Name: Hasidske priče
Availability: InStock
Author: Baal Šem Tov i Nahman iz Braclava

Hasidske price

Hasidske priče
Baal Šem Tov i Nahman iz Braclava
Kako ih je zabeležio Mejer Levin
Prevod Arijana Božović

Hasidske priče

Romantično boemska SkadarlijaKosta DimitrijevićRo­đen je 1933. u Be­o­gra­du. Pro­fe­sor. Pri­po­ve­dač, ro­man­si­jer, ese­ji­sta, li­kov­ni kri­ti­čar, dram­ski pi­sac, pu­to­pi­sac. Vi­še pu­ta na­gra­đi­van. Knji­ge su mu pre­vo­đe­ne na fran­cu­ski, en­gle­ski, ita­li­jan­ski i polj­ski je­zik. Sa­ra­đi­vao sa pre­ko sto­ti­nu do­ma­ćih li­sto­va i ča­so­pi­sa. Ob­ja­vlje­ne knji­ge: Vožd Ka­ra­đor­đe (1971), Ju­na­ci Srp­ske tri­lo­gi­je go­vo­re (1971), Vuk i knez (1972), Na­rod­ni umet­ni­ci Ju­go­sla­vi­je (1976), Raz­go­vo­ri i ću­ta­nja Iva An­dri­ća (1975), Be­o­gra­đan­ka (1983), Se­dam pri­ča o be­lom gra­du (1986), Ka­zi­va­nja Jan­ka Bra­ši­ća, Ro­man­tič­no-bo­em­ska Ska­dar­li­ja, Ni­ko­la Te­sla – srp­ski ge­ni­je (1994), Sta­ro­be­o­grad­ska hro­ni­ka (2001), Ubi­je­ni pe­snik (2002).*Skadarlija je tokom XIX i XX veka imala desetinu poznatih kafana, čiji je život bio vezan za najznačajnija imena dramskih umetnika, kompozitora, slikara, kao i predstavnika ostalih profesija o kojima je reč u ovoj knjizi. Svi oni su bili srcem i dušom odani prvrženici skadarlijske boemije."Ako je Pariz prestonica sveta, Monmartr je prestonica Pariza;ako je Beograd raskrsnica svetskih puteva Skadarlija je njegova duša"Kosta Dimitrijević "Skadarlija je nezaboravna, najlepša priča starog Beograda. Ona stara, romantično-boemska Skadarlija iz albuma uspomena daruje nam mnoge zanimljive priče i anegdote o našim i svetskim umetnicima, koji su isticali da su tamo "svoje najlepše dane - proživeli noću!" Njen najznamenitiji stanovnik, velikan srpskog pesništva i slikarstva Đura Jakšić, često je u kafani Tri šešira, pri veselju među okupljenom boemijom, isticao nestašnu poruku: "Još dim jedan, jednu čašu,Jedna pesma, jedna seka!P' onda zbogom, tamburašu!Zbogom, krčmo, zanaveka!" Skadarlija, u centru, srcu Beograda, više od veka pronosi slavu starobeogradske boemije, zapravo njenih privrženika, koji su odavno zastupljeni u istoriji srpske literature i ušli u školske čitanke, u enciklopedije ili leksikone. Zajedno sa književnicima oživljavanju skadarlijskih legendi doprineli su popularni glumci, poput nezaboravnog Čiča Ilije, koji je ispijajući omiljene krigle piva kod Tri šešira ili Dva jelena, u kasnim satima držeći okupljenim gostima "slovo" voleo da se priseti ranijih dana:“Skadarlijo, ljubavi moja, gde su stari prijatelji? Dorćole, u njenom komšiluku, detinjstvo moje, danas te više ne prepoznajem... Nema više uzanih ulica i ćepenaka, nema prostranih bašti i poljana – sve je progutala ala što je zovu civilizacija... Danas, ničega nema, sve je bezbojno, osim naše Skadarlije!... Od nekadašnjih bašta, demirli-pendžera, doksata, krivudavih sokaka i ćepenaka - ostadoše samo puste i prazne ulice. A jedino je uvek puna i vesela moja Skadarlija! Kao čuveni pivopija dižem ovu kriglu sa željom da poživi dok je sveta i veka!...” Skadarlija, kao sećanje na ranija vremena, pored svog najznačajnijeg spomenika - obnovljene Kuće Đure Jakšića i starih kafana Tri šešira, Dva jelena kao i svog imenjaka - restorana Skadarlija, tvrdoglavo je zadržala osvetljenu fenjerima, drevnu, džombastu "tursku kaldrmu", kojoj čuveni tvorac Orfeuma Brana Cvetković posvećuje epigram: "Noću, kada je jedan satSkadarlijom lomiš vrat!" Skadarlija, na čijem je tlu pri kopanju temelja za Bajlonijevu pivaru otkrivena praistorijska lobanja, simbolično nazvana "prvi Beograđanin", sadašnji naziv dobila je tek 1872. godine. A dotle je bila poznata pod imenom Šićan-mala što u prevodu s turskog znači Ciganska mahala. Njihove sirotinjske kolibe prostirale su se izvan varoškog Šanca, u blizini moćne, kamene Stambol-kapije. Posle predaje ključeva knezu Mihailu Obrenoviću i odlaska Turaka, stare hronike beleže da su se raniji žitelji Cigani, ili Romi, iz tog zapuštenog kraja iselili na Čuburu, dok je Skadarsku ulicu počela da naseljava sirotinja kao i zanatlije o čemu svedoče stihovi: "Ovde su bančili naši veliki, stari čuvari zvezda, mudraci i ljubavnici zora, kovači, stolari, pekari, ribari, rezbari, i putnici prošli sve gore i sva mora." (G. Krklec, Tri šešira)..." Kosta Dimitrijević

