Vreme smrti I

Aleksa ŠantićPesmeMatica srpska Novi Sad 1984 , tvrd povez, format 12,5 x 19,5 cm , zlatotisak, zaštitni omot, ćirilica, 246 stranaAleksa Šantić (Mostar, 27. maj 1868 — Mostar, 2. februar 1924) bio je srpski pesnik i akademik. Rodom je iz Mostara gde je proveo većinu života i pesničkog stvaralaštva.Rođen je u Mostaru, od oca Rista i majke Mare, gde je proveo većinu života. Otac mu je umro u ranom detinjstvu, pa je živeo u porodici strica Miha zvanog „Adža“. Imao je dva brata, Jeftana i Jakova, i jednu sestru Persu, dok mu je druga sestra, Zorica, umrla još kao beba. Pošto je živeo u trgovačkoj porodici, ukućani nisu imali dovoljno razumevanja za njegov talenat. Završio je trgovačku školu u Trstu i Ljubljani, potom se vratio u Mostar.Iz Trsta se vratio u Mostar 1883. godine i tu zatekao „neobično mrtvilo“, koje je bilo posledica „nedavnog ugušenog hercegovačkog ustanka protiv Osmanskog carstva“, kako piše o njemu Vladimir Ćorović. Bio je „prvo vreme prilično povučen“, vodio knjige u očevoj trgovini i čitao „listove i knjige do kojih je mogao u Mostaru doći“. Nekoliko godina kasnije započeo je svoj književni i društveni rad.Najveća dela stvarao je krajem 19. i početkom 20. veka. Uzori su mu bili srpski pisci Vojislav Ilić i Jovan Jovanović Zmaj, a od stranih je najviše poštovao Hajnriha Hajnea. U njegovim pesmama ima emocionalnog bola, rodoljublja, ljubavne čežnje i prkosa za nacionalno i socijalno ugrožen srpski narod.Godine 1887, postao je saradnik „Goluba“, zatim „Bosanske vile“, „Nove Zete“, „Javora“, „Otadžbine.“ Bio je 1888. osnivač i predsednik Srpskog pevačkog društva „Gusle“, koje uzima za program negovanje pesme i razvijanje nacionalne svesti. Zatim je izabran za prvog potpredsednika mostarskog pododbora „Prosvete“. Godine 1896. kada je pokrenuta „Zora“ bio je jedan od njenih prvih urednika.Aleksa Šantić u društvu pisaca oko 1905. (Sede: Svetozar Ćorović, Simo Matavulj, Aleksa Šantić i Janko Veselinović. Drugi red: Slobodan Jovanović (levo) i Milorad Mitrović (desno). Stoje: Mile Pavlović Krpa, Atanasije Šola, Radoje Domanović, Svetolik Jakšić, Ljubo Oborina, Risto Odavić i Jovan Skerlić.)Godine 1902, otišao je u Ženevu, ali je tamo jedva „izdržao tri nedelje; u naivnoj pesmi „Ja ne mogu ovde“ on je prostosrdačno zavapio kako ne može da podnese tuđinu“. 1907. Mostar ga je izabrao „kao jednog od svoja četiri predstavnika“ za prvu skupštinu Narodne organizacije. 1908. je „počeo da ozbiljno pobolevati, najpre od kamena u bubrezima, a posle, iza Svetskog rata, od toboparalize.