Name: Ruska emigracija na Balkanu
Availability: InStock
Author: Zbornik radova

Ruska emigracija na Balkanu

Ruska emigracija na Balkanu
Zbornik radova

Justina ili Procvati poroka (prevela Mirjana Zdravković, 327 str)120 dana Sodome (preveli Svetlana i Franjo Termačić, 401 str)Julijina povest ili Nevolje zbog vrline (preveo Milojko Knežević, 300 str)Priče i kratke priče (preveo Kolja Mićević, 210 str)Razgovor sveštenika i samrtnika; Sto jedanaest beleški za novu Justinu; Erotografike (preveo Jovica Aćin, 170 str)Filozofija u budoaru (preveo Miloš Danić, 200 str)Zločini iz ljubavi (preveo Mirko Radojičić, 240 str)Apokalipsa Sad - nacrti o Božanstvenom markizu - Jovica Aćin*Donasjen Alfons Fransoa (franc. Donatien Alphonse François), poznatiji kao markiz de Sad (franc. marquis de Sade; 2. jun 1740 — 2. decembar 1814) bio je francuski aristokrata i književnik. U svoje vreme je bio poznat po seksualnim skandalima, a kasnije po opisima specifičnih seksualnih fantazija kao i mračnim stranama ljudske ličnosti.Markiz de Sad je poreklom iz vrlo stare provansalske plemićke porodice. Među njegovim precima je i Laura koju je opevao Petrarka u Kanconijeru.[1] Pohađao je pariski licej "Luj Veliki” u periodu od 1750. do 1754. godine, a zatim konjičku školu. Učestvuje u Sedmogodišnjem ratu, a nakon rata izlazi iz vojske sa činom konjičkog kapetana (1763). Sklapa brak sa bogataškom ćerkom, kako bi popravio porodične finansije. Prepušta se raskalašnom životu dokonog plemića, angažuje glumice i prostitutke da učestvuju u njegovim zabavama, zbog čega je povremeno bivao i zatvaran od strane vlasti. Godine 1772, beži u Italiju sa svojom svastikom, koja mu je bila i ljubavnica.Na insistiranje svoje tašte zatvoren je u vensenskom zatvoru 1777, zatim u Bastilji i Šarantonu, gde je ostao do 1790. Za vreme revolucije aktivno učestvuje u njenoj sekciji „de Pik“, ali je 1793. ponovo bačen u tamnicu pod optužbom da je „umerenjak“. Oslobođen je u okviru opšte amnestije, ali je 1801, nakon objavljivanja Žilijete, ponovo zatvoren. Do smrti boravi u zatvorima (Sent-Pelaži, Bisetr, Šaranton). Filozofsku težinu njegova dela dobijaju tek nakon tridesetih godina 20. veka.(Izvor: Vikipedija)

Izabrana dela I-VIII

Justina ili Procvati poroka (prevela Mirjana Zdravković, 327 str)
120 dana Sodome (preveli Svetlana i Franjo Termačić, 401 str)
Julijina povest ili Nevolje zbog vrline (preveo Milojko Knežević, 300 str)
Priče i kratke priče (preveo Kolja Mićević, 210 str)
Razgovor sveštenika i samrtnika; Sto jedanaest beleški za novu Justinu; Erotografike (preveo Jovica Aćin, 170 str)
Filozofija u budoaru (preveo Miloš Danić, 200 str)
Zločini iz ljubavi (preveo Mirko Radojičić, 240 str)
Apokalipsa Sad - nacrti o Božanstvenom markizu - Jovica Aćin
*
Donasjen Alfons Fransoa (franc. Donatien Alphonse François), poznatiji kao markiz de Sad (franc. marquis de Sade; 2. jun 1740 — 2. decembar 1814) bio je francuski aristokrata i književnik. U svoje vreme je bio poznat po seksualnim skandalima, a kasnije po opisima specifičnih seksualnih fantazija kao i mračnim stranama ljudske ličnosti.
Markiz de Sad je poreklom iz vrlo stare provansalske plemićke porodice. Među njegovim precima je i Laura koju je opevao Petrarka u Kanconijeru.[1] Pohađao je pariski licej "Luj Veliki” u periodu od 1750. do 1754. godine, a zatim konjičku školu. Učestvuje u Sedmogodišnjem ratu, a nakon rata izlazi iz vojske sa činom konjičkog kapetana (1763). Sklapa brak sa bogataškom ćerkom, kako bi popravio porodične finansije. Prepušta se raskalašnom životu dokonog plemića, angažuje glumice i prostitutke da učestvuju u njegovim zabavama, zbog čega je povremeno bivao i zatvaran od strane vlasti. Godine 1772, beži u Italiju sa svojom svastikom, koja mu je bila i ljubavnica.
Na insistiranje svoje tašte zatvoren je u vensenskom zatvoru 1777, zatim u Bastilji i Šarantonu, gde je ostao do 1790. Za vreme revolucije aktivno učestvuje u njenoj sekciji „de Pik“, ali je 1793. ponovo bačen u tamnicu pod optužbom da je „umerenjak“. Oslobođen je u okviru opšte amnestije, ali je 1801, nakon objavljivanja Žilijete, ponovo zatvoren. Do smrti boravi u zatvorima (Sent-Pelaži, Bisetr, Šaranton). Filozofsku težinu njegova dela dobijaju tek nakon tridesetih godina 20. veka.
(Izvor: Vikipedija)