Romanticno boemska Skadarlija

Romantično boemska Skadarlija
Kosta Dimitrijević
Ro­đen je 1933. u Be­o­gra­du. Pro­fe­sor. Pri­po­ve­dač, ro­man­si­jer, ese­ji­sta, li­kov­ni kri­ti­čar, dram­ski pi­sac, pu­to­pi­sac. Vi­še pu­ta na­gra­đi­van. Knji­ge su mu pre­vo­đe­ne na fran­cu­ski, en­gle­ski, ita­li­jan­ski i polj­ski je­zik. Sa­ra­đi­vao sa pre­ko sto­ti­nu do­ma­ćih li­sto­va i ča­so­pi­sa. Ob­ja­vlje­ne knji­ge: Vožd Ka­ra­đor­đe (1971), Ju­na­ci Srp­ske tri­lo­gi­je go­vo­re (1971), Vuk i knez (1972), Na­rod­ni umet­ni­ci Ju­go­sla­vi­je (1976), Raz­go­vo­ri i ću­ta­nja Iva An­dri­ća (1975), Be­o­gra­đan­ka (1983), Se­dam pri­ča o be­lom gra­du (1986), Ka­zi­va­nja Jan­ka Bra­ši­ća, Ro­man­tič­no-bo­em­ska Ska­dar­li­ja, Ni­ko­la Te­sla – srp­ski ge­ni­je (1994), Sta­ro­be­o­grad­ska hro­ni­ka (2001), Ubi­je­ni pe­snik (2002).
*
Skadarlija je tokom XIX i XX veka imala desetinu poznatih kafana, čiji je život bio vezan za najznačajnija imena dramskih umetnika, kompozitora, slikara, kao i predstavnika ostalih profesija o kojima je reč u ovoj knjizi. Svi oni su bili srcem i dušom odani prvrženici skadarlijske boemije.
"Ako je Pariz prestonica sveta, Monmartr je prestonica Pariza;
ako je Beograd raskrsnica svetskih puteva Skadarlija je njegova duša"
Kosta Dimitrijević

"Skadarlija je nezaboravna, najlepša priča starog Beograda. Ona stara, romantično-boemska Skadarlija iz albuma uspomena daruje nam mnoge zanimljive priče i anegdote o našim i svetskim umetnicima, koji su isticali da su tamo "svoje najlepše dane - proživeli noću!" Njen najznamenitiji stanovnik, velikan srpskog pesništva i slikarstva Đura Jakšić, često je u kafani Tri šešira, pri veselju među okupljenom boemijom, isticao nestašnu poruku:

"Još dim jedan, jednu čašu,
Jedna pesma, jedna seka!
P' onda zbogom, tamburašu!
Zbogom, krčmo, zanaveka!"

