Name: Nosači aviona
Availability: InStock
Author: Boško Antić

Nosaci aviona

Boško Antić
Nosači aviona
Vojno izdavacki zavod Bgd


Nosači aviona

Đorđe MiloševićVreme stida i zločina Knjiga našeg poznatog spoljnopolitičkog novinara i publiciste Đorđa Miloševića, dugogodišnjeg dopisnika iz Moskve (od 1992 god), predstavlja vredno svedočanstvo o događajima u bivšoj Jugoslaviji, njenom razbijanju i građanskom ratu viđenim iz Moskve. U knjizi su autentična dokumenta, izjave najviših ruskihrukovodilaca, intervjui s njima, reagovanja zvaničnika, vojnih rukovodilaca, komentariruskih medija i sve govori o ponašanju zvanične Moskve u vreme krize i građanskog rata u bivšoj Jugoslaviji.

Vreme stida i zlocina

Đorđe Milošević
Vreme stida i zločina

Knjiga našeg poznatog spoljnopolitičkog novinara i publiciste Đorđa Miloševića, dugogodišnjeg dopisnika iz Moskve (od 1992 god), predstavlja vredno svedočanstvo o događajima u bivšoj Jugoslaviji, njenom razbijanju i građanskom ratu viđenim iz Moskve. U knjizi su autentična dokumenta, izjave najviših ruskihrukovodilaca, intervjui s njima, reagovanja zvaničnika, vojnih rukovodilaca, komentariruskih medija i sve govori o ponašanju zvanične Moskve u vreme krize i građanskog rata u bivšoj Jugoslaviji.


Đorđe Milošević
Vreme stida i zločina

Vreme stida i zločina

Stanoje StanojevićIstorija srpskog narodatreće izdanje, prepravljenofototipsko izdanjeBeogradIzdavačka knjižarnica Napredak1926Istorija srpskog naroda Stanoja Stanojevića prvi je celoviti pregled srpske prošlosti. Knjiga je prvi put objavljena 1908. godine. Pre Stanojevića knjigu Istorija srpskog naroda izdali su Ljubomir Kovačević i Ljubomir Jovanović, ali je ona obuhvatala period samo do 1020. godine. Koliko je srpska kultura osećala potrebu za celovitim pregledom srpske istorije govori podatak da je celokupni prvi tiraž (3.900 primeraka) prodat u preplati. Stanoje Stanojević se žalio da mu je prvo izdanje bilo loše sreće jer je objavljeno u godini Aneksione krize pa je bilo zabranjeno u Austrougarskoj, a deo tiraža je uništen.Srpsku prošlost podelio je u 12 celina:Balkansko poluostrvo pre dolaska Slovena,Naseljavanje Slovena na Balkansko poluostrvo,Prve srpske države,Zeta kao politički centar srpskog naroda,Borba Zete i Raške o prevlast,Snaženje srpskih država,Prevlast srpskog naroda na balkanskom poluostrvu,Borba srpskog naroda sa Turcima,Srpski narod pod Turcima,Borba srpskoga naroda protiv Turske i protiv Austrije,Kulturni i politički preporođaj srpskoga naroda,Kulturno jedinstvo srpskoga naroda.Četvrto izdanje iz 1926. sadrži i odeljakSrbija oslobađa i ujedinjuje Srbe, Hrvate i Slovence.

Istorija srpskog naroda

Stanoje Stanojević
Istorija srpskog naroda
treće izdanje, prepravljeno
fototipsko izdanje
Beograd
Izdavačka knjižarnica Napredak
1926
Istorija srpskog naroda Stanoja Stanojevića prvi je celoviti pregled srpske prošlosti. Knjiga je prvi put objavljena 1908. godine. Pre Stanojevića knjigu Istorija srpskog naroda izdali su Ljubomir Kovačević i Ljubomir Jovanović, ali je ona obuhvatala period samo do 1020. godine. Koliko je srpska kultura osećala potrebu za celovitim pregledom srpske istorije govori podatak da je celokupni prvi tiraž (3.900 primeraka) prodat u preplati. Stanoje Stanojević se žalio da mu je prvo izdanje bilo loše sreće jer je objavljeno u godini Aneksione krize pa je bilo zabranjeno u Austrougarskoj, a deo tiraža je uništen.
Srpsku prošlost podelio je u 12 celina:
Balkansko poluostrvo pre dolaska Slovena,
Naseljavanje Slovena na Balkansko poluostrvo,
Prve srpske države,
Zeta kao politički centar srpskog naroda,
Borba Zete i Raške o prevlast,
Snaženje srpskih država,
Prevlast srpskog naroda na balkanskom poluostrvu,
Borba srpskog naroda sa Turcima,
Srpski narod pod Turcima,
Borba srpskoga naroda protiv Turske i protiv Austrije,
Kulturni i politički preporođaj srpskoga naroda,
Kulturno jedinstvo srpskoga naroda.
Četvrto izdanje iz 1926. sadrži i odeljak
Srbija oslobađa i ujedinjuje Srbe, Hrvate i Slovence.