“ „Za vreme aneksione krize bio je, sa Svetozarom Ćorovićem i Nikolom Kašikovićem, prebegao u Italiju i stavio se na raspoloženje srpskoj vladi, kao što će to ponoviti i 1912. godine, na početku Balkanskog rata“Kupio je 1910. vilu u Borcima kod Konjica, gde je živeo 1913. godine kada su ga austrougarske vlasti proterale iz Mostara.U toku Prvog svetskog rata zatvoren je kao talac i „u dva puta ponavljanoj parnici“ optuživan zbog svojih pesama. Po završetku rata izabran je u Mostaru za člana Srpskog odbora.Aleksa Šantić (u belom odelu) sa prijateljima iz časopisa SrđZa vreme njegovog života književna kritika je istakla dva „osnovna i jaka“ osećanja u njegovoj poeziji. Prvo osećanje je „žarka ljubav prema svome narodu“. Od početka to osećanje javlja se, uglavnom, u tri vida: kao ponos junačkom prošlošću, kao protest protiv mučne sadašnjosti i kao vera u bolju budućnost do koje će se doći kroz borbu i pobedu koja će predstavljati vaskrsnulu prošlost.Protest protiv mučne sadašnjosti, kao jedan od vidova u kojima se izražava rodoljubivo osećanje, nalazi se često u Šantićevim pesmama. Jedna od njih je ukazivanje na tešku narodnu bedu prouzrokovanu neprijateljskim pljačkanjem - kao, na primer, u pesmi „O, klasje moje“ iz 1910. godine:Svu muku tvoju, napor crna robapoješće silni pri gozbi i piru,a tebi samo, ko psu u sindžiru,baciće mrve... O, sram i grdoba!Drugi iskaz protesta je optuživanje „obeščašćenog i kukavnog doba“. To optuživanje odmereno je prema junačkoj prošlosti i prema zahtevima budućnosti koja je takođe određena junačkom prošlošću. U tom duhu je, na primer, pesma iz 1908. godine koja počinje stihom „Obeščašćeno i kukavno doba“.Šantić je dosta pisao i ljubavnu poeziju, ali ona je kod njega uglavnom setna i odiše čežnjom. Takva je, na primer i pesma Jedna suza:I kobna miso morit me stade:što moja nisi i što smiraj danane nosi meni zvijezde, no jade? Vaj, vjetar huji... a ja mislim na te,I sve te gledam kroz suzu što lije,Gdje bereš slatke, raspukle granate.[a] Aleksa Šantić, srpski pesnik.Tokom života je objavio veliki broj pesama, a od dela se izdvajaju: „Hasanaginica“, „Na starim ognjištima“, „Anđelija“, „Nemanja“ i „Pod maglom“. Najpoznatije njegove pesme su: „Emina“ (1903), „Ne vjeruj“ (1905), „Ostajte ovdje“ (1896), „Pretprazničko veče“ (1910), „Što te nema?“ (1897), „Veče na školju“ (1904), „O klasje moje“ (1910), „Moja otadžbina“ (1908), „Mi znamo sudbu“ (1907), „Boka“ (1906), „Pod krstom“ (1906), „Kovač“ (1905). Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 3. februara 1914.Umro je od tuberkuloze u Mostaru 2. februara 1924.

