KRVAVI DANI
BOL I SLAVA
1913-1917


Vladislav Petković Dis (Zablaće, kod Čačka, 10. mart 1880 — Jonsko more, 17/30. maj 1917) bio je srpski pesnik, 
Pesme


Dragi StamenkovićSa puta po KiniPutopis iz Kine iz vremena Mao Cedungaizvanredne crno-bele fotografije*Sadržaj:Put do PekingaPekingNa puti za ŠangajŠangajKineski SeveroistokPonovo u PekinguNa povratku1956. godine izdala Prosveta Beograd, sa puta po Kini, knjiga Dragi Stamenković, 256 strana, 18,5 cm,

Sa puta po Kini

Dragi Stamenković
Sa puta po Kini
Putopis iz Kine iz vremena Mao Cedunga
izvanredne crno-bele fotografije
*
Sadržaj:
Put do Pekinga
Peking
Na puti za Šangaj
Šangaj
Kineski Severoistok
Ponovo u Pekingu
Na povratku
1956. godine izdala Prosveta Beograd, sa puta po Kini, knjiga Dragi Stamenković, 256 strana, 18,5 cm, 


Dragi Stamenković
Sa puta po Kini
Putopis iz Kine iz vremena Mao Cedunga
izvanredne crno-bele fotografije

Vladimir DedijerDnevnik I-III1.od 6. aprila 1941. do 27. novembra 1942. 2.od 28. novembra 1942. do 10. novembra 1943. 3.od 10. novembra 1943. do 7.novembra 1944.Peto izdanjeVladimir Vlado Dedijer (Beograd, 4. februar 1914 — Boston, 30. novembar 1990) bio je akademik, istoričar, publicista novinar i učesnik Narodnooslobodilačke borbe.Tokom rata brižljivo je vodio svoj dnevnik, koji je posle rata objavljen.

Dnevnik I-III

Vladimir Dedijer
Dnevnik I-III
1.od 6. aprila 1941. do 27. novembra 1942. 2.od 28. novembra 1942. do 10. novembra 1943. 3.od 10. novembra 1943. do 7.novembra 1944.
Peto izdanje
Vladimir Vlado Dedijer (Beograd, 4. februar 1914 — Boston, 30. novembar 1990) bio je akademik, istoričar, publicista novinar i učesnik Narodnooslobodilačke borbe.
Tokom rata brižljivo je vodio svoj dnevnik, koji je posle rata objavljen.


Vladimir Dedijer Dnevnik I-III 
Vladimir Vlado Dedijer (Beograd, 4. februar 1914 — Boston, 30. novembar 1990)
partizani NOB Drugi svetski rat dnevnik 

Filip RotŽivotinja na izdisajuFilip Rot (engl. Philip Roth; Njuark, Nju Džerzi, 19. mart 1933 — Menhetn, 22. maj 2018) bio je američki pisac. Rođen je 19. marta 1933. godine, umro 22. maja 2018. godine. Rotova fikcija, koja se redovno odigrava u njegovom rodnom mestu Njuark, Nju Džersi, poznata je po intenzivno autobiografskom karakteru, filozofski i formalno zamagljujući razliku između realnosti i fikcije, zbog svog "senzualnog, genijalnog stila" i zbog svojih provokativnih istraživanja američkog identiteta.Roman Filipa Rota posvećen je strasti i smrti. Kao poslednji, finalni akord u Kepeš-ciklusu, roman Životinja na izdisaju, glasom sedamdesetogodišnjeg pripovedača, prati okolnosti erotske veze putenog starca, univerzitetskog profesora i medijske zvezde, sa četrdesetak godina mlađom Konsuelom Kastiljo.Umiruća životinja je kratki roman američkog pisca Filipa Rota. Priča priču o višem profesoru književnosti Davidu Kepešu, poznatom po svojoj radio emisiji na temu književnosti. Kepeš je konačno uništen svojom nesposobnošću da shvati emocionalnu posvećenost.

Zivotinja na izdisaju

Filip Rot
Životinja na izdisaju
Filip Rot (engl. Philip Roth; Njuark, Nju Džerzi, 19. mart 1933 — Menhetn, 22. maj 2018) bio je američki pisac. Rođen je 19. marta 1933. godine, umro 22. maja 2018. godine. Rotova fikcija, koja se redovno odigrava u njegovom rodnom mestu Njuark, Nju Džersi, poznata je po intenzivno autobiografskom karakteru, filozofski i formalno zamagljujući razliku između realnosti i fikcije, zbog svog "senzualnog, genijalnog stila" i zbog svojih provokativnih istraživanja američkog identiteta.
Roman Filipa Rota posvećen je strasti i smrti. Kao poslednji, finalni akord u Kepeš-ciklusu, roman Životinja na izdisaju, glasom sedamdesetogodišnjeg pripovedača, prati okolnosti erotske veze putenog starca, univerzitetskog profesora i medijske zvezde, sa četrdesetak godina mlađom Konsuelom Kastiljo.
Umiruća životinja je kratki roman američkog pisca Filipa Rota. Priča priču o višem profesoru književnosti Davidu Kepešu, poznatom po svojoj radio emisiji na temu književnosti. Kepeš je konačno uništen svojom nesposobnošću da shvati emocionalnu posvećenost.