markiz de sad sabrana dela Donasjen Alfons Fransoa polovne knjige sadizam sadomazohizam 120 dana Sodome

Štefan CvajgMagelan - Fuše18X11 cmŠtefan Cvajg (nem. Stefan Zweig; Beč, 28. novembar 1881 — Petropolis, 22. februar 1942) bio je austrijski pisac, dramaturg, novinar i biograf. Na vrhuncu svoje književne karijere, tokom 1920-ih i 1930-ih, bio je jedan od najpopularnijih književnika na svetu.Fernando Magelan (proleće 1480 — 27. april 1521; port. Fernão de Magalhães; šp. Fernando de Magallanes) je bio portugalski istraživač koji je plovio pod portugalskom i španskom zastavom. On je prvi otplovio iz Evrope u Aziju idući na zapad, prvi Evropljanin koji je prešao Tihi okean i prvi koji je vodio ekspediciju sa ciljem da oplovi zemaljsku kuglu. Mada je Magelan tragično izgubio život na Filipinima, pre povratka u Evropu, osamnaest članova njegove posade se vratilo u Španiju 1522. oplovivši Zemlju. Stupio je u službu Španije i poveo ekspediciju od 5 brodova da bi otkrio novi pomorski put za Molučka ostrva („Ostrva začina“); 1519/1520. ispitao je jugoistočne obale Južne Amerike, otkrio 1520, moreuz (kasnije nazvan Magelanov) i njim prošao u Veliki okean, koga je nazvao Tihi okean (Pacifik), jer u njemu nije doživeo bure kao u Atlantskom okeanu. Dospeo 1521. godine na Filipinska ostrva, gde je ubijen, a ekspedicija nastavila put oko sveta, koji je trajao do 1522. U Španiju se vratio samo brod „Viktorija“ sa 18 ljudi, pod zapovedništvom Sebastijana del Kana. Ovim prvim putovanjem oko sveta očigledno je dokazano da Zemlja ima loptast oblik.Magelanov pingvin je imenovan po njemu, pošto je on bio prvi Evropljanin da ga zapazi. Magelanova veština navigacije je isto tako priznata imenovanjem objekata asociranim sa zvezdama, uključujući Magelanske oblake, koji su danas poznati kao dve susedne patuljaste galaksije; bliznačkih mesečevih kratera Magelan i Magelan A; i jednog kratera na Marsu.Žozef Fuše, prvi vojvoda Otranta (21. maj 1759 — 25. decembar 1820.) je bio francuski političar iz perioda Francuske revolucije i Napoleonovih ratova. U periodu od 1792. do 1815. godine obavljao je funkciju ministra policije.