Pesme

Aleksa Šantić
Pesme
Matica srpska Novi Sad 1984 , tvrd povez, format 12,5 x 19,5 cm , zlatotisak, zaštitni omot, ćirilica, 246 strana
Aleksa Šantić (Mostar, 27. maj 1868 — Mostar, 2. februar 1924) bio je srpski pesnik i akademik. Rodom je iz Mostara gde je proveo većinu života i pesničkog stvaralaštva.
Rođen je u Mostaru, od oca Rista i majke Mare, gde je proveo većinu života. Otac mu je umro u ranom detinjstvu, pa je živeo u porodici strica Miha zvanog „Adža“. Imao je dva brata, Jeftana i Jakova, i jednu sestru Persu, dok mu je druga sestra, Zorica, umrla još kao beba. Pošto je živeo u trgovačkoj porodici, ukućani nisu imali dovoljno razumevanja za njegov talenat. Završio je trgovačku školu u Trstu i Ljubljani, potom se vratio u Mostar.
Iz Trsta se vratio u Mostar 1883. godine i tu zatekao „neobično mrtvilo“, koje je bilo posledica „nedavnog ugušenog hercegovačkog ustanka protiv Osmanskog carstva“, kako piše o njemu Vladimir Ćorović. Bio je „prvo vreme prilično povučen“, vodio knjige u očevoj trgovini i čitao „listove i knjige do kojih je mogao u Mostaru doći“. Nekoliko godina kasnije započeo je svoj književni i društveni rad.
Najveća dela stvarao je krajem 19. i početkom 20. veka. Uzori su mu bili srpski pisci Vojislav Ilić i Jovan Jovanović Zmaj, a od stranih je najviše poštovao Hajnriha Hajnea. U njegovim pesmama ima emocionalnog bola, rodoljublja, ljubavne čežnje i prkosa za nacionalno i socijalno ugrožen srpski narod.
Godine 1887, postao je saradnik „Goluba“, zatim „Bosanske vile“, „Nove Zete“, „Javora“, „Otadžbine.“ Bio je 1888. osnivač i predsednik Srpskog pevačkog društva „Gusle“, koje uzima za program negovanje pesme i razvijanje nacionalne svesti. Zatim je izabran za prvog potpredsednika mostarskog pododbora „Prosvete“. Godine 1896. kada je pokrenuta „Zora“ bio je jedan od njenih prvih urednika.
Aleksa Šantić u društvu pisaca oko 1905. (Sede: Svetozar Ćorović, Simo Matavulj, Aleksa Šantić i Janko Veselinović. Drugi red: Slobodan Jovanović (levo) i Milorad Mitrović (desno). Stoje: Mile Pavlović Krpa, Atanasije Šola, Radoje Domanović, Svetolik Jakšić, Ljubo Oborina, Risto Odavić i Jovan Skerlić.)
Godine 1902, otišao je u Ženevu, ali je tamo jedva „izdržao tri nedelje; u naivnoj pesmi „Ja ne mogu ovde“ on je prostosrdačno zavapio kako ne može da podnese tuđinu“. 1907. Mostar ga je izabrao „kao jednog od svoja četiri predstavnika“ za prvu skupštinu Narodne organizacije. 1908. je „počeo da ozbiljno pobolevati, najpre od kamena u bubrezima, a posle, iza Svetskog rata, od toboparalize.“ „Za vreme aneksione krize bio je, sa Svetozarom Ćorovićem i Nikolom Kašikovićem, prebegao u Italiju i stavio se na raspoloženje srpskoj vladi, kao što će to ponoviti i 1912. godine, na početku Balkanskog rata“
Kupio je 1910. vilu u Borcima kod Konjica, gde je živeo 1913. godine kada su ga austrougarske vlasti proterale iz Mostara.
U toku Prvog svetskog rata zatvoren je kao talac i „u dva puta ponavljanoj parnici“ optuživan zbog svojih pesama. Po završetku rata izabran je u Mostaru za člana Srpskog odbora.
Aleksa Šantić (u belom odelu) sa prijateljima iz časopisa Srđ
Za vreme njegovog života književna kritika je istakla dva „osnovna i jaka“ osećanja u njegovoj poeziji. Prvo osećanje je „žarka ljubav prema svome narodu“. Od početka to osećanje javlja se, uglavnom, u tri vida: kao ponos junačkom prošlošću, kao protest protiv mučne sadašnjosti i kao vera u bolju budućnost do koje će se doći kroz borbu i pobedu koja će predstavljati vaskrsnulu prošlost.
Protest protiv mučne sadašnjosti, kao jedan od vidova u kojima se izražava rodoljubivo osećanje, nalazi se često u Šantićevim pesmama. Jedna od njih je ukazivanje na tešku narodnu bedu prouzrokovanu neprijateljskim pljačkanjem - kao, na primer, u pesmi „O, klasje moje“ iz 1910. godine:
Svu muku tvoju, napor crna roba
poješće silni pri gozbi i piru,
a tebi samo, ko psu u sindžiru,
baciće mrve... O, sram i grdoba!
Drugi iskaz protesta je optuživanje „obeščašćenog i kukavnog doba“. To optuživanje odmereno je prema junačkoj prošlosti i prema zahtevima budućnosti koja je takođe određena junačkom prošlošću. U tom duhu je, na primer, pesma iz 1908. godine koja počinje stihom „Obeščašćeno i kukavno doba“.
Šantić je dosta pisao i ljubavnu poeziju, ali ona je kod njega uglavnom setna i odiše čežnjom. Takva je, na primer i pesma Jedna suza:
I kobna miso morit me stade:
što moja nisi i što smiraj dana
ne nosi meni zvijezde, no jade?