Životinja na izdisaju

Danilo NikolićKraljica zabaveNeobična ljubavna priča i pokušaj da se kroz sudbine ljudi sa Kosova i Metohije osvetli jedno dramatićno vreme. I ovaj roman pokazuje da je Danilo Nikolić pisac koji posebno vešto ulazi u unutarnje svetove svojih junaka i pokazuje iz čega se ispredaju njihove tragične sudbine.Danilo Nikolić (Split, 2. februar 1926 — Beograd, 6. februar 2016) bio je srpski književnik. On je jedan od najznačajnijih pripovedača i romanopisaca srpske književnosti druge polovine 20. veka, čije su knjige višestruko nagrađivane književnim nagradama. Njegov legat nalazi se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu.

Kraljica zabave

Danilo Nikolić
Kraljica zabave
Neobična ljubavna priča i pokušaj da se kroz sudbine ljudi sa Kosova i Metohije osvetli jedno dramatićno vreme. I ovaj roman pokazuje da je Danilo Nikolić pisac koji posebno vešto ulazi u unutarnje svetove svojih junaka i pokazuje iz čega se ispredaju njihove tragične sudbine.
Danilo Nikolić (Split, 2. februar 1926 — Beograd, 6. februar 2016) bio je srpski književnik. On je jedan od najznačajnijih pripovedača i romanopisaca srpske književnosti druge polovine 20. veka, čije su knjige višestruko nagrađivane književnim nagradama. Njegov legat nalazi se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu.


Max Bunker - WarcoTri broja Alan Ford: brojevi 39, 41, 42Četiri kosturaSuperhik ponovo među vamaLudnica u ludnici

Tri broja Alan Ford

Max Bunker - Warco
Tri broja Alan Ford: brojevi 39, 41, 42
Četiri kostura
Superhik ponovo među vama
Ludnica u ludnici


Max Bunker - Warco
Tri broja Alan Ford: brojevi 39, 41, 42

August ŠenoaSeljačka bunaSeljačka buna je povijesni roman hrvatskog književnika Augusta Šenoe.Prvi put je objavljen u časopisu Vijenac 1877. godine. Jedan je od pet romana Augusta Šenoe i njegov najvažniji povijesni roman. Radnja se temelji na stvarnim događajima Seljačke bune, koja je izbila na susedgradsko-stubičkom vlastelinstvu, zbog povećanja rente i terora Franje Tahija i drugih plemića, 1573. godine.U romanu se odvija više paralelnih radnji: sukob Uršule Hening i Franje Tahija, nezadovoljstvo seljaka, nesretna ljubav između Jane i Đure Mogaića, te ljubav Sofije Hening i Tome Milića. Plemići su podijeljeni na dvije protivničke strane. Na čelu prve strane je Franjo Tahi s banom Petrom Erdődyjem i Gašparom Alapićem. Protiv njih su Uršula Hening i Ambroz Gregorijanec. Buna počinje kada Tahi nepravedno namjerava protjerati Uršulu s njenog imanja. U početku romana, Uršula je uz seljake, dok se kasnije saznaje kako želi oženiti svoju kćer za Tahijeva sina, stoga se seljaci okreću i protiv nje i cijelog plemstva. Šenoa iznosi međusobne odnose feudalaca te položaj seljaka koji su podijeljeni na slobodnjake i kmetove. Uzrok bune su potlačivanje kmetova i visoki nameti. Detaljno su opisane masovne scene bitaka, a najviše se ističe Matija Gubec, vođa pobunjenih seljaka koji je u izravnom sukobu s Franjom Tahijem. Gubec je kmet iz Stubice, borac za pravdu i slobodu, kojeg su seljaci kasnije proglasili za "kralja". Na kraju roman Gubec pogiba pred crkvom sv. Marka u Zagrebu, kako bi spasio nekolicinu svojih ljudi. Autor često patnje hrvatskog naroda uspoređuje s biblijskim motivima.Šenoa u romanu osuđuje ponašanje niskog plemstva i ujedno kritizira kolebljive i prevrtljive vladare, te iznosi ideje o jednakosti i bratstvu svih ljudi. Potrudio se istražiti stvarne događaje i na njima temelji radnju.

