Karen ArmstrongIstorija Boga4000 GODINA TRAŽENJA KROZ JUDAIZAM, HRIŠĆANSTVO I ISLAM!Karen Armstrong, vodeci strucnjak iz oblasti religije, napisala je najfascinantniju strucnu studiju o najvecoj poteri u istoriji - potrazi za Bogom. Knjiga je izuzetna, intelektualno, briljantno i lucidno napisana, sjajna za citanje. Istrazuje istoriju ideje i iskustva Boga u okviru tri srodne, monoteisticke vere, judaizma, hriscanstva i islama. Ona je odgovor na pitanje kako su ljudi shvatili Boga, pocev od Abrahama do danasnjih dana. Nije namenjena jednoj ciljnoj grupi, tj. vernicima, vec svima koji zele da saznaju vise o nastanku religija, a pre svega o nastanku Boga i kako sve te religije tumace Boga.

Istorija Boga

Karen Armstrong
Istorija Boga
4000 GODINA TRAŽENJA KROZ JUDAIZAM, HRIŠĆANSTVO I ISLAM!
Karen Armstrong, vodeci strucnjak iz oblasti religije, napisala je najfascinantniju strucnu studiju o najvecoj poteri u istoriji - potrazi za Bogom. Knjiga je izuzetna, intelektualno, briljantno i lucidno napisana, sjajna za citanje. Istrazuje istoriju ideje i iskustva Boga u okviru tri srodne, monoteisticke vere, judaizma, hriscanstva i islama. Ona je odgovor na pitanje kako su ljudi shvatili Boga, pocev od Abrahama do danasnjih dana. Nije namenjena jednoj ciljnoj grupi, tj. vernicima, vec svima koji zele da saznaju vise o nastanku religija, a pre svega o nastanku Boga i kako sve te religije tumace Boga.


Karen Armstrong
Istorija Boga
4000 GODINA TRAŽENJA KROZ JUDAIZAM, HRIŠĆANSTVO I ISLAM!

Amfilohije RadovićKosovo je glava LazarevaSa blagoslovom Njegove Svetosti Patrijarha srpskog G. Pavla povodom 620 godina od Kosovske bitke Arhiepiskopija beogradsko-karlovačka organizuje Akademiju Kosovo je glava Lazareva.Akademija će biti održana na Petrovdan, 12. jula 2009. godine, u 20 časova u Velikoj sali Kolarčeve zadužbine.*Prema predanju, car Lazar je prvobitno bio sahranjen u Prištini, budući vjerovatno odmah po posječenju izmoljen od Bajazita, zauzimanjem turskih vazala srpskog roda, poput kralja Marka iz Makedonije, sa kojom je cara Lazara vezivala i njegova krasna zadužbina — manastir Lešak. Tijelo cara — Mučenika je pažljivo umotano i sahranjeno u Prištini, da bi mu, po narodnoj pjesmi „poslije četrdeset“ dana bila pridužena i obretena časna glava Lazareva. Kada je u Prištini otkriveno da su časne mošti Kosovskog Kneza ostale cijele, netruležne i mirisne, po savjetu patrijarha srpskoga i episkopa, prenesene su već 1390/1391. u zadužbinu Kneževu Ravanicu. Konstantin Kostenečki Filosof, pisac žitija despota Stefana Lazarevića, koji je poslije 1410. dobježao pred Turcimau despot-Stefanovu Srbiju, zapisao je da je „Lazara postigla blažena smrt tako što mu je glava odsječena, dok su njegovi mili druzi molili usrdno da poginu prije njega, da smrt njegovu ne vide“, i posvjedočio da se samodržac srpski, „primivši mučeničku končinu, vidi sada kao živ u velikoj obitelji Ravanica„. U Ravanici je ove časne mošti vidio i životopisac Svetog Đorđa Kratovca, pop Peja, u prvi desetljećima 16. vijeka, zapisavši: „Kada knez Lazar pobijeđen bi od Turaka na Kosovom polju, samo njega proslavi Bog. Tijelo njegovo do danas prebiva nenarušeno truležnošću, čemu sam i ja bio svjedok: glava njegova leži pored tijela odsječena i tako obagrena krvlju da, gledajući, pomišljaš da je upravo sada posječena! A odaje od sebe neopisano blgovonije… I Murat je tada ubijen i sa njim je palo neprebrojno mnoštvo Turaka, a ipak se nikakva znamenja nijesu javila ni na vojskovođi ni na njegovi potčinjenima — svi su istruljeli“. Englez Braun 1669. u svome putopisu iz 1669. zapisao je da je prošao pored „Ravanice u kojoj leže relikvije kneza Lazara i Romila Sinajca“. 1690., ako ne ranije, poslije pustošenja Ravanica 1683. godine, časne mošti cara Lazara prenijete su u Sent Andreju, gdje su, zajedno sa krušedolskim Svetim moštima Brankovića, četiri godine počivale u drvenoj crkvi kraj Dunava, i 1697. godine bile prenijete u Novu Ravanicu u Vrdniku, a u nemirnim vremenima 1716. u Futog, burne 1848. u Fenek i Klenak, odakle su ponovo vraćene u Vrdnik. 1941. po izbijanju Drugog svjetskog rata prenijete su u Bešenovo. Odatle su, u jeku pavelićevskog pogroma, pravim čudom Božijim, premda su dragocijenosti koje su kraj moštiju u ćivotu ležale opljačkane, vraćene u Beograd 14. aprila 1942.g., u Sabornu crkvu, gdje su počivale do 1988., kada su, u navečerje šestotog Vidovdana, krenule u svečani ophod po srpskoj zemlji i 1989.g. na šestoti se Vidovdan obrele na Kosovu, odakle su konačno vraćene u Ravanicu Ćuprijsku.