Skadarlija, u centru, srcu Beograda, više od veka pronosi slavu starobeogradske boemije, zapravo njenih privrženika, koji su odavno zastupljeni u istoriji srpske literature i ušli u školske čitanke, u enciklopedije ili leksikone. Zajedno sa književnicima oživljavanju skadarlijskih legendi doprineli su popularni glumci, poput nezaboravnog Čiča Ilije, koji je ispijajući omiljene krigle piva kod Tri šešira ili Dva jelena, u kasnim satima držeći okupljenim gostima "slovo" voleo da se priseti ranijih dana:
“Skadarlijo, ljubavi moja, gde su stari prijatelji? Dorćole, u njenom komšiluku, detinjstvo moje, danas te više ne prepoznajem... Nema više uzanih ulica i ćepenaka, nema prostranih bašti i poljana – sve je progutala ala što je zovu civilizacija... Danas, ničega nema, sve je bezbojno, osim naše Skadarlije!... Od nekadašnjih bašta, demirli-pendžera, doksata, krivudavih sokaka i ćepenaka - ostadoše samo puste i prazne ulice. A jedino je uvek puna i vesela moja Skadarlija! Kao čuveni pivopija dižem ovu kriglu sa željom da poživi dok je sveta i veka!...”

Skadarlija, kao sećanje na ranija vremena, pored svog najznačajnijeg spomenika - obnovljene Kuće Đure Jakšića i starih kafana Tri šešira, Dva jelena kao i svog imenjaka - restorana Skadarlija, tvrdoglavo je zadržala osvetljenu fenjerima, drevnu, džombastu "tursku kaldrmu", kojoj čuveni tvorac Orfeuma Brana Cvetković posvećuje epigram:

"Noću, kada je jedan sat
Skadarlijom lomiš vrat!"

Skadarlija, na čijem je tlu pri kopanju temelja za Bajlonijevu pivaru otkrivena praistorijska lobanja, simbolično nazvana "prvi Beograđanin", sadašnji naziv dobila je tek 1872. godine. A dotle je bila poznata pod imenom Šićan-mala što u prevodu s turskog znači Ciganska mahala. Njihove sirotinjske kolibe prostirale su se izvan varoškog Šanca, u blizini moćne, kamene Stambol-kapije. Posle predaje ključeva knezu Mihailu Obrenoviću i odlaska Turaka, stare hronike beleže da su se raniji žitelji Cigani, ili Romi, iz tog zapuštenog kraja iselili na Čuburu, dok je Skadarsku ulicu počela da naseljava sirotinja kao i zanatlije o čemu svedoče stihovi: "Ovde su bančili naši veliki, stari čuvari zvezda, mudraci i ljubavnici zora, kovači, stolari, pekari, ribari, rezbari, i putnici prošli sve gore i sva mora." (G. Krklec, Tri šešira)..."

Kosta Dimitrijević


Romantično boemska Skadarlija
Kosta Dimitrijević Ro­đen je 1933. u Be­o­gra­du. Pro­fe­sor. Pri­po­ve­dač, ro­man­si­jer, ese­ji­sta.

Romantično boemska Skadarlija

Erih FromBekstvo od slobodeBekstvo od slobode (en. Escape from Freedom) je najpoznatija knjiga psihologa i teoretičara društva Eriha Froma, objavljena 1941. godine.Bekstvo od slobode su, prema Fromu, iracionalni pokušaji da se izbegne ili umanji nepodnošljivo osećanje usamljenosti savremenog čoveka, a koji, zapravo, samo još više pojačavaju osećanje izgubljenosti. From izdvaja tri glavna mehanizma bekstva: autoritarnost, destruktivnost, konformizam. Prva dva mehanizma su karakteristična za totalitarno, a treći za savremeno demokratsko društvo.Bekstvo od slobode je analiza fenomena čovjekove strepnje izazvane propadanjem srednjevjekovnog svijeta u kojem se osjećao bezbijedno, uprkos mnogobrojnim opasnostima. Nakon vjekova borbe, čovjek je uspio da izgradi neslućeno bogatstvo u materijalnim dobrima; izgradio je demokratska društva u raznim djelovima svijeta i nedavno se uspješno odbranio od novih totalitarnih spletki; ipak, kao što analiza u Bekstvu od slobode pokušava da pokaže, savremeni čovjek je i dalje nespokojan i u iskušenju da svoju slobodu preda diktatorima raznih vrsta, ili da je izgubi preobražavajući se u mali zupčanik mašine, dobro nahranjen i obučen: ne više slobodan čovjek, već robot.