Stanoje Stanojević
Istorija srpskog naroda
treće izdanje, prepravljeno
fototipsko izdanje
Beograd
Izdavačka knjižarnica Napredak
1926

Kosta DimitrijevićStarobeogradska hronika (Vremeplov Beograda)*Kosta Dimitrijević (Beograd, 17. jul 1933 — Beograd, 30. maj 2021) bio je srpski i jugoslovenski književnik, publicista, novinar i saradnik za nauku lista Politika u penziji. Pisao je pripovetke, putopise, romansirane biografije, eseje i likovne kritike, a po njegovim scenarijima urađene su mnoge radio drame i TV emisije. Tokom života je objavio 52 feljtona, 35 knjiga i više od 2.000 priloga u časopisima. Knjige su mu prevođene na francuski, engleski, italijanski i poljski jezik. Dimitrijević je član Udruženja književnika Srbije (od 1962), kao i Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”, gde se ujedno nalazi i njegova zbirka knjiga, arhivske građe i raznih kulturnih dobara.Dobitnik je niza nagrada i priznanja, uključujući pet nagrada za životno delo, između ostalog Nagrade za životno delo UNS-a i UKS-a, Vukove nagrade, Oktobarske nagrade grada Beograda, Nagrade akademije „Ivo Andrić” i druge.*Vekovi Beograda je nastala kao jedinstven vremeplov istorijskih i kulturnih događanja našeg glavnog grada. Zato i podnaslov tog hronološki preglednog istorijskog romana ili hronike u simboličnom značenju reči glasi: Starobeogradska hronika. Pomenuta knjiga verno, na osnovu dokumenata i istorijskih činjenica prikazuje događanja na beogradskom tlu, koja obuhvataju preko dva milenijuma.Da promenljiva, često haotična i burna istorijska zbivanja u Beogradskoj tvrđavi i varoši na osnovu narodnih legendi, istorijskih zapisa i svedočenja savremenika verodostojno opiše, piscu je dao ideju jedini naš književni nobelovac Ivo Andrić u vreme zajedničkog rada na njegovoj životnoj ispovesti. On je piscu u više navrata s neskrivenim oduševljenjem govorio o značaju Beogradske tvrđave i varoši, kao velikog nadahnuća za buduće književne stvaraoce, izražavajući žaljenje što pored travničke i višegradske hronike nije uspeo da napiše i nameravanu – beogradsku.Tokom dugogodišnjeg druženja sa istaknutim stvaraocima, poput akademika Aleksandra Deroka, književnika Dušana Matića i Božidara Kovačevića, autor je beležio njihova dragocena kazivanja vezana za istorijske mene prestonice. To je činio u želji da otrgne od zaborava mnoga zbivanja i uništena dragocena starobeogradska zdanja. Jer, poznata je činjenica da je bilo više od četrdeset opsada, paljenja i rušenja ovog srpskog drevnog grada, posle Atine i Rima, jednog od najstarijih u Evropi, da bi njegova čuvena Tvrđava prkosno opstajala, gore, visoko na stenama, rađajući se iz zgarišta i pepela, kako kažu, poput mitske ptice Feniks.U tmurnim vremenima „kad su živi zavideli mrtvima“ Beogradska tvrđava odolevala je mnogim vojnim najezdama ponosno se uzdižući na sivom grebenu iznad rečnog ušća, bdijući nad varoši beogradskom poput vojnika na mrtvoj straži. Sve mene na tom istorijskom tlu, posebno u vezi sa istorijom Beogradske tvrđave – najznamenitijeg spomenika srpske prestonice, kao i metamorfoza njene varoši, detaljno i uzbudljivo svedoči ova hronika.Savremenici tvrde da svako ima svoj Beograd, nosi ga u srcu i duši što bi pesnik rekao „među javom i med’ snom“, pa bilo da je starosedelac ili došljak, svejedno, on taj sadašnji megalopolis otkriva na poseban način. Možda su zato svedočanstva o Beogradu toliko različita, istorijska događanja nepotpuna i nedorečena, vremenske odrednice nepouzdane i često menjane. Nadamo se da će ova knjiga čiji je glavni junak naš voljeni Beograd pomoći, naročito mlađim generacijama, a i ostalima da nešto više saznaju o njegovoj tragičnoj ali i slavnoj kulturno-istorijskoj prošlosti i time shvate njegove promene u vezi sa neprestanom borbom za opstanak. Jer, Beograd je zajedno sa onim večito životnim pitanjima „ko smo, odakle smo, kuda idemo?“ – naša neumitna sudbina.Počev od Apolonijevog spisa o prolasku Argonauta u potrazi za „zlatnim runom“ kraj stene na ušću Save u Dunav, preko otkrića praistorijske lobanje „prvog Beograđanina“, uključujući mnoga tuđinska osvajanja, nije ni čudo što je naš glavni grad menjao i svoja imena od kojih pominjemo nekolicinu: Singidunum, Alba Greka, Belgrad, Vajsneburg... Nalazeći se na svetskoj raskrsnici, na putu između dva kontinenta, na međi dve civilizacije – romanske i helenske, Beograd je dobijao i simbolične nazive: Slavni grad, Srpski Beograd, Kuća ratova, Bedem hrišćanstva... Kosta Dimitrijević