Kosovo je glava Lazareva

Amfilohije Radović
Kosovo je glava Lazareva
Sa blagoslovom Njegove Svetosti Patrijarha srpskog G. Pavla povodom 620 godina od Kosovske bitke Arhiepiskopija beogradsko-karlovačka organizuje Akademiju Kosovo je glava Lazareva.
Akademija će biti održana na Petrovdan, 12. jula 2009. godine, u 20 časova u Velikoj sali Kolarčeve zadužbine.
*
Prema predanju, car Lazar je prvobitno bio sahranjen u Prištini, budući vjerovatno odmah po posječenju izmoljen od Bajazita, zauzimanjem turskih vazala srpskog roda, poput kralja Marka iz Makedonije, sa kojom je cara Lazara vezivala i njegova krasna zadužbina — manastir Lešak. Tijelo cara — Mučenika je pažljivo umotano i sahranjeno u Prištini, da bi mu, po narodnoj pjesmi „poslije četrdeset“ dana bila pridužena i obretena časna glava Lazareva. Kada je u Prištini otkriveno da su časne mošti Kosovskog Kneza ostale cijele, netruležne i mirisne, po savjetu patrijarha srpskoga i episkopa, prenesene su već 1390/1391. u zadužbinu Kneževu Ravanicu.  Konstantin Kostenečki Filosof, pisac žitija despota Stefana Lazarevića, koji je poslije 1410. dobježao pred Turcimau despot-Stefanovu Srbiju, zapisao je da je „Lazara postigla blažena smrt tako što mu je glava odsječena, dok su njegovi mili druzi molili usrdno da poginu prije njega, da smrt njegovu ne vide“, i posvjedočio da se samodržac srpski, „primivši mučeničku končinu, vidi sada kao živ u velikoj obitelji Ravanica„. U Ravanici je ove časne mošti vidio i životopisac Svetog Đorđa Kratovca, pop Peja, u prvi desetljećima 16. vijeka, zapisavši: „Kada  knez Lazar pobijeđen bi od Turaka na Kosovom polju, samo njega proslavi Bog. Tijelo njegovo do danas prebiva nenarušeno truležnošću, čemu sam i ja bio svjedok: glava njegova leži pored tijela odsječena i tako obagrena krvlju da, gledajući, pomišljaš da je upravo sada posječena! A odaje od sebe neopisano blgovonije… I Murat je tada ubijen i sa njim je palo neprebrojno mnoštvo Turaka, a ipak se nikakva znamenja nijesu javila ni na vojskovođi ni na njegovi potčinjenima — svi su istruljeli“. Englez Braun 1669. u svome putopisu iz 1669. zapisao je da je prošao pored „Ravanice u kojoj leže relikvije kneza Lazara i Romila Sinajca“. 1690., ako ne ranije, poslije pustošenja Ravanica 1683. godine, časne mošti cara Lazara prenijete su u Sent Andreju, gdje su, zajedno sa krušedolskim Svetim moštima Brankovića, četiri godine počivale u drvenoj crkvi kraj Dunava, i 1697. godine bile prenijete u Novu Ravanicu u Vrdniku, a u nemirnim vremenima 1716. u Futog, burne 1848. u Fenek i Klenak, odakle su ponovo vraćene u Vrdnik. 1941. po izbijanju Drugog svjetskog rata prenijete su u Bešenovo. Odatle su, u jeku pavelićevskog pogroma, pravim čudom Božijim, premda su dragocijenosti koje su kraj moštiju u ćivotu ležale opljačkane, vraćene u Beograd 14. aprila 1942.g., u Sabornu crkvu, gdje su počivale do 1988., kada su, u navečerje šestotog Vidovdana, krenule u svečani ophod po srpskoj zemlji i 1989.g. na šestoti se Vidovdan obrele na Kosovu, odakle su konačno vraćene u Ravanicu Ćuprijsku.