Magelan - Fuse

Štefan Cvajg
Magelan - Fuše
18X11 cm
Štefan Cvajg (nem. Stefan Zweig; Beč, 28. novembar 1881 — Petropolis, 22. februar 1942) bio je austrijski pisac, dramaturg, novinar i biograf. Na vrhuncu svoje književne karijere, tokom 1920-ih i 1930-ih, bio je jedan od najpopularnijih književnika na svetu.
Fernando Magelan (proleće 1480 — 27. april 1521; port. Fernão de Magalhães; šp. Fernando de Magallanes) je bio portugalski istraživač koji je plovio pod portugalskom i španskom zastavom. On je prvi otplovio iz Evrope u Aziju idući na zapad, prvi Evropljanin koji je prešao Tihi okean i prvi koji je vodio ekspediciju sa ciljem da oplovi zemaljsku kuglu. Mada je Magelan tragično izgubio život na Filipinima, pre povratka u Evropu, osamnaest članova njegove posade se vratilo u Španiju 1522. oplovivši Zemlju. Stupio je u službu Španije i poveo ekspediciju od 5 brodova da bi otkrio novi pomorski put za Molučka ostrva („Ostrva začina“); 1519/1520. ispitao je jugoistočne obale Južne Amerike, otkrio 1520, moreuz (kasnije nazvan Magelanov) i njim prošao u Veliki okean, koga je nazvao Tihi okean (Pacifik), jer u njemu nije doživeo bure kao u Atlantskom okeanu. Dospeo 1521. godine na Filipinska ostrva, gde je ubijen, a ekspedicija nastavila put oko sveta, koji je trajao do 1522. U Španiju se vratio samo brod „Viktorija“ sa 18 ljudi, pod zapovedništvom Sebastijana del Kana. Ovim prvim putovanjem oko sveta očigledno je dokazano da Zemlja ima loptast oblik.
Magelanov pingvin je imenovan po njemu, pošto je on bio prvi Evropljanin da ga zapazi. Magelanova veština navigacije je isto tako priznata imenovanjem objekata asociranim sa zvezdama, uključujući Magelanske oblake, koji su danas poznati kao dve susedne patuljaste galaksije; bliznačkih mesečevih kratera Magelan i Magelan A; i jednog kratera na Marsu.
Žozef Fuše, prvi vojvoda Otranta (21. maj 1759 — 25. decembar 1820.) je bio francuski političar iz perioda Francuske revolucije i Napoleonovih ratova. U periodu od 1792. do 1815. godine obavljao je funkciju ministra policije.


Magelan - Fuše Štefan Cvajg  MAGELLAN FOUCHE Stefan Zweig  stara knjiga polovna knjiga 

Magelan - Fuše

Marko Car Naše primorje - Slike i Utisci s Primorja Marko Car (Herceg Novi, 30. avgust 1859 — Beograd, 1. novembar 1953) bio je srpski književni kritičar, esejista i putopisac.Marko Car je rođen 30. avgusta 1859. godine u Novome (Herceg Novi), u Boki Kotorskoj. Započeo je školovanje rodnom mestu, pa nastavio gimnaziju u Kotoru, ali se u petom razredu gimnazije zbog porodičnih problema, morao vratiti kući. Vreme provodi učeći i pokušavajući da piše u društvu sa mladim prijateljima Tomom Krstom Popovićem i Simom Matavuljem.

Nase primorje - Slike i Utisci s Primorja

Marko Car 
Naše primorje - Slike i Utisci s Primorja 
Marko Car (Herceg Novi, 30. avgust 1859 — Beograd, 1. novembar 1953) bio je srpski književni kritičar, esejista i putopisac.
Marko Car je rođen 30. avgusta 1859. godine u Novome (Herceg Novi), u Boki Kotorskoj. Započeo je školovanje rodnom mestu, pa nastavio gimnaziju u Kotoru, ali se u petom razredu gimnazije zbog porodičnih problema, morao vratiti kući. Vreme provodi učeći i pokušavajući da piše u društvu sa mladim prijateljima Tomom Krstom Popovićem i Simom Matavuljem.