Bekstvo od slobode

Erih From
Bekstvo od slobode
Bekstvo od slobode (en. Escape from Freedom) je najpoznatija knjiga psihologa i teoretičara društva Eriha Froma, objavljena 1941. godine.
Bekstvo od slobode su, prema Fromu, iracionalni pokušaji da se izbegne ili umanji nepodnošljivo osećanje usamljenosti savremenog čoveka, a koji, zapravo, samo još više pojačavaju osećanje izgubljenosti. From izdvaja tri glavna mehanizma bekstva: autoritarnost, destruktivnost, konformizam. Prva dva mehanizma su karakteristična za totalitarno, a treći za savremeno demokratsko društvo.
Bekstvo od slobode je analiza fenomena čovjekove strepnje izazvane propadanjem srednjevjekovnog svijeta u kojem se osjećao bezbijedno, uprkos mnogobrojnim opasnostima. Nakon vjekova borbe, čovjek je uspio da izgradi neslućeno bogatstvo u materijalnim dobrima; izgradio je demokratska društva u raznim djelovima svijeta i nedavno se uspješno odbranio od novih totalitarnih spletki; ipak, kao što analiza u Bekstvu od slobode pokušava da pokaže, savremeni čovjek je i dalje nespokojan i u iskušenju da svoju slobodu preda diktatorima raznih vrsta, ili da je izgubi preobražavajući se u mali zupčanik mašine, dobro nahranjen i obučen: ne više slobodan čovjek, već robot. 


Erih From
Bekstvo od slobode, knjiga psihologa i teoretičara društva Eriha Froma, objavljena 1941. godine.

Proza Sergej JesenjinSadžaj:UrvinaPripovetke - Kod bele vode,Siromah i Drškan;Članci i beleške;Autobiografija.*Sergej Aleksandrovič Jesenjin (rus. Sergéй Aleksándrovič Esénin; Konstantinovo, 3. oktobar 1895 — Lenjingrad, 28. decembar 1925) je bio ruski pesnik, pripadnik književnog pravca imažinizma.Najpoznatije pesme Jesenjina su: Pesma o keruši, Ispovest mangupa, Molitva za umrle, Pismo majci, Kafanska Moskva i Do viđenja, druže moj, do viđenja.Jesenjin važi za jednog od najboljih i ujedno najomiljenijih pesnika Rusije. Zbog porekla sa sela, on je sebe smatrao „pesnikom sela“, i u mnogim svojim delima bavio se životom na selu

Proza 

Proza 
Sergej Jesenjin
Sadžaj:
Urvina
Pripovetke - Kod bele vode,Siromah i Drškan;
Članci i beleške;
Autobiografija.
*
Sergej Aleksandrovič Jesenjin (rus. Sergéй Aleksándrovič Esénin; Konstantinovo, 3. oktobar 1895 — Lenjingrad, 28. decembar 1925) je bio ruski pesnik, pripadnik književnog pravca imažinizma.
Najpoznatije pesme Jesenjina su: Pesma o keruši, Ispovest mangupa, Molitva za umrle, Pismo majci, Kafanska Moskva i Do viđenja, druže moj, do viđenja.
Jesenjin važi za jednog od najboljih i ujedno najomiljenijih pesnika Rusije. Zbog porekla sa sela, on je sebe smatrao „pesnikom sela“, i u mnogim svojim delima bavio se životom na selu



Proza Sergej Jesenjin Urvina Pripovetke - Kod bele vode,Siromah i Drškan;
Članci i beleške; Autobiografija.

Autobiografski spisi i šest pisama DostojevskogFjodor Mihajlovič DostojevskiLjudmila Mihailović(prevod)Fjodor Mihajlovič Dostojevski (rus. Fёdor Mihaйlovič Dostoevskiй; 11. novembar 1821. – 9. februar 1881.) bio je ruski romanopisac, pisac kratkih priča, esejista i novinar. Književna dela Dostojevskog istražuju ljudsko stanje u problematičnoj političkoj, društvenoj i duhovnoj atmosferi Rusije 19. veka i bave se raznim filozofskim i religioznim temama. Njegovi najpriznatiji romani su Zločin i kazna (1866), Idiot (1869), Zli dusi (1872) i Braća Karamazovi (1880). Njegova novela Zapisi iz podzemlja iz 1864. smatra se jednim od prvih dela egzistencijalističke književnosti. Brojni književni kritičari ga smatraju jednim od najvećih romanopisaca u čitavoj svetskoj književnosti, jer se mnoga njegova dela smatraju remek-delima velikog uticaja.