Seljacka buna

August Šenoa
Seljačka buna
Seljačka buna je povijesni roman hrvatskog književnika Augusta Šenoe.
Prvi put je objavljen u časopisu Vijenac 1877. godine. Jedan je od pet romana Augusta Šenoe i njegov najvažniji povijesni roman. Radnja se temelji na stvarnim događajima Seljačke bune, koja je izbila na susedgradsko-stubičkom vlastelinstvu, zbog povećanja rente i terora Franje Tahija i drugih plemića, 1573. godine.
U romanu se odvija više paralelnih radnji: sukob Uršule Hening i Franje Tahija, nezadovoljstvo seljaka, nesretna ljubav između Jane i Đure Mogaića, te ljubav Sofije Hening i Tome Milića. Plemići su podijeljeni na dvije protivničke strane. Na čelu prve strane je Franjo Tahi s banom Petrom Erdődyjem i Gašparom Alapićem. Protiv njih su Uršula Hening i Ambroz Gregorijanec. Buna počinje kada Tahi nepravedno namjerava protjerati Uršulu s njenog imanja. U početku romana, Uršula je uz seljake, dok se kasnije saznaje kako želi oženiti svoju kćer za Tahijeva sina, stoga se seljaci okreću i protiv nje i cijelog plemstva. Šenoa iznosi međusobne odnose feudalaca te položaj seljaka koji su podijeljeni na slobodnjake i kmetove. Uzrok bune su potlačivanje kmetova i visoki nameti. Detaljno su opisane masovne scene bitaka, a najviše se ističe Matija Gubec, vođa pobunjenih seljaka koji je u izravnom sukobu s Franjom Tahijem. Gubec je kmet iz Stubice, borac za pravdu i slobodu, kojeg su seljaci kasnije proglasili za "kralja". Na kraju roman Gubec pogiba pred crkvom sv. Marka u Zagrebu, kako bi spasio nekolicinu svojih ljudi. Autor često patnje hrvatskog naroda uspoređuje s biblijskim motivima.
Šenoa u romanu osuđuje ponašanje niskog plemstva i ujedno kritizira kolebljive i prevrtljive vladare, te iznosi ideje o jednakosti i bratstvu svih ljudi. Potrudio se istražiti stvarne događaje i na njima temelji radnju.


Seljačka buna

Alfons DodeTartarinova trilogijaTartarin TaraskonacTartarin na AlpamaTaraskonska lukaDode je rođen u Nimu, u Landoku 1840 godine. U detinjstvu su ga roditelji, zbog slabog zdravlja, poslali na selo, gde je naučio provansalski jezik i naslušao se provansalskih legendi. Porodica mu se preselila u Lion 1849. gde je Dode išao u gimnaziju. U Pariz je otišao 1857 godine. Prva dela bila su mu zbirka pesama Ljubavnice i autobiografski spis Mališan. Ozbiljno bolestan, otputovao je na jug Francuske 1861. godine, a potom u Alžir. Godine 1863. otputovao je na Korziku, a malo kasnije je boravio kod svojih rođaka u zamku Montoban. Sva ova putovanja su važna jer će biti izvor utisaka za njegova dela Pisma iz mog mlina (1860), koja su ga učinila slavnim, i za romane o Jugu, od kojih je najčuvenija triologija o Tartarenu Taraskoncu. Tu je stvorio besmrtan tip južnjaka, hvalisavog dobričine, koji je pomalo i Don Kihot i Sančo Pansa. Zatim slede brojni romani: Fromon Mlađi i Risler stariji (1874), Žak (1876), Nabob (1887), Kraljevi u izgnanstvu (1879), Numa Rumestan (1881), Jevanđelist (1883), Safo (1884), Besmrtnik (1888). Tu su i mnoge knjige pripovedaka i drama Arlezijanka (1872). Umro je 1897. godine.