Starobeogradska hronika (Vremeplov Beograda)

Kosta Dimitrijević
Starobeogradska hronika  (Vremeplov Beograda)
*
Kosta Dimitrijević (Beograd, 17. jul 1933 — Beograd, 30. maj 2021) bio je srpski i jugoslovenski književnik, publicista, novinar i saradnik za nauku lista Politika u penziji. Pisao je pripovetke, putopise, romansirane biografije, eseje i likovne kritike, a po njegovim scenarijima urađene su mnoge radio drame i TV emisije. Tokom života je objavio 52 feljtona, 35 knjiga i više od 2.000 priloga u časopisima. Knjige su mu prevođene na francuski, engleski, italijanski i poljski jezik. Dimitrijević je član Udruženja književnika Srbije (od 1962), kao i Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”, gde se ujedno nalazi i njegova zbirka knjiga, arhivske građe i raznih kulturnih dobara.
Dobitnik je niza nagrada i priznanja, uključujući pet nagrada za životno delo, između ostalog Nagrade za životno delo UNS-a i UKS-a, Vukove nagrade, Oktobarske nagrade grada Beograda, Nagrade akademije „Ivo Andrić” i druge.
*
Vekovi Beograda je nastala kao jedinstven vremeplov istorijskih i kulturnih događanja našeg glavnog grada. Zato i podnaslov tog hronološki preglednog istorijskog romana ili hronike u simboličnom značenju reči glasi: Starobeogradska hronika. Pomenuta knjiga verno, na osnovu dokumenata i istorijskih činjenica prikazuje događanja na beogradskom tlu, koja obuhvataju preko dva milenijuma.
Da promenljiva, često haotična i burna istorijska zbivanja u Beogradskoj tvrđavi i varoši na osnovu narodnih legendi, istorijskih zapisa i svedočenja savremenika verodostojno opiše, piscu je dao ideju jedini naš književni nobelovac Ivo Andrić u vreme zajedničkog rada na njegovoj životnoj ispovesti. On je piscu u više navrata s neskrivenim oduševljenjem govorio o značaju Beogradske tvrđave i varoši, kao velikog nadahnuća za buduće književne stvaraoce, izražavajući žaljenje što pored travničke i višegradske hronike nije uspeo da napiše i nameravanu – beogradsku.
Tokom dugogodišnjeg druženja sa istaknutim stvaraocima, poput akademika Aleksandra Deroka, književnika Dušana Matića i Božidara Kovačevića, autor je beležio njihova dragocena kazivanja vezana za istorijske mene prestonice. To je činio u želji da otrgne od zaborava mnoga zbivanja i uništena dragocena starobeogradska zdanja. Jer, poznata je činjenica da je bilo više od četrdeset opsada, paljenja i rušenja ovog srpskog drevnog grada, posle Atine i Rima, jednog od najstarijih u Evropi, da bi njegova čuvena Tvrđava prkosno opstajala, gore, visoko na stenama, rađajući se iz zgarišta i pepela, kako kažu, poput mitske ptice Feniks.
U tmurnim vremenima „kad su živi zavideli mrtvima“ Beogradska tvrđava odolevala je mnogim vojnim najezdama ponosno se uzdižući na sivom grebenu iznad rečnog ušća, bdijući nad varoši beogradskom poput vojnika na mrtvoj straži. Sve mene na tom istorijskom tlu, posebno u vezi sa istorijom Beogradske tvrđave – najznamenitijeg spomenika srpske prestonice, kao i metamorfoza njene varoši, detaljno i uzbudljivo svedoči ova hronika.
Savremenici tvrde da svako ima svoj Beograd, nosi ga u srcu i duši što bi pesnik rekao „među javom i med’ snom“, pa bilo da je starosedelac ili došljak, svejedno, on taj sadašnji megalopolis otkriva na poseban način. Možda su zato svedočanstva o Beogradu toliko različita, istorijska događanja nepotpuna i nedorečena, vremenske odrednice nepouzdane i često menjane. Nadamo se da će ova knjiga čiji je glavni junak naš voljeni Beograd pomoći, naročito mlađim generacijama, a i ostalima da nešto više saznaju o njegovoj tragičnoj ali i slavnoj kulturno-istorijskoj prošlosti i time shvate njegove promene u vezi sa neprestanom borbom za opstanak. Jer, Beograd je zajedno sa onim večito životnim pitanjima „ko smo, odakle smo, kuda idemo?“ – naša neumitna sudbina.
Počev od Apolonijevog spisa o prolasku Argonauta u potrazi za „zlatnim runom“ kraj stene na ušću Save u Dunav, preko otkrića praistorijske lobanje „prvog Beograđanina“, uključujući mnoga tuđinska osvajanja, nije ni čudo što je naš glavni grad menjao i svoja imena od kojih pominjemo nekolicinu: Singidunum, Alba Greka, Belgrad, Vajsneburg... Nalazeći se na svetskoj raskrsnici, na putu između dva kontinenta, na međi dve civilizacije – romanske i helenske, Beograd je dobijao i simbolične nazive: Slavni grad, Srpski Beograd, Kuća ratova, Bedem hrišćanstva...

Kosta Dimitrijević


Starobeogradska hronika , Kosta Dimitrijević ,  (Vremeplov Beograda) , Beograd

Philippa WiatBoadicea - Keltska kraljicaOne su vladale svetom!

Boadicea - Keltska kraljica

Philippa Wiat
Boadicea - Keltska kraljica
One su vladale svetom!


Ukoričeni brojevi Glasnika Srpske Pravoslavne Crkve za 1964. godinu. Glasnik Srpske Pravoslavne Crkve Službeni list Srpska Pravoslavna Crkva Službeni glasnik﻿GLASNIK SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE, službeni list Srpske crkve koji izlazi od 1900.U početku je izlazio jednom, a potom dva puta mesečno. Uređivali su ga: prota Dobrosav Kovačević (1900–1905; 1/1907–3/1908), prota Stevan Veselinović (1905–1906) ...

Glasnik Srpske Pravoslavne Crkve

Ukoričeni brojevi Glasnika Srpske Pravoslavne Crkve za 1964. godinu. Glasnik Srpske Pravoslavne Crkve Službeni list Srpska Pravoslavna Crkva Službeni glasnik
GLASNIK SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE, službeni list Srpske crkve koji izlazi od 1900.U početku je izlazio jednom, a potom dva puta mesečno. Uređivali su ga: prota Dobrosav Kovačević (1900–1905; 1/1907–3/1908), prota Stevan Veselinović (1905–1906) ...


Ukoričeni brojevi Glasnika Srpske Pravoslavne Crkve za 1964. godinu. Glasnik Srpske Pravoslavne Crkve Službeni list Srpska Pravoslavna Crkva Službeni 