Autobiografski spisi i pisma

Autobiografski spisi i šest pisama Dostojevskog
Fjodor Mihajlovič Dostojevski
Ljudmila Mihailović(prevod)
Fjodor Mihajlovič Dostojevski (rus. Fёdor Mihaйlovič Dostoevskiй; 11. novembar 1821. – 9. februar 1881.) bio je ruski romanopisac, pisac kratkih priča, esejista i novinar. Književna dela Dostojevskog istražuju ljudsko stanje u problematičnoj političkoj, društvenoj i duhovnoj atmosferi Rusije 19. veka i bave se raznim filozofskim i religioznim temama. Njegovi najpriznatiji romani su Zločin i kazna (1866), Idiot (1869), Zli dusi (1872) i Braća Karamazovi (1880). Njegova novela Zapisi iz podzemlja iz 1864. smatra se jednim od prvih dela egzistencijalističke književnosti. Brojni književni kritičari ga smatraju jednim od najvećih romanopisaca u čitavoj svetskoj književnosti, jer se mnoga njegova dela smatraju remek-delima velikog uticaja.


Dostojevski Autobiografski spisi i pisma stara knjiga antikvarne knjige dobra knjiga

Platon (grč. Πλάτων, 427. pne. - 347. pne.) je antički grčki filozof iz Atine koji se smatra jednim od najuticajnih ličnosti u istoriji zapadne civilizacije. Bio je učenik Sokrata (o kome predstavlja najvažniji izvor podataka), te je osnovao Akademiju - prvu instituciju takve vrste - u kojoj se školovao Aristotel. Njegovo najpoznatije djelo je Država, u kojoj iznosi utopijsku sliku idealnog društva kojim bi trebali upravljati filozofi. U 20. vijeku će neki te ideje nazvati pretečom totalitarizma.Država (lat. De Republica) je jedan od najvažnijih dijaloga grčkog filozofa Platona. U ovom Platonovom delu prikazana su najvažnija Platonova razmišljanja o državi, ali i o etici i umetnosti, kao idealističkog utopiste. Platonov idealizam slikovito pokazuje čuveni mit o pećini u VII knjizi "Države".Platonova država je idealistička iz razloga što ona ne postoji već treba da bude da bude produkt svesne delatnosti ljudi. Za razliku od svog dela Zakoni u "Državi" Platon traga za apsolutno najboljom državom, i u ovome leži utopistička kategorija "Države". Za Platona društveni poredak idealne države čine tri klase: filozofi, vojnici i proizvođači (zanatlije i zemljoradnici). Filozofi su ujedno i upravljači države, vojnici su čuvari, a robovi su proizvođači. Platon je uočio da privatna svojina kvari čoveka, pa je odlučio da prve dve klase ne mogu posedovati privatno vlasništvo. Veoma važna činjenica za funkcionisanje ovakve države leži u Platonovom konceptu pravde, odnosno pravednosti koja traži da:" Svako radi svoj posao". Po Platonu etički ideal je postići vrlinu, a ona se zasniva na znanju. To je težnja ka ideji Dobro|dobra kao vrhunskoj vrednosti. Ideja dobra se ne može ostvariti samo u pojedincu nego istovremeno u zajednici, odnosno u državi. Radi toga filozofi treba da imaju vrlinu koja se zasniva na znanju, a vojnici da poseduju vrlinu hrabrosti.(Izvor: Vikipedija)