Naše primorje - Slike i Utisci s Primorja Marko Car polovne knjige stare knjige

Naše primorje - Slike i Utisci s Primorja

Mihailo LalićLELEJSKA GORASVADBAHAJKAZLO PROLJEĆEAutor Lalić, Mihailo, 1914-1992 Naslov Zbirka Dela Mihaila Lalića Godina 1965 Izdanje 4. izd. Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1965 Mihailo Lalić (Trepča, 7. oktobar 1914 — Beograd, 30. decembar 1992) bio je crnogorski i srpski književnik, akademik SANU i CANU i junak socijalističkog rada.„Svadba” je roman srpskog književnika Mihaila Lalića objavljen 1950. u izdanju beogradske izdavačke kuće Prosveta. „Svadba” je Lalićev prvi roman i sa njim je započeo niz romana o narodnooslobodilačkoj borbi partizana na prostoru Crne Gore. Oblikovan je u vidu zaokružene epizode iz života partizana Tadije Čemerkića, koja započinje njegovim hapšenjem i dovođenjem u kolašinski zatvor proleća 1943. Iako je tematski vezan za Drugi svetski rat, Lalićev pripovedni fokus manje leži na prikazu sukoba partizana i okupatora, a više na pripovedanju o bratoubilačkom sukobu između partizana i četnika.Sam naslov Svadba je simboličan i u prenesenom smislu označava komunističku revoluciju, to jest, venčanje komuniste sa slobodom.„Lelejska gora“ je roman srpskog književnika Mihaila Lalića objavljen 1957. u izdanju beogradske izdavačke kuće Nolit. Dopunjeno i prepravljeno izdanje romana štampano je 1962. Smatra se Lalićevim najboljim književnim ostvarenjem i jednim od važnijih romana posleratnog modernizma u srpskoj književnosti.

Sabrana dela I-IV

Mihailo Lalić
LELEJSKA GORA
SVADBA
HAJKA
ZLO PROLJEĆE
Autor Lalić, Mihailo, 1914-1992 Naslov Zbirka Dela Mihaila Lalića Godina 1965 Izdanje 4. izd. Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1965 
Mihailo Lalić (Trepča, 7. oktobar 1914 — Beograd, 30. decembar 1992) bio je crnogorski i srpski književnik, akademik SANU i CANU i junak socijalističkog rada.
„Svadba” je roman srpskog književnika Mihaila Lalića objavljen 1950. u izdanju beogradske izdavačke kuće Prosveta. „Svadba” je Lalićev prvi roman i sa njim je započeo niz romana o narodnooslobodilačkoj borbi partizana na prostoru Crne Gore. Oblikovan je u vidu zaokružene epizode iz života partizana Tadije Čemerkića, koja započinje njegovim hapšenjem i dovođenjem u kolašinski zatvor proleća 1943. Iako je tematski vezan za Drugi svetski rat, Lalićev pripovedni fokus manje leži na prikazu sukoba partizana i okupatora, a više na pripovedanju o bratoubilačkom sukobu između partizana i četnika.Sam naslov Svadba je simboličan i u prenesenom smislu označava komunističku revoluciju, to jest, venčanje komuniste sa slobodom.
„Lelejska gora“ je roman srpskog književnika Mihaila Lalića objavljen 1957. u izdanju beogradske izdavačke kuće Nolit. Dopunjeno i prepravljeno izdanje romana štampano je 1962. Smatra se Lalićevim najboljim književnim ostvarenjem i jednim od važnijih romana posleratnog modernizma u srpskoj književnosti.


Mihailo Lalić LELEJSKA GORA SVADBA HAJKA ZLO PROLJEĆE domaća književnost stara knjiga polovna knjiga antikvarna knjiga

Slobodan Jovanović Vođi francuske revolucije&nbsp;Priredili: Radovan Samardžić i Živorad StojkovićIzdavač: Bigz, Jugoslavijapublik, SKZ*Vođi Francuske revolucije jeste istoriografska studija Slobodana Jovanovića iz 1920. godine, o četvorici najznačajnijih političara iz vremena Francuske revolucije. Prvo izdanje je objavila Izdavačka knjižarnica Geca Kon iz Knez Mihailove ulice br. 1 u Beogradu.U knjizi, Jovanović daje pregled biografija četvorice najistaknutijih političara i ličnosti Francuske revolucije. To su Onore Gabrijel Rikveti, grof Miraboa (predstavnik Trećeg staleža na Skupštini staleža 1789. godine i član Nacionalne ustavotvorne skupštine), Žorž Žak Danton (član Komiteta javnog spasa), general Šarl Fransoa Dimurje i Maksimilijan Fransoa Maria Isidor de Robespjer (član Komiteta javnog spasa i predsednik Nacionalnog konventa).*Slobodan Jovanović (Novi Sad, Austrougarska, 21. novembar/3. decembar 1869 — London, Ujedinjeno Kraljevstvo, 12. decembar 1958) bio je srpski pravnik, istoričar, književnik i političar, potpredsednik Ministarskog saveta Kraljevine Jugoslavije (27. mart 1941 — 11. januar 1942), predsednik Ministarskog saveta Kraljevine Jugoslavije (11. januar 1942 — 26. jun 1943) u Londonu, profesor Beogradskog univerziteta (1897—1940), predsednik Srpske kraljevske akademije, rektor Beogradskog univerziteta, profesor javnog prava i dekan Pravnog fakulteta u Beogradu. Tokom oba balkanska rata 1912. i 1913. godine bio je šef Presbiroa pri Vrhovnoj komandi Srpske vojske. U ratnom presbirou je radio i od početka Prvog svetskog rata do 1917. kada mu je dodeljen rad u Ministarstvu inostranih dela. Ekspert na Konferenciji mira u Parizu 1919, teoretičar koji je između 1932. i 1936. objavio sabrana dela u sedamnaest tomova, predsednik Srpskog kulturnog kluba (1937—1941). Posle Drugog svetskog rata, Jovanovićeve knjige nisu štampane u Jugoslaviji do 1990. godine. Preminuo je u Londonu, u devedesetoj godini, kao apatrid. Jovanović je zvanično rehabilitovan 2007. godine.

Vodji francuske revolucije 

Slobodan Jovanović Vođi francuske revolucije 
Priredili: Radovan Samardžić i Živorad Stojković
Izdavač: Bigz, Jugoslavijapublik, SKZ
*
Vođi Francuske revolucije jeste istoriografska studija Slobodana Jovanovića iz 1920. godine, o četvorici najznačajnijih političara iz vremena Francuske revolucije. Prvo izdanje je objavila Izdavačka knjižarnica Geca Kon iz Knez Mihailove ulice br. 1 u Beogradu.
U knjizi, Jovanović daje pregled biografija četvorice najistaknutijih političara i ličnosti Francuske revolucije. To su Onore Gabrijel Rikveti, grof Miraboa (predstavnik Trećeg staleža na Skupštini staleža 1789. godine i član Nacionalne ustavotvorne skupštine), Žorž Žak Danton (član Komiteta javnog spasa), general Šarl Fransoa Dimurje i Maksimilijan Fransoa Maria Isidor de Robespjer (član Komiteta javnog spasa i predsednik Nacionalnog konventa).
*
Slobodan Jovanović (Novi Sad, Austrougarska, 21. novembar/3. decembar 1869 — London, Ujedinjeno Kraljevstvo, 12. decembar 1958) bio je srpski pravnik, istoričar, književnik i političar, potpredsednik Ministarskog saveta Kraljevine Jugoslavije (27. mart 1941 — 11. januar 1942), predsednik Ministarskog saveta Kraljevine Jugoslavije (11. januar 1942 — 26. jun 1943) u Londonu, profesor Beogradskog univerziteta (1897—1940), predsednik Srpske kraljevske akademije, rektor Beogradskog univerziteta, profesor javnog prava i dekan Pravnog fakulteta u Beogradu. Tokom oba balkanska rata 1912. i 1913. godine bio je šef Presbiroa pri Vrhovnoj komandi Srpske vojske. U ratnom presbirou je radio i od početka Prvog svetskog rata do 1917. kada mu je dodeljen rad u Ministarstvu inostranih dela. Ekspert na Konferenciji mira u Parizu 1919, teoretičar koji je između 1932. i 1936. objavio sabrana dela u sedamnaest tomova, predsednik Srpskog kulturnog kluba (1937—1941). Posle Drugog svetskog rata, Jovanovićeve knjige nisu štampane u Jugoslaviji do 1990. godine. Preminuo je u Londonu, u devedesetoj godini, kao apatrid. Jovanović je zvanično rehabilitovan 2007. godine.