Vaj, vjetar huji... a ja mislim na te,
I sve te gledam kroz suzu što lije,
Gdje bereš slatke, raspukle granate.[a]

Aleksa Šantić, srpski pesnik.
Tokom života je objavio veliki broj pesama, a od dela se izdvajaju: „Hasanaginica“, „Na starim ognjištima“, „Anđelija“, „Nemanja“ i „Pod maglom“. Najpoznatije njegove pesme su: „Emina“ (1903), „Ne vjeruj“ (1905), „Ostajte ovdje“ (1896), „Pretprazničko veče“ (1910), „Što te nema?“ (1897), „Veče na školju“ (1904), „O klasje moje“ (1910), „Moja otadžbina“ (1908), „Mi znamo sudbu“ (1907), „Boka“ (1906), „Pod krstom“ (1906), „Kovač“ (1905).

Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 3. februara 1914.
Umro je od tuberkuloze u Mostaru 2. februara 1924.


Aleksa Šantić
Pesme
Matica srpska - Novi Sad

Miloš CrnjanskiDrameMASKAKONAKTESLAMiloš Crnjanski (Čongrad, 26. oktobar 1893 — Beograd, 30. novembar 1977) bio je srpski književnik, novinar, prevodilac, kritičar i diplomata. Istakao se kao pesnik, pripovedač, romansijer i publicista. Jedan je od najznačajnijih stvaralaca srpske književnosti 20. veka. Ubrajan je među 100 najznamenitijih Srba.DrameMaska (1918)Konak (1958)Nikola Tesla (1967)

Drame

Miloš  Crnjanski
Drame
MASKA
KONAK
TESLA
Miloš Crnjanski (Čongrad, 26. oktobar 1893 — Beograd, 30. novembar 1977) bio je srpski književnik, novinar, prevodilac, kritičar i diplomata. Istakao se kao pesnik, pripovedač, romansijer i publicista. Jedan je od najznačajnijih stvaralaca srpske književnosti 20. veka. Ubrajan je među 100 najznamenitijih Srba.
Drame
Maska (1918)
Konak (1958)
Nikola Tesla (1967)