Amfilohije Radović
Kosovo je glava Lazareva
Besede, predavanja i razgovori

ČASOSLOVSADRŽI SVE SLUŽBEPO PORETKU SVETIHJERUSALIMSKIH MANASTIRAI CELE SABORNOKATOLIČANSKEPRAVOSLAVNE CRKVE HRISTOVEČASOSLOV (grč: Ώρολόγιον). Veliki časoslov dobio je svoje ime po molitvama kanonskih časova: prvog, trećeg, šestog i devetog. Kasnije su mu dodate razne molitve i pesme iz drugih bogoslužbenih knjiga. Danas u Časoslovu imamo čin polunoćnica, jutrenja, časova, međučasova, izobraziteljnih, večernja, velikog i malog povečerja, jutarnjih molitava, čina ο panagiji, blagosiljanje trpeze, kanon Presvetoj Bogorodici i molitve pred spavanje.Pored pomenutih činova u Časoslovu su dati i Vaskrsni tropari kroz svih osam glasova, kondaci, bogorodični, prokimeni, pričasna, akatisti, kalendar sa troparima, kondacima, prokimenima, pričasnima, veličanijama, a takođe i uputstva kako se čitaju apostoli i Jevanđelje. Na kraju Časoslova dati su pashalija, indikt i krugovi meseca na osnovu kojih se može pronaći kada će se dogoditi pokretni postovi i praznici.

Casoslov

ČASOSLOV
SADRŽI SVE SLUŽBE
PO PORETKU SVETIH
JERUSALIMSKIH MANASTIRA
I CELE SABORNOKATOLIČANSKE
PRAVOSLAVNE CRKVE HRISTOVE
ČASOSLOV (grč: Ώρολόγιον). Veliki časoslov dobio je svoje ime po molitvama kanonskih časova: prvog, trećeg, šestog i devetog. Kasnije su mu dodate razne molitve i pesme iz drugih bogoslužbenih knjiga. Danas u Časoslovu imamo čin polunoćnica, jutrenja, časova, međučasova, izobraziteljnih, večernja, velikog i malog povečerja, jutarnjih molitava, čina ο panagiji, blagosiljanje trpeze, kanon Presvetoj Bogorodici i molitve pred spavanje.
Pored pomenutih činova u Časoslovu su dati i Vaskrsni tropari kroz svih osam glasova, kondaci, bogorodični, prokimeni, pričasna, akatisti, kalendar sa troparima, kondacima, prokimenima, pričasnima, veličanijama, a takođe i uputstva kako se čitaju apostoli i Jevanđelje. Na kraju Časoslova dati su pashalija, indikt i krugovi meseca na osnovu kojih se može pronaći kada će se dogoditi pokretni postovi i praznici.


Časoslov Manastir Devič pravoslavlje katoličanstvo Crkvenoslovenski Igumanija Paraskeva

Časoslov

Esad Bej (Muhamed Esad Bej, Leo Nussinbaum; rođen kao Lev Abramovič Nusinbaum) (1905. Baku, po drugim izvorima Kijev — 1942. Pozitano, Italija) — pisac, autor kratkog romana „Ali i Nino“, klasika azerbejdžanske književnosti. Između dva svetska rata je bio izuzetno popularan u Evropi i SAD. Autor je više od 20 knjiga. Pisao je na nemačkom jeziku.Esad BejMuhamedRađanje i uspon islamaMuhamed[a] (arap. محمد); Meka, oko 570 — Medina, 8. jun 632), bio je arapski verski, društveni i politički vođa i osnivač islama.Prema islamskoj doktrini, bio je prorok, poslan da propoveda i potvrđuje jednobožačka učenja Adama (Adem), Avrama (Ibrahim), Mojsija (Musa), Isusa (Isa) i drugih proroka. Muhamed je ujedinio Arabiju u jedinstvenu muslimansku državu, a Kuran, kao i njegova učenja i prakse, čine osnovu islamske vjere.

Muhamed

Esad Bej (Muhamed Esad Bej, Leo Nussinbaum; rođen kao Lev Abramovič Nusinbaum) (1905. Baku, po drugim izvorima Kijev — 1942. Pozitano, Italija) — pisac, autor kratkog romana „Ali i Nino“, klasika azerbejdžanske književnosti. Između dva svetska rata je bio izuzetno popularan u Evropi i SAD. Autor je više od 20 knjiga. Pisao je na nemačkom jeziku.
Esad Bej
Muhamed
Rađanje i uspon islama
Muhamed[a] (arap. محمد); Meka, oko 570 — Medina, 8. jun 632), bio je arapski verski, društveni i politički vođa i osnivač islama.Prema islamskoj doktrini, bio je prorok, poslan da propoveda i potvrđuje jednobožačka učenja Adama (Adem), Avrama (Ibrahim), Mojsija (Musa), Isusa (Isa) i drugih proroka. Muhamed je ujedinio Arabiju u jedinstvenu muslimansku državu, a Kuran, kao i njegova učenja i prakse, čine osnovu islamske vjere.


Biografija Muhameda Esad Bej Rađanje i uspon islama Muhamed Prorok Islam Arapi Meka Medina

Istraži sve knjige

Prošetajte se našim pretraživačem bajkovitim predelima stare knjige, prođite kroz šumarke i livade polovne knjige, idite potokom retke knjige do izvora antikvarne knjige.

Istorija Boga

Kosovo je glava Lazareva

Časoslov

Muhamed