Tartarinova trilogija

Alfons Dode
Tartarinova trilogija
Tartarin Taraskonac
Tartarin na Alpama
Taraskonska luka
Dode je rođen u Nimu, u Landoku 1840 godine. U detinjstvu su ga roditelji, zbog slabog zdravlja, poslali na selo, gde je naučio provansalski jezik i naslušao se provansalskih legendi. Porodica mu se preselila u Lion 1849. gde je Dode išao u gimnaziju. U Pariz je otišao 1857 godine. Prva dela bila su mu zbirka pesama Ljubavnice i autobiografski spis Mališan. Ozbiljno bolestan, otputovao je na jug Francuske 1861. godine, a potom u Alžir. Godine 1863. otputovao je na Korziku, a malo kasnije je boravio kod svojih rođaka u zamku Montoban. Sva ova putovanja su važna jer će biti izvor utisaka za njegova dela Pisma iz mog mlina (1860), koja su ga učinila slavnim, i za romane o Jugu, od kojih je najčuvenija triologija o Tartarenu Taraskoncu. Tu je stvorio besmrtan tip južnjaka, hvalisavog dobričine, koji je pomalo i Don Kihot i Sančo Pansa. Zatim slede brojni romani: Fromon Mlađi i Risler stariji (1874), Žak (1876), Nabob (1887), Kraljevi u izgnanstvu (1879), Numa Rumestan (1881), Jevanđelist (1883), Safo (1884), Besmrtnik (1888). Tu su i mnoge knjige pripovedaka i drama Arlezijanka (1872). Umro je 1897. godine.


Alfons Dode
Tartarinova trilogija
Tartarin Taraskonac
Tartarin na Alpama
Taraskonska luka

Danko ŠipkaVeliki englesko-srpski rečnikRečnike karakteriše okrenutost korisniku, podela na dve jasne grupe u zavisnosti od nivoavladanja jezikom i prilagođenost selekcije i sadržaja potrebama tih grupa. Rečnik od 25 hiljadaodrednica namenjen je osobama sa nivoom vladanja jezikom (1 i 2 na američkoj skali ILR, odnosno A1, A2 i B1 na skali Saveta Evrope CEF, rečnik od 90 hiljada odrednica onima na nivou 3 i višem na skali ILR odnosno B2 i višem na skali CEF).Cela konstrukcija rečnika polazi, dakle, od konkretnih potreba u oba smera (englesko-srpski, srpsko-engleski) a ne od subjektivne procene autora šta uključiti. Ovo je prva prednost u odnosu na postojeće rečnike.

Veliki englesko-srpski recnik

Danko Šipka
Veliki englesko-srpski rečnik
Rečnike karakteriše okrenutost korisniku, podela na dve jasne grupe u zavisnosti od nivoavladanja jezikom i prilagođenost selekcije i sadržaja potrebama tih grupa. Rečnik od 25 hiljadaodrednica namenjen je osobama sa nivoom vladanja jezikom (1 i 2 na američkoj skali ILR, odnosno A1, A2 i B1 na skali Saveta Evrope CEF, rečnik od 90 hiljada odrednica onima na nivou 3 i višem na skali ILR odnosno B2 i višem na skali CEF).Cela konstrukcija rečnika polazi, dakle, od konkretnih potreba u oba smera (englesko-srpski, srpsko-engleski) a ne od subjektivne procene autora šta uključiti. Ovo je prva prednost u odnosu na postojeće rečnike.


Danko Šipka
Veliki englesko-srpski rečnik

Veliki englesko-srpski rečnik

Dejan MedakovićOči i očiSadržaj:Sećanja i rasuđivanja, Duhovno nasleđe-dostojanstvo naroda (Fruškogorski manastiri, Sopoćani, Stara Srbija, Studenica), Kosovo i Seobe, Povodi (Vuk Karadžić, Srpski impresionisti,Dimitrije Bačević, Joakim Vujić,) Oko Efemerisa (Tuđman), Buđenje iz sna.Dejan Medaković (Zagreb, 7. jul 1922 — Beograd, 1. jul 2008) bio je srpski istoričar umetnosti, univerzitetski profesor, književnik i akademik. Medaković je bio generalni sekretar i potom predsednik Srpske akademije nauka i umetnosti (1998—2003), profesor i dekan Filozofskog fakulteta (1971—1973), predsednik Skupštine Vukove zadužbine u tri mandata kao i potpredsednik Srpske književne zadruge.

Oci i oci

Dejan Medaković
Oči i oči
Sadržaj:
Sećanja i rasuđivanja, Duhovno nasleđe-dostojanstvo naroda (Fruškogorski manastiri, Sopoćani, Stara Srbija, Studenica), Kosovo i Seobe, Povodi (Vuk Karadžić, Srpski impresionisti,Dimitrije Bačević, Joakim Vujić,) Oko Efemerisa (Tuđman), Buđenje iz sna.
Dejan Medaković (Zagreb, 7. jul 1922 — Beograd, 1. jul 2008) bio je srpski istoričar umetnosti, univerzitetski profesor, književnik i akademik. Medaković je bio generalni sekretar i potom predsednik Srpske akademije nauka i umetnosti (1998—2003), profesor i dekan Filozofskog fakulteta (1971—1973), predsednik Skupštine Vukove zadužbine u tri mandata kao i potpredsednik Srpske književne zadruge.