Miloš  Crnjanski
Drame
MASKA
KONAK
TESLA


Vladan ĐorđevićZbornik radova SANUPovodom sto sedamdeset šest godina od rođenja*Akademik Vladan Đorđević bio je prvi srpski hirurg u današnjem smislu reči. Ostavio je izuzetne tragove u oblasti hirurgije i celokupne srpske medicine, vojnom i građanskom sanitetu, medicinskoj publicistici, izdavaštvu i prevodilaštvu u medicini. Pored bavljenja lekarskom profesijom, ostvario je i izvanredan društveni angažman. Bio je osnivač triju velikih društava koja i danas postoje i uspešno rade, predsednik Odbora beogradske opštine, uspešan ministar prosvete i crkvenih dela, ministar privrede, višegodišnji diplomata u Grčkoj i Turskoj, predsednik Vlade i ministar inostranih dela, istaknuti nacionalni radnik, koji se uspešno ogledao i u književnosti kao pisac pripovedaka, istorijskih romana, putopisa; bio je prevodilac, osnivač, vlasnik i urednik časopisa Otadžbina, jednog od najboljih časopisa u drugoj polovini 19. veka, pripadnik jedne izuzetne generacije srpske inteligencije koja je dala ogroman doprinos obnovi srpske države i njenih institucija.*Vasilije Đ. KRESTIĆVladan Đorđević i Srpsko učeno društvo Veljko TODOROVIĆVladan Đorđević i srpska vojskaVeljko TODOROVIĆ, Jovo ZELjKOVIĆVladan Đorđević i istorija Srpskog vojnog sanitetaRadoje ČOLOVIĆ, Vladimir KANjUHVladan Đorđević i Srpsko lekarsko društvoRadoje ČOLOVIĆPrikazi, predavanja i diskusije dr Vladana Đorđevića nasastancima Srpskog lekarskog društvaZoran VACIĆVladan Đorđević. Narodna medicina u SrbaRadoje ČOLOVIĆVladan Đorđević inicijator i osnivač „Srpskog društva zaprivatnu pomoć ratnim ranjenicima i bolesnicima“ Gordana LAZAREVIĆUloga dr Vladana Đorđevića kao urednika i vlasnikačasopisa „Otadžbina“ u razvoju zdravstvene kultureZoran VACIĆReforma pomoći siromašnima – doprinos VladanaĐorđevićaRadoje ČOLOVIĆDr Vladan Đorđević i osnivanje Medicinskog fakulteta.Prvi počasni doktor medicinskih nauka Univerziteta uBeogradu Zoran VACIĆ„Mizerija praktičnog života“ Vladana Đorđevića Boris MILOSAVLjEVIĆPorodica i poreklo Vladana ĐorđevićaDragan SIMEUNOVIĆPolemika dr Vladana Đorđevića sa srpskim socijalistima o„sirotinjskoj bolnici“ i radničkom pitanjuMiroslav PERIŠIĆDiplomatski dani Vladana Đorđevića u AtiniPetar V. KRESTIĆŠest pisama Stojana Novakovića Vladanu Đorđeviću 1893.Godine Slavenko TERZIĆBalkanski horizonti Vladana Đorđevića Milić MILIĆEVIĆDržavne i društvene promene za vreme predsedništvaVladana Đorđevića (oktobarskog režima) 1897–1900. godine Vojislav PAVLOVIĆKonkordatsko pitanje za vreme vlade Vladana Đorđevića Vladimir JOVANOVIĆVladan Đorđević i Ivanjdanski atentat Đorđe ĐURIĆVladan Đorđević i Jovan Žujović, političke sudbine dvarazočarana obrenovićevca.Jovan DELIĆVladan Đorđević u nauci o književnostiDušan IVANIĆVladan Đorđević i srpski realizam Ljiljana KOSTIĆAutobiografski i poetički diskurs Vladana Đorđevića Tatjana JOVIĆEVIĆIstorija, fikcija, aktuelnost – pripovedanje i poruke uprozi Vladana Đorđevića Jovana JOSIPOVIĆMitopoetika romantičarske ljubavi i strasti u KočinojkrajiniDragana VUKIĆEVIĆGolgota – poetika melodramske proze Snežana MILOSAVLjEVIĆ MILIĆSlika vladara između istorijske i književne naracije uromanu U front Vladana ĐorđevićaGoran MAKSIMOVIĆPutopisna proza Vladana Đorđevića Zorica NESTOROVIĆRad Vladana Đorđevića u oblasti drame Radoslav ERAKOVIĆLekar, potpukovnik i nevešti konjanik: Memoarskodnevnička sučeljavanja Vladana Đorđevića i Pere Todorovića Gordana ILIĆ MARKOVIĆBečke godine Vladana Đorđevića Dragana BEDOVUspomene Vladana Đorđevića – između svedočenja i nastojanja