Nikola MajstorovićSmeh i suzeAnegdote o velikanima glume.Knjiga od Čika Pere do Ljubiše svakako je najzanimljivija knjiga ove vrste, koja, na osnovu anegdota, predstavlja licnosti glumaca srpskog pozorišsnog života. Smeh i suze, anegdote o velikanima glume. Knjiga kapitalnog značaja, razgaljujuća, jedinstvena i pre svega životna. Enciklopedija pozorišnog duha i života "iza" scene i "na daskama koje život znače". Ima skoro 400 strana, oko 600 anegdota. U njoj su zastupljeni: Pera Dobrinović, Čiča Ilija Stanojević, Milorad Gavrilović, Dobrica Milutinović, Žanka Stokić, Fran Novaković, Raša Plaović, Ljubinka Bobić, Milivoje Živanović, Milan Ajvaz, Viktor Starčić, Ljubiša Jovanović, Zoran Radmilović, Dragutin Guta Dobričanin, Stojan Cole Dečermić, Rahela Ferari, Mija Aleksić, Sima Janićijević, Maja Dimitrijević, Mata Milošević i Bata Stojković. O knjizi SMEH I SUZE veliki Mata Milošević je rekao: "Teško će se naći čak i neki mrzovoqnik koji je pročitao ove šarolike, često vrlo zabavne i zanimljive anegdote, iz sveta tobožnje "velike dece", a da na kraju u sebi neće reći: "Nidžo, hvala!" Recenzent dr Zoran T. Jovanović knjigu preporučuje rečima: "Knjiga anegdota predstavlja lepu literarnu i teatrološku znamenitost i dragoceno svedočanstvo. Svaka predstavljena glumačka ličnost, u majstorski uobličenom mišenju Nikole Majstorovića, data je kroz kratak bio-biografski kroki i desetine anegdota, kojima uobličava ljudsku i umetničku ličnost glumca i predstavlja nam ga u kompleksnijem vidu." Uz anegdote dati su crteži glumaca takvih majstora kao što su Moma Kapor, Dušan Ristić i Bole Miloradović.

Smeh i suze

Nikola Majstorović
Smeh i suze
Anegdote o velikanima glume.
Knjiga od Čika Pere do Ljubiše svakako je najzanimljivija knjiga ove vrste, koja, na osnovu anegdota, predstavlja licnosti glumaca srpskog pozorišsnog života.

Smeh i suze, anegdote o velikanima glume. Knjiga kapitalnog značaja, razgaljujuća, jedinstvena i pre svega životna. Enciklopedija pozorišnog duha i života "iza" scene i "na daskama koje život znače". Ima skoro 400 strana, oko 600 anegdota. U njoj su zastupljeni: Pera Dobrinović, Čiča Ilija Stanojević, Milorad Gavrilović, Dobrica Milutinović, Žanka Stokić, Fran Novaković, Raša Plaović, Ljubinka Bobić, Milivoje Živanović, Milan Ajvaz, Viktor Starčić, Ljubiša Jovanović, Zoran Radmilović, Dragutin Guta Dobričanin, Stojan Cole Dečermić, Rahela Ferari, Mija Aleksić, Sima Janićijević, Maja Dimitrijević, Mata Milošević i Bata Stojković. O knjizi SMEH I SUZE veliki Mata Milošević je rekao: "Teško će se naći čak i neki mrzovoqnik koji je pročitao ove šarolike, često vrlo zabavne i zanimljive anegdote, iz sveta tobožnje "velike dece", a da na kraju u sebi neće reći: "Nidžo, hvala!" Recenzent dr Zoran T. Jovanović knjigu preporučuje rečima: "Knjiga anegdota predstavlja lepu literarnu i teatrološku znamenitost i dragoceno svedočanstvo. Svaka predstavljena glumačka ličnost, u majstorski uobličenom mišenju Nikole Majstorovića, data je kroz kratak bio-biografski kroki i desetine anegdota, kojima uobličava ljudsku i umetničku ličnost glumca i predstavlja nam ga u kompleksnijem vidu." Uz anegdote dati su crteži glumaca takvih majstora kao što su Moma Kapor, Dušan Ristić i Bole Miloradović.


Nikola Majstorović
Smeh i suze
Anegdote o velikanima glume.
Knjiga od Čika Pere do Ljubiše svakako je najzanimljivija knjiga ove vrste