Slobodan Jovanović Vođi francuske revolucije Mirabo Dimurije Danton Robespjer Francuska revolucija

Vođi francuske revolucije 

Marti Misterija - Crno SunceIzdavač: Veseli četvrtakGodina izdavanja: 2010Bonelli serijal: Marti MisterijaScenario: Carlo RecagnoCrtež: Denisio Esposito | Nando EspositoNaslovna strana: Giancarlo AlessandriniOriginalni naslov: Il sole neroFormat: 148 x 205 mmPovez: Meki povezBroj strana: 160Boja: Crno-belo

Marti Misterija - Crno Sunce

Marti Misterija - Crno Sunce
Izdavač: Veseli četvrtak
Godina izdavanja: 2010
Bonelli serijal: Marti Misterija
Scenario: Carlo Recagno
Crtež: Denisio Esposito | Nando Esposito
Naslovna strana: Giancarlo Alessandrini
Originalni naslov: Il sole nero
Format: 148 x 205 mm
Povez: Meki povez
Broj strana: 160
Boja: Crno-belo



Marti Misterija - Crno Sunce
Recagno i Bros
Veseli četvrtak broj 14

Emilio Salgari Kapetan OlujaKlasična dela omladinske književnostiKADOKilustrovanoEmilio Salgari (ital. Emilio Salgari, 1862-1911) bio je italijanski novinar i pisac avanturističkih, istorijskih i naučno-fantastičnih romana. U svetu je najpoznatiji po seriji romana o Sandokanu, koji su više puta ekranizovani u Italiji i SAD. Italijanska serija Sandokan, sa indijskim glumcem Kabir Bedijem u glavnoj ulozi, bila je popularna u Srbiji 80-ih godina, a u Italiji njegova dela su popularna i danas.*Kapetan Oluja je brzim pokretom zbacio ogrtač, puštajući ga da padne na zemlju, jednu ruku stavio je na bok a drugu na držak mača. Bio je to veoma lep mladić, čak i suviše lep za ratnika, visok, vitak, crnih očiju koje su ličile na dve žeravice, devojačkih usana i divnih zuba, duge, kao ugalj crne kose. Sve u svemu, pre je ličio na ljupku devojku nego na plaćeničkog kapetana. I njegova odeća je bila veoma elegantna, a pre svega uredna, i pored neprekidnih turskih napada koji mu nisu ostavljali mnogo vremena. Na sebi je imao potpunu čeličnu opremu sa malim grbom na sredini grudi na kome su se videle tri zvezde iznad kojih je bila vojvodska kruna; mamuze su bile pozlaćene, dok je za pojasom od plave svile, divno izvezenim, nosio tanak mač srebrnog drška, sličan onima koje su u to vreme upotrebljavali Francuzi...

Kapetan Oluja

Emilio Salgari  
Kapetan Oluja
Klasična dela omladinske književnosti
KADOK
ilustrovano
Emilio Salgari (ital. Emilio Salgari, 1862-1911) bio je italijanski novinar i pisac avanturističkih, istorijskih i naučno-fantastičnih romana. U svetu je najpoznatiji po seriji romana o Sandokanu, koji su više puta ekranizovani u Italiji i SAD. Italijanska serija Sandokan, sa indijskim glumcem Kabir Bedijem u glavnoj ulozi, bila je popularna u Srbiji 80-ih godina, a u Italiji njegova dela su popularna i danas.
*
Kapetan Oluja je brzim pokretom zbacio ogrtač, puštajući ga da padne na zemlju, jednu ruku stavio je na bok a drugu na držak mača. Bio je to veoma lep mladić, čak i suviše lep za ratnika, visok, vitak, crnih očiju koje su ličile na dve žeravice, devojačkih usana i divnih zuba, duge, kao ugalj crne kose. Sve u svemu, pre je ličio na ljupku devojku nego na plaćeničkog kapetana. I njegova odeća je bila veoma elegantna, a pre svega uredna, i pored neprekidnih turskih napada koji mu nisu ostavljali mnogo vremena. Na sebi je imao potpunu čeličnu opremu sa malim grbom na sredini grudi na kome su se videle tri zvezde iznad kojih je bila vojvodska kruna; mamuze su bile pozlaćene, dok je za pojasom od plave svile, divno izvezenim, nosio tanak mač srebrnog drška, sličan onima koje su u to vreme upotrebljavali Francuzi...



Emilio Salgari  Kapetan Oluja KADOK Knjiga za decu i omladinu polovna knjiga