Vladan Djordjevic

Vladan Đorđević
Zbornik radova SANU
Povodom sto sedamdeset šest godina od rođenja
*
Akademik Vladan Đorđević bio je prvi srpski hirurg u današnjem smislu reči. Ostavio je izuzetne tragove u oblasti hirurgije i celokupne srpske medicine, vojnom i građanskom sanitetu, medicinskoj publicistici, izdavaštvu i prevodilaštvu u medicini. Pored bavljenja lekarskom profesijom, ostvario je i izvanredan društveni angažman. Bio je osnivač triju velikih društava koja i danas postoje i uspešno rade, predsednik Odbora beogradske opštine, uspešan ministar prosvete i crkvenih dela, ministar privrede, višegodišnji diplomata u Grčkoj i Turskoj, predsednik Vlade i ministar inostranih dela, istaknuti nacionalni radnik, koji se uspešno ogledao i u književnosti kao pisac pripovedaka, istorijskih romana, putopisa; bio je prevodilac, osnivač, vlasnik i urednik časopisa Otadžbina, jednog od najboljih časopisa u drugoj polovini 19. veka, pripadnik jedne izuzetne generacije srpske inteligencije koja je dala ogroman doprinos obnovi srpske države i njenih institucija.
*
Vasilije Đ. KRESTIĆ
Vladan Đorđević i Srpsko učeno društvo 
Veljko TODOROVIĆ
Vladan Đorđević i srpska vojska
Veljko TODOROVIĆ, Jovo ZELjKOVIĆ
Vladan Đorđević i istorija Srpskog vojnog saniteta
Radoje ČOLOVIĆ, Vladimir KANjUH
Vladan Đorđević i Srpsko lekarsko društvo
Radoje ČOLOVIĆ
Prikazi, predavanja i diskusije dr Vladana Đorđevića na
sastancima Srpskog lekarskog društva
Zoran VACIĆ
Vladan Đorđević. Narodna medicina u Srba
Radoje ČOLOVIĆ
Vladan Đorđević inicijator i osnivač „Srpskog društva za
privatnu pomoć ratnim ranjenicima i bolesnicima“ 
Gordana LAZAREVIĆ
Uloga dr Vladana Đorđevića kao urednika i vlasnika
časopisa „Otadžbina“ u razvoju zdravstvene kulture
Zoran VACIĆ
Reforma pomoći siromašnima – doprinos Vladana
Đorđevića
Radoje ČOLOVIĆ
Dr Vladan Đorđević i osnivanje Medicinskog fakulteta.
Prvi počasni doktor medicinskih nauka Univerziteta u
Beogradu 
Zoran VACIĆ
„Mizerija praktičnog života“ Vladana Đorđevića 
Boris MILOSAVLjEVIĆ
Porodica i poreklo Vladana Đorđevića
Dragan SIMEUNOVIĆ
Polemika dr Vladana Đorđevića sa srpskim socijalistima o
„sirotinjskoj bolnici“ i radničkom pitanju
Miroslav PERIŠIĆ
Diplomatski dani Vladana Đorđevića u Atini
Petar V. KRESTIĆ
Šest pisama Stojana Novakovića Vladanu Đorđeviću 1893.
Godine 
Slavenko TERZIĆ
Balkanski horizonti Vladana Đorđevića 
Milić MILIĆEVIĆ
Državne i društvene promene za vreme predsedništva
Vladana Đorđevića (oktobarskog režima) 1897–1900. godine 
Vojislav PAVLOVIĆ
Konkordatsko pitanje za vreme vlade Vladana Đorđevića 
Vladimir JOVANOVIĆ
Vladan Đorđević i Ivanjdanski atentat 
Đorđe ĐURIĆ
Vladan Đorđević i Jovan Žujović, političke sudbine dva
razočarana obrenovićevca.
Jovan DELIĆ
Vladan Đorđević u nauci o književnosti
Dušan IVANIĆ
Vladan Đorđević i srpski realizam 
Ljiljana KOSTIĆ
Autobiografski i poetički diskurs Vladana Đorđevića 
Tatjana JOVIĆEVIĆ
Istorija, fikcija, aktuelnost – pripovedanje i poruke u
prozi Vladana Đorđevića 
Jovana JOSIPOVIĆ
Mitopoetika romantičarske ljubavi i strasti u Kočinoj
krajini
Dragana VUKIĆEVIĆ
Golgota – poetika melodramske proze 
Snežana MILOSAVLjEVIĆ MILIĆ
Slika vladara između istorijske i književne naracije u
romanu U front Vladana Đorđevića
Goran MAKSIMOVIĆ
Putopisna proza Vladana Đorđevića 
Zorica NESTOROVIĆ
Rad Vladana Đorđevića u oblasti drame 
Radoslav ERAKOVIĆ
Lekar, potpukovnik i nevešti konjanik: Memoarsko
dnevnička sučeljavanja Vladana Đorđevića i Pere Todorovića 
Gordana ILIĆ MARKOVIĆ
Bečke godine Vladana Đorđevića 
Dragana BEDOV
Uspomene Vladana Đorđevića – između svedočenja i nastojanja


Vladan Đorđević
Zbornik radova SANU
Povodom sto sedamdeset šest godina od rođenja