Dejan Medaković  bio je srpski istoričar umetnosti, univerzitetski profesor, književnik i akademik.
Oči i oči

Oči i oči

Umberto Eko Ime ružeUmberto Eko bio je italijanski pisac, filozof, estetičar, semiolog, teoretičar književnosti, esejist i istoričar srednjeg veka.Ime ruže (ital. Il nome della rosa) je prvi roman italijanskog književnika Umberta Eka, objavljen 1980. godine. Na prvi pogled, to je postmodernistički triler koji se bavi misterioznim ubistvima u jednoj italijanskoj opatiji, ali pored toga to je i naučnofantastična studija o srednjem veku i različitim tumačenjima Biblije. Godine 1986. roman je ekranizovan u film, sa Šonom Konerijem u glavnoj ulozi

Ime ruze

Umberto Eko 
Ime ruže
Umberto Eko bio je italijanski pisac, filozof, estetičar, semiolog, teoretičar književnosti, esejist i istoričar srednjeg veka.
Ime ruže (ital. Il nome della rosa) je prvi roman italijanskog književnika Umberta Eka, objavljen 1980. godine. Na prvi pogled, to je postmodernistički triler koji se bavi misterioznim ubistvima u jednoj italijanskoj opatiji, ali pored toga to je i naučnofantastična studija o srednjem veku i različitim tumačenjima Biblije. Godine 1986. roman je ekranizovan u film, sa Šonom Konerijem u glavnoj ulozi



Umberto Eko 
Ime ruže
Umberto Eko bio je italijanski pisac, filozof, estetičar, semiolog, teoretičar književnosti, esejist i istoričar srednjeg veka.

Ime ruže

Horas Mek KojKonje ubijaju zar ne?KONJE UBIJAJU ZAR NE ? HORAS MEK KOJFEST ROMANI broj 3 - NAJBOLJI FILMOVI SVETAIzdavac - Bigz , Beograd , 1973.Mek dzepni povez , 160 stranaNaslov originala:Harace McCoyTHEY SHOOT HORSES, DON’T THEY?Prevod:Gordana Velmar-JankovićRoman Horasa Mek Koja "Konje ubijaju zar ne?" štampan je u milionima primeraka širom sveta, a film snimljen po njemu dobio je tri "Oskara": za scenario, za režiju i za glavnu mušku ulogu, koju je tumačio Majkl Sarazen. Ovaj roman je stravična slika mikrokosmosa ljudske egzistencije, kroz koju se ocrtava surovi panoptikum američkog društva u doba ekonomske krize tridesetih godina. To je šou krvavih nogu, u kome očajnici traže zaborav i, možda, sreću u beskonačnoj igri bez milosti . . . igri koja podseća na sadističko radovanje iz drevnih rimskih arena, igri koja otkriva uzaludnost ljudske patnje i vodi u jedino ishodište - smrt! . . . Neka zatvorenik ustane! . . .

Konje ubijaju zar ne?

Horas Mek Koj
Konje ubijaju zar ne?
KONJE UBIJAJU ZAR NE ? HORAS MEK KOJ
FEST ROMANI broj 3 - NAJBOLJI FILMOVI SVETA
Izdavac - Bigz , Beograd , 1973.
Mek dzepni povez , 160 strana
Naslov originala:
Harace McCoy
THEY SHOOT HORSES, DON’T THEY?
Prevod:
Gordana Velmar-Janković
Roman Horasa Mek Koja "Konje ubijaju zar ne?" štampan je u milionima primeraka širom sveta, a film snimljen po njemu dobio je tri "Oskara": za scenario, za režiju i za glavnu mušku ulogu, koju je tumačio Majkl Sarazen. Ovaj roman je stravična slika mikrokosmosa ljudske egzistencije, kroz koju se ocrtava surovi panoptikum američkog društva u doba ekonomske krize tridesetih godina. To je šou krvavih nogu, u kome očajnici traže zaborav i, možda, sreću u beskonačnoj igri bez milosti . . . igri koja podseća na sadističko radovanje iz drevnih rimskih arena, igri koja otkriva uzaludnost ljudske patnje i vodi u jedino ishodište - smrt! . . . Neka zatvorenik ustane! . . .


Istraži sve knjige

Prošetajte se našim pretraživačem bajkovitim predelima stare knjige, prođite kroz šumarke i livade polovne knjige, idite potokom retke knjige do izvora antikvarne knjige.