Justina ili Procvati poroka (prevela Mirjana Zdravković, 327 str)120 dana Sodome (preveli Svetlana i Franjo Termačić, 401 str)Julijina povest ili Nevolje zbog vrline (preveo Milojko Knežević, 300 str)Priče i kratke priče (preveo Kolja Mićević, 210 str)Razgovor sveštenika i samrtnika; Sto jedanaest beleški za novu Justinu; Erotografike (preveo Jovica Aćin, 170 str)Filozofija u budoaru (preveo Miloš Danić, 200 str)Zločini iz ljubavi (preveo Mirko Radojičić, 240 str)Apokalipsa Sad - nacrti o Božanstvenom markizu - Jovica Aćin*Donasjen Alfons Fransoa (franc. Donatien Alphonse François), poznatiji kao markiz de Sad (franc. marquis de Sade; 2. jun 1740 — 2. decembar 1814) bio je francuski aristokrata i književnik. U svoje vreme je bio poznat po seksualnim skandalima, a kasnije po opisima specifičnih seksualnih fantazija kao i mračnim stranama ljudske ličnosti.Markiz de Sad je poreklom iz vrlo stare provansalske plemićke porodice. Među njegovim precima je i Laura koju je opevao Petrarka u Kanconijeru.[1] Pohađao je pariski licej "Luj Veliki” u periodu od 1750. do 1754. godine, a zatim konjičku školu. Učestvuje u Sedmogodišnjem ratu, a nakon rata izlazi iz vojske sa činom konjičkog kapetana (1763). Sklapa brak sa bogataškom ćerkom, kako bi popravio porodične finansije. Prepušta se raskalašnom životu dokonog plemića, angažuje glumice i prostitutke da učestvuju u njegovim zabavama, zbog čega je povremeno bivao i zatvaran od strane vlasti. Godine 1772, beži u Italiju sa svojom svastikom, koja mu je bila i ljubavnica.Na insistiranje svoje tašte zatvoren je u vensenskom zatvoru 1777, zatim u Bastilji i Šarantonu, gde je ostao do 1790. Za vreme revolucije aktivno učestvuje u njenoj sekciji „de Pik“, ali je 1793. ponovo bačen u tamnicu pod optužbom da je „umerenjak“. Oslobođen je u okviru opšte amnestije, ali je 1801, nakon objavljivanja Žilijete, ponovo zatvoren. Do smrti boravi u zatvorima (Sent-Pelaži, Bisetr, Šaranton). Filozofsku težinu njegova dela dobijaju tek nakon tridesetih godina 20. veka.(Izvor: Vikipedija)

Izabrana dela I-VIII

Justina ili Procvati poroka (prevela Mirjana Zdravković, 327 str)
120 dana Sodome (preveli Svetlana i Franjo Termačić, 401 str)
Julijina povest ili Nevolje zbog vrline (preveo Milojko Knežević, 300 str)
Priče i kratke priče (preveo Kolja Mićević, 210 str)
Razgovor sveštenika i samrtnika; Sto jedanaest beleški za novu Justinu; Erotografike (preveo Jovica Aćin, 170 str)
Filozofija u budoaru (preveo Miloš Danić, 200 str)
Zločini iz ljubavi (preveo Mirko Radojičić, 240 str)
Apokalipsa Sad - nacrti o Božanstvenom markizu - Jovica Aćin
*
Donasjen Alfons Fransoa (franc. Donatien Alphonse François), poznatiji kao markiz de Sad (franc. marquis de Sade; 2. jun 1740 — 2. decembar 1814) bio je francuski aristokrata i književnik. U svoje vreme je bio poznat po seksualnim skandalima, a kasnije po opisima specifičnih seksualnih fantazija kao i mračnim stranama ljudske ličnosti.
Markiz de Sad je poreklom iz vrlo stare provansalske plemićke porodice. Među njegovim precima je i Laura koju je opevao Petrarka u Kanconijeru.[1] Pohađao je pariski licej "Luj Veliki” u periodu od 1750. do 1754. godine, a zatim konjičku školu. Učestvuje u Sedmogodišnjem ratu, a nakon rata izlazi iz vojske sa činom konjičkog kapetana (1763). Sklapa brak sa bogataškom ćerkom, kako bi popravio porodične finansije. Prepušta se raskalašnom životu dokonog plemića, angažuje glumice i prostitutke da učestvuju u njegovim zabavama, zbog čega je povremeno bivao i zatvaran od strane vlasti. Godine 1772, beži u Italiju sa svojom svastikom, koja mu je bila i ljubavnica.
Na insistiranje svoje tašte zatvoren je u vensenskom zatvoru 1777, zatim u Bastilji i Šarantonu, gde je ostao do 1790. Za vreme revolucije aktivno učestvuje u njenoj sekciji „de Pik“, ali je 1793. ponovo bačen u tamnicu pod optužbom da je „umerenjak“. Oslobođen je u okviru opšte amnestije, ali je 1801, nakon objavljivanja Žilijete, ponovo zatvoren. Do smrti boravi u zatvorima (Sent-Pelaži, Bisetr, Šaranton). Filozofsku težinu njegova dela dobijaju tek nakon tridesetih godina 20. veka.
(Izvor: Vikipedija)


markiz de sad sabrana dela Donasjen Alfons Fransoa polovne knjige sadizam sadomazohizam 120 dana Sodome