Drzava

Platon (grč. Πλάτων, 427. pne. - 347. pne.) je antički grčki filozof iz Atine koji se smatra jednim od najuticajnih ličnosti u istoriji zapadne civilizacije. Bio je učenik Sokrata (o kome predstavlja najvažniji izvor podataka), te je osnovao Akademiju - prvu instituciju takve vrste - u kojoj se školovao Aristotel. Njegovo najpoznatije djelo je Država, u kojoj iznosi utopijsku sliku idealnog društva kojim bi trebali upravljati filozofi. U 20. vijeku će neki te ideje nazvati pretečom totalitarizma.
Država (lat. De Republica) je jedan od najvažnijih dijaloga grčkog filozofa Platona. U ovom Platonovom delu prikazana su najvažnija Platonova razmišljanja o državi, ali i o etici i umetnosti, kao idealističkog utopiste. Platonov idealizam slikovito pokazuje čuveni mit o pećini u VII knjizi "Države".
Platonova država je idealistička iz razloga što ona ne postoji već treba da bude da bude produkt svesne delatnosti ljudi. Za razliku od svog dela Zakoni u "Državi" Platon traga za apsolutno najboljom državom, i u ovome leži utopistička kategorija "Države". Za Platona društveni poredak idealne države čine tri klase: filozofi, vojnici i proizvođači (zanatlije i zemljoradnici). Filozofi su ujedno i upravljači države, vojnici su čuvari, a robovi su proizvođači. Platon je uočio da privatna svojina kvari čoveka, pa je odlučio da prve dve klase ne mogu posedovati privatno vlasništvo. Veoma važna činjenica za funkcionisanje ovakve države leži u Platonovom konceptu pravde, odnosno pravednosti koja traži da:" Svako radi svoj posao". Po Platonu etički ideal je postići vrlinu, a ona se zasniva na znanju. To je težnja ka ideji Dobro|dobra kao vrhunskoj vrednosti. Ideja dobra se ne može ostvariti samo u pojedincu nego istovremeno u zajednici, odnosno u državi. Radi toga filozofi treba da imaju vrlinu koja se zasniva na znanju, a vojnici da poseduju vrlinu hrabrosti.
(Izvor: Vikipedija)


Platon filozofija država Antika Akademija grčka filozofija stara grčka Aristotel Sokrat

Država

Dragiša ŽivkovićPočeci srpske književne kritike (1817-1860)Dragiša Živković (1914–2002), istoričar književnosti.Studije jugoslovenske književnosti i srpskohrvatskog jezika završio je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu odbranio doktorsku disertaciju pod nazivom: Počeci srpske književne kritike (1817-1860) (1956). Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu radi od 1957. na predmetima Teorija književnosti i Istorija jugoslovenskih književnosti. Bio je dekan Filozofskog fakulteta u Sarajevu 1959-1961. Godine 1962. prelazi na Filozofski fakultet u Novom Sadu. Istaknut je teoretičar književnosti. Bio je aktivan član Matice srpske i uredništva Letopisa Matice srpske za književnost i jezik.

Poceci srpske knjizevne kritike (1817-1860)

Dragiša Živković
Počeci srpske književne kritike (1817-1860)
Dragiša Živković (1914–2002), istoričar književnosti.
Studije jugoslovenske književnosti i srpskohrvatskog jezika završio je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu odbranio doktorsku disertaciju pod nazivom: Počeci srpske književne kritike (1817-1860) (1956). Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu radi od 1957. na predmetima Teorija književnosti i Istorija jugoslovenskih književnosti. Bio je dekan Filozofskog fakulteta u Sarajevu 1959-1961. Godine 1962. prelazi na Filozofski fakultet u Novom Sadu. Istaknut je teoretičar književnosti. Bio je aktivan član Matice srpske i uredništva Letopisa Matice srpske za književnost i jezik.



Počeci srpske književne kritike (1817-1860) Dragiša Živković
Dragiša Živković (1914–2002), istoričar književnosti.

Počeci srpske književne kritike (1817-1860)

Knjiga koja govori o ujedinjenju Crne Gore i Srbije iz perspektive učesnika i pisca koja do dana današnjeg izaziva kontroverze.Sadržaj:Kratak pregled na prošlost Crne Gore od propasti Zete do Knjaza Nikole;Ustavno doba u Crnoj Gori;Katastrofa;U okupatorskoj tamnici;Četnička akcija za vrijeme okupacije;Velika narodna Skupština;Revolucionarni okršaj;Gajetska akcija;Koristi ili štete od ujedinjenja;Epilog.

Ujedinitelji Crne Gore i Srbije

Knjiga koja govori o ujedinjenju Crne Gore i Srbije iz perspektive učesnika i pisca koja do dana današnjeg izaziva kontroverze.
Sadržaj:
Kratak pregled na prošlost Crne Gore od propasti Zete do Knjaza Nikole;
Ustavno doba u Crnoj Gori;
Katastrofa;
U okupatorskoj tamnici;
Četnička akcija za vrijeme okupacije;
Velika narodna Skupština;
Revolucionarni okršaj;
Gajetska akcija;
Koristi ili štete od ujedinjenja;
Epilog.


Jovan Ćetković, Knjiga koja govori o ujedinjenju Crne Gore i Srbije iz perspektive učesnika i pisca koja do dana današnjeg izaziva kontroverze.