Vladan Đorđević

The American Past , The American Past: A Survey of American HistoryJoseph ConlinJoseph R. Conlin (born January 7, 1940) is an American historian and academic who in 1995 retired amid controversy from his duties as professor of American history at California State University at Chico.America's past is full of politics as well as personal stories. That's why Conlin's THE AMERICAN PAST: A SURVEY OF AMERICAN HISTORY teaches history the way it happened: real people with real stories. Through short narratives from political figures' lives, you'll discover how our nation grew from a colonial project to an international superpower. Along the way, you'll find the human dimension emphasized with the stories of men and women of different regional, socioeconomic, and ethnic backgrounds described in colorful detail.*Američka prošlost: Pregled američke istorijeDžozef KonlinDžozef R. Konlin (rođen 7. januara 1940.) je američki istoričar i akademik koji se 1995. povukao zbog kontroverzi zbog svojih dužnosti profesora američke istorije na Državnom univerzitetu Kalifornije u Čiku.Američka prošlost puna je politike, kao i ličnih priča. Zato Konlinova AMERIČKA PROŠLOST: PREGLED AMERIČKE ISTORIJE podučava istoriju onako kako se ona desila: stvarni ljudi sa stvarnim pričama. Kroz kratke priče iz života političkih ličnosti, otkrićete kako je naša nacija prerasla od kolonijalnog projekta do međunarodne supersile. Usput ćete pronaći ljudsku dimenziju naglašenu pričama muškaraca i žena različitog regionalnog, socioekonomskog i etničkog porekla opisanim u živopisnim detaljima.

The  American Past

The  American Past , The American Past: A Survey of American History
Joseph Conlin
Joseph R. Conlin (born January 7, 1940) is an American historian and academic who in 1995 retired amid controversy from his duties as professor of American history at California State University at Chico.
America's past is full of politics as well as personal stories. That's why Conlin's THE AMERICAN PAST: A SURVEY OF AMERICAN HISTORY teaches history the way it happened: real people with real stories. Through short narratives from political figures' lives, you'll discover how our nation grew from a colonial project to an international superpower. Along the way, you'll find the human dimension emphasized with the stories of men and women of different regional, socioeconomic, and ethnic backgrounds described in colorful detail.
*
Američka prošlost: Pregled američke istorije
Džozef Konlin
Džozef R. Konlin (rođen 7. januara 1940.) je američki istoričar i akademik koji se 1995. povukao zbog kontroverzi zbog svojih dužnosti profesora američke istorije na Državnom univerzitetu Kalifornije u Čiku.
Američka prošlost puna je politike, kao i ličnih priča. Zato Konlinova AMERIČKA PROŠLOST: PREGLED AMERIČKE ISTORIJE podučava istoriju onako kako se ona desila: stvarni ljudi sa stvarnim pričama. Kroz kratke priče iz života političkih ličnosti, otkrićete kako je naša nacija prerasla od kolonijalnog projekta do međunarodne supersile. Usput ćete pronaći ljudsku dimenziju naglašenu pričama muškaraca i žena različitog regionalnog, socioekonomskog i etničkog porekla opisanim u živopisnim detaljima.


The  American Past , The American Past: A Survey of American History
Joseph Conlin


HRONIKA SELA SINAJA I OKOLINE I RODOSLOV PUMPALOVIĆA I RODOSLOV BRATSTVA AŠANIN IZ MOJSTIRASINAJE, ISTOK, METOHIJA, KOSOVO, PUMPALOVIĆ, AŠANINRadislav Pumpalović

Rodoslov Pumpalovica i Asana

HRONIKA SELA SINAJA I OKOLINE I RODOSLOV PUMPALOVIĆA I RODOSLOV BRATSTVA AŠANIN IZ MOJSTIRA
SINAJE, ISTOK, METOHIJA, KOSOVO, PUMPALOVIĆ, AŠANIN
Radislav Pumpalović


HRONIKA SELA SINAJA I OKOLINE I RODOSLOV PUMPALOVIĆA I RODOSLOV BRATSTVA AŠANIN IZ MOJSTIRA
SINAJE, ISTOK, METOHIJA, KOSOVO, PUMPALOVIĆ, AŠANIN

Rodoslov Pumpalovića i Ašana

Luiđi PirandeloŠest lica traži piscaNa praznoj pozornici, na kojoj se održava proba upravo jedne Pirandelove drame, pojavljuje se šest lica u potrazi za piscem koji bi napisao i izveo njihovu životnu dramu. Direktor, zainteresovan njihovom pričom, pristaje da se postavi na scenu, ali u toku probe njihova stvarna drama prerasta u tragediju koja preusmerava prvobitnu ideju u sasvim neočekivanom pravcu. Šest lica traži pisca drama je italijanskog književnika i lingvista Luiđija Pirandela. Pirandelo je napisao ovu dramu 1921. godine, a 1925. je unio preinake i u predgovoru pokušao razjasniti šta ga je potaknulo na pisanje dela te samu strukturu drame. Ovo delo može se okarakterizovati kao apsurdna metateatralna drama u kojoj je fokus na odnosu između autora, likova iz njegovog književnog dela te pozorišnih profesionalaca koji dramu moraju da postave na pozornicu i da odglume.

Sest lica trazi pisca

Luiđi Pirandelo
Šest lica traži pisca
Na praznoj pozornici, na kojoj se održava proba upravo jedne Pirandelove drame, pojavljuje se šest lica u potrazi za piscem koji bi napisao i izveo njihovu životnu dramu. Direktor, zainteresovan njihovom pričom, pristaje da se postavi na scenu, ali u toku probe njihova stvarna drama prerasta u tragediju koja preusmerava prvobitnu ideju u sasvim neočekivanom pravcu. 
Šest lica traži pisca drama je italijanskog književnika i lingvista Luiđija Pirandela. Pirandelo je napisao ovu dramu 1921. godine, a 1925. je unio preinake i u predgovoru pokušao razjasniti šta ga je potaknulo na pisanje dela te samu strukturu drame. Ovo delo može se okarakterizovati kao apsurdna metateatralna drama u kojoj je fokus na odnosu između autora, likova iz njegovog književnog dela te pozorišnih profesionalaca koji dramu moraju da postave na pozornicu i da odglume.


Luiđi Pirandelo
Šest lica traži pisca
Šest lica traži pisca drama je italijanskog književnika i lingvista Luiđija Pirandela.

Šest lica traži pisca

Miroslav Pantić Iz književne prošlostiStudije i oglediSadržajDubrovačko pozorište Držićevog dobaPoetika Marina DržićaNalješkovićeva komedija "arecitana u Mara Klaričića na piru"Petar Zoranić i naša narodna književnostJugoslovenska književnost i usmena (narodna) književnost od XV do XVIII vekaKnez Lazar i Kosovska bitka u staroj književnosti Dubrovnika i Boke KotorskeStara dubrovačka maskerata "Tržnicam""Dubravka" Dživa GundulićaDubrovačko pozorište sedamnaestoga vekaBeleške uz staru dubrovačku komediju "Jerko Škripalo"Dubrovački pesnik Antun GleđevićNovopazarski zapisi Dubrovčanina Sima Budmanija iz 1734. godineSolarić, Kreljanović, ApendiniPogovor

Iz knjizevne proslosti

Miroslav Pantić  
Iz književne prošlosti
Studije i ogledi
Sadržaj
Dubrovačko pozorište Držićevog doba
Poetika Marina Držića
Nalješkovićeva komedija "arecitana u Mara Klaričića na piru"
Petar Zoranić i naša narodna književnost
Jugoslovenska književnost i usmena (narodna) književnost od XV do XVIII veka
Knez Lazar i Kosovska bitka u staroj književnosti Dubrovnika i Boke Kotorske
Stara dubrovačka maskerata "Tržnicam"
"Dubravka" Dživa Gundulića
Dubrovačko pozorište sedamnaestoga veka
Beleške uz staru dubrovačku komediju "Jerko Škripalo"
Dubrovački pesnik Antun Gleđević
Novopazarski zapisi Dubrovčanina Sima Budmanija iz 1734. godine
Solarić, Kreljanović, Apendini
Pogovor



Miroslav Pantić Iz književne prošlosti polovna knjiga polovne knjige

Vreme smrti I

Dobrica